Το θέατρο, από τα πολιτικά κόμματα και τους Βουλευτές τους, του ψηφίζω ή δεν ψηφίζω τα νέα μέτρα συνεχίζεται.
Καθένα τους έχει αποδυθεί σ’ ένα αγώνα αφ’ ενός να μην υποστεί πολιτικό κόστος από την ψήφιση των πράγματι σκληρών και αναποτελεσματικών μέτρων, αλλά αν είναι δυνατόν ακόμα και να κερδίσει.
Εκείνο που δεν έχουν καταλάβει όλοι αυτοί που Κυβέρνησαν αυτό τον τόπο, ή άσκησαν μια ανεπαρκή αντιπολίτευση, είναι ότι σήμερα δεν υπάρχει περιθώριο κέρδους για κανένα τους.
Διότι αν η Πατρίδα μας καταρρεύσει, όχι μόνο δεν πρόκειται κανένας από τους βουλευτές ή τους πολιτευτές των πολιτικών κομμάτων να πάρει καρέκλα εξουσίας, αλλά αντίθετα θα εισπράξουν όλοι τους, χωρίς καμιά εξαίρεση, τον λίθο του αναθέματος.
Το που θα μπορέσουν να κρυφτούν όλοι αυτοί, αν συμβεί το απευκταίο, για να αποφύγουν τον λιθοβολισμό από τον κόσμο, είναι ομολογουμένως άγνωστο.
Γιατί η ανευθυνότητα των πολιτικών κομμάτων έχει αποδειχθεί περίτρανα και στην συνείδηση του κόσμου είναι δεδομένη πλέον.
Προχθές, έξω από τον χώρο των Δικαστηρίων, ένας Εισαγγελικός λειτουργός, με κύρος και ήθος, μου επανέλαβε το γνωστό « των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν», και ήθελε με τον τρόπο αυτό να καταγγείλει την έλλειψη εγρήγορσης από πλευράς του κόσμου αλλά και της πολιτικής ηγεσίας αυτού του τόπου.
Διότι έχει τις δικές του ευθύνες και ο Λαός, επειδή εξέλεξε ανάξιους και διεφθαρμένους στην πολιτική ηγεσία της Πατρίδας μας, και αυτό το πληρώνει σήμερα πολύ ακριβά, και είναι ακόμα άγνωστο το πόσο περισσότερο θα του στοιχίσουν οι επιλογές του.
Όμως όλοι αυτοί που τους εξέλεξε ο κόσμος και άσκησαν κάθε μορφής εξουσία στην Χώρα μας, όχι μόνο ξεπέρασαν κάθε ανευθυνότητα, αλλά εξέθρεψαν ή ανέχθηκαν την διαφθορά και σχεδόν συνειδητά εγκλημάτησαν σε βάρος της Πατρίδας μας και του Λαού μας, οδηγώντας μας εν τέλει στο σημερινό χάλι, δηλαδή στην ολοκληρωτική καταστροφή.
Και την στιγμή αυτή, όλοι αυτοί, δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι δεν θα υπάρχει αύριο, πίτα εξουσίας για να την μοιραστούν, αν η Πατρίδα μας δεν ξεπεράσει την οικονομική κρίση, και αν ο Λαός μας δεν μπορέσει να επιζήσει.
Όταν ακούω για «κόκκινες γραμμές» που θέτουν κάποια κόμματα και κάποιοι συνδικαλιστές, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, διότι όλοι τους, δεν μπόρεσαν ακόμα να καταλάβουν, το ότι η μόνη κόκκινη γραμμή που μπορεί σήμερα να υπάρχει είναι η σωτηρία του Λαού μας.
Τα όποια μέτρα λαμβάνονται τώρα, είναι καταδικασμένα εκ των προτέρων, όχι μόνο να μην έχουν την προσδοκώμενη απόδοση, αλλά ακόμα και να αποδειχθούν εντελώς ατελέσφορα.
Π.χ. είτε περάσει είτε δεν περάσει η μείωση του κατώτερου μισθού, το πρόβλημα θα υπάρχει, αφού και οι μικρές και οι μεγάλες επιχειρήσεις, κλείνουν η μια μετά την άλλη, και οι άνεργοι δεν θα έχουν κανένα μισθό, με αποτέλεσμα να μην έχει αντικείμενο η συζήτηση, για το ποιο θα είναι το ύψος του κατώτερου μισθού.
Από την άλλη, είναι γνωστό ότι το εμπόριο έχει τελείως νεκρώσει, αφού η αγοραστική δύναμη από τα τρέχοντα εισοδήματα είναι ανύπαρκτη, και όση απ’ αυτά υπάρχει, εξαντλείται στην αγορά ειδών διατροφής.
Η αγοραστική δύναμη από τα ελάχιστα χρηματικά αποθέματα του κόσμου, όταν διατίθεται για αγορές, δεν ξοδεύεται στα καταστήματα, ώστε αυτά να συντηρηθούν, να κρατήσουν τον υπάλληλο τους, να πληρώσουν φόρο και εισφορές.
Η αγοραστική αυτή δύναμη πηγαίνει δυστυχώς στους πάγκους και τα σεντόνια, που με την ανοχή του Κράτους, έχουν στήσει στα πεζοδρόμια, οι κάθε προέλευσης έγχρωμοι αλλοδαποί, που αφού ξοδέψουν ελάχιστα για την λιτή συντήρηση τους, στέλνουν τα υπόλοιπα στις Πατρίδες τους, και τα στερούν από την δική μας.
Τούτη την ώρα όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να αναλάβουν από κοινού την ευθύνη και το κόστος για την έξοδο μας από το οικονομικό αδιέξοδο.
Άλλως πρέπει να ξέρουν ότι δεν θα υπάρξουν κερδισμένοι!
