Από φήμες, παπαγαλάκια και παιχνίδι στο παρασκήνιο πηγαίνουμε πάντα καλά. Το ίδιο και με τα σενάρια. Η Ελλάδα που, ούτως ή άλλως, έχει πρόβλημα με την οικονομία της βρίσκεται στο στόχαστρο.
Τα spreads πυροδοτούνται ολοένα και περισσότερο, όπως κουβεντιάζεται. Παρά τις χλιαρές, είναι αλήθεια, διαψεύσεις περί αναδιάρθρωσης του χρέους και οι πληροφορίες, για την υποβάθμιση από τη Moody’s, συγκλίνουν ολοένα και περισσότερο.
«Φυσιολογικά» πράγματα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς, αφού πραγματικά έχουμε μπλέξει σ’ ένα δραματικό κυκεώνα.
Κατά πόσο, όμως, θα μπορούσαμε έστω και σε κάποιο βαθμό να αποτρέψουμε αυτό το σκηνικό; Απλά και μόνο με τη σοβαρή μας στάση το πραγματικό σχέδιο εξόδου από την κρίση ή ακόμα και με μία πιο επιθετική πολιτική εναντίον των διεθνών κερδοσκόπων.
Τι κάνουμε, όμως, απ’ όλα αυτά; Κατά πόσο απεμπολούμε τον ίδιο τον μοχλό της ανάπτυξης με τις τεράστιες καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο, με τον αναπτυξιακό νόμο, που όλο έρχεται και ακόμα και το ίδιο το κλίμα αντιπαλότητας και έριδας, όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων, αλλά και μέσα στους κόλπους της κυβέρνησης.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Η δαγκάνα των «νέων μέτρων» με στόχο να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία περισσότερο οδηγεί στην καταστροφή παρά στην έξοδο από την κρίση. Οι επιχειρήσεις στενάζουν, τα κέρδη τους έχουν υποστεί καθίζηση κατά 57% και οι απολύσεις, τα λουκέτα, αλλά και τα κανόνια στην αγορά είναι πλέον καθημερινότητα.
Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι η φοροδιαφυγή -ίδιον του Έλληνα- θα πρέπει να καταπολεμηθεί. Αλλά με ποιο τρόπο και με ποιο προσανατολισμό. Σήμερα, είναι γεγονός ότι οι «μυημένοι» στο άθλημα βρίσκουν τον τρόπο και στέκονται όρθιοι, ενώ χιλιάδες μικρομεσαίοι βρίσκοντα στο στόχαστρο της Εφορίας, αλλά και του ΣΔΟΕ. Όχι γιατί έχουν παρανομήσει, αλλά γιατί απλά αδυνατούν, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, να ανταποκριθούν σ’ αυτή την παράλογη φορολογία που εφαρμόζει το κράτος.
Με τι έχουμε να κάνουμε λοιπόν. Με μια «τυφλή» κυβέρνηση, η οποία απλά ως οδοστρωτήρας πατάει τα πάντα στο διάβα της για να γεμίσει πρόσκαιρα τα δημόσια ταμεία, έστω κι αν γνωρίζει ή θα έπρεπε να γνωρίζει ότι έτσι καταστρέφει κάθε ελπίδα για τον τόπο;
Με μια κυβέρνηση που παράλληλα φαίνεται πως παρακολουθεί εκ του μακρόθεν όλα τα παιχνίδια που παίζονται διεθνώς σε βάρος μας και δεν έχει την τόλμη να αντιταχθεί ουσιαστικά σ’ αυτά.
Ένα σύγχρονο κράτος σίγουρα χτίζεται με δομές που, όμως, δεν μπορούν να προέλθουν από τη μια μέρα στην άλλη. Κτίζεται, όμως, και με τη σοβαρότητα, την αξιοπρέπεια, την ξεκάθαρη φωνή, τη μη υποτέλεια και ένα πραγματικό και εφαρμόσιμο πρόγραμμα δράσης. Όλα όσα δεν ακολουθεί τούτη η κυβέρνηση και φυσικά δεν ακολούθησαν και οι προηγούμενες.
