Του Δημήτρη Καπράνου
Κάθε φορά που οι Ελληνες πλοιοκτήτες εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες και κερδίζουν χρήματα, αρχίζει το ίδιο τροπάριο. «Είναι έτσι, είναι αλλιώς, είναι καιροσκόποι, κερδίζουν με τρόπους που δεν είναι θεμιτοί» και τα τοιαύτα.
Πρόσφατα, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, άρχισαν πάλι τα γνωστά «κοράκια» να δημοσιεύουν και να χρησιμοποιούν την ίδια συνταγή. «Ελληνικά βαπόρια μεταφέρουν κρυφά το ρωσικό πετρέλαιο» και κάτι παρόμοια.
Φυσικά, κανείς δεν σκέφθηκε ότι, αν τα ελληνικά βαπόρια δεν μετέφεραν σε τρίτες χώρες οι οποίες δεν έχουν επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία, θα είχε χτυπήσει ρεκόρ η τιμή του πετρελαίου. Αλλά όταν μπορούμε να κατηγορήσουμε το εφοπλιστικό κεφάλαιο, μπορούμε να παραβλέψουμε την πραγματικότητα, αρκεί να στάξουμε τη χολή μας. Ο φθόνος, εξάλλου, είναι από τα κύρια συστατικά του DNA των Ελλήνων, για να μην ξεχάσουμε την κατσίκα του γείτονα…
Κι έρχεται ο ήπιος και μειλίχιος Θανάσης Μαρτίνος να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
«Το ερώτημα είναι πού θα είχαν εκτιναχθεί οι τιμές του πετρελαίου μετά την ουκρανική κρίση, του 2022, αν δεν υπήρχαν τα ελληνικά δεξαμενόπλοια να μεταφέρουν το ρωσικό πετρέλαιο. Πιθανότατα θα είχαν διπλασιαστεί χωρίς τα δικά μας πλοία να μεταφέρουν το πετρέλαιο. Γι’ αυτό και στις ΗΠΑ παραδέχτηκαν ότι το πετρέλαιο αυτό μεταφέρεται με συγκεκριμένους όρους και σε συγκεκριμένες τιμές»…
Αν, δηλαδή, οι Ελληνες με τα βαπόρια τους (ο ελληνικός στόλος των δεξαμενόπλοιων είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο) δεν αποφάσιζαν να πουν «ναι» στην εν λόγω πρόκληση, ο κόσμος ολόκληρος θα στέναζε και φυσικά θα πανηγύριζαν οι -πλην της Ρωσίας- πετρελαιοπαραγωγές χώρες.
Κι έρχεται ο δρ Θανάσης Μαρτίνος να ξεκαθαρίσει τα πράγματα.
«Οι γεωπολιτικές κρίσεις δείχνουν τη σημασία και τη γεωστρατηγική αξία του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου. Γίνεται κριτική ότι οι Ελληνες πλοιοκτήτες, μεταφέροντας ρωσικό πετρέλαιο, χρηματοδοτούσαν τον πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία. Η Ρωσία είναι ένας μεγάλος εξαγωγέας εμπορευμάτων και οι χώρες που δεν έχουν επιβάλει κυρώσεις σε βάρος της αποτελούν τα 9/10 του παγκόσμιου πληθυσμού. Χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν, η Ινδονησία και άλλοι ήταν πρόθυμοι αγοραστές, υποκαθιστώντας την ευρωπαϊκή αγορά για τα ρωσικά προϊόντα. Μεταφέροντας ρωσικά προϊόντα που δεν υπόκεινται σε κυρώσεις, όπως σιτηρά, λιπάσματα, άνθρακα και πετρέλαιο, ωφελούσαμε πρωτίστως τους καταναλωτές, ιδίως στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες»…
«Θα τρίβουν τα χέρια τους οι εφοπλιστές» μου έλεγε φίλος που ακούει τη λέξη τάνκερ και του σηκώνεται η τρίχα. Ε, ας τα τρίβουν! Αλλά, καθώς τα τρίβουν -γιατί τα τρίβουν, μη γελιόμαστε-, ας σκεφθούν λίγο το ελληνικό στοιχείο, εκείνο που «θα το πάει το βαπόρι ό,τι κι αν γίνει», κι ας επιστρέψουν στο ελληνικό ναυτικό στοιχείο. Ας ακούγονται τα ελληνικά στις γέφυρες. Κι ας κινηθεί πιο αποτελεσματικά η κυβέρνηση στο θέμα της ελληνικής σημαίας. Είναι καιρός να φέρουμε πίσω τη σημαία στα βαπόρια. Και τους Ελληνες πίσω στη θάλασσα!