Το αποτέλεσμα των Ιταλικών εκλογών είναι πλέον γνωστά:
Η Κεντροαριστερά του Μπερσάνι ήλθε πρώτο κόμμα με διαφορά στήθους από τον δεξιό συνασπισμό του Μπερλουσκόνι, με ποσοστά γύρω στο 30% καθένας τους, το αντι-συστημικό κόμμα του Γκρίλ πήρε 25%, και το κόμμα του εκλεκτού της Ευρώπης μόλις ένα 10%.
Τα αποτελέσματα αυτά όχι μόνο ξάφνιασαν αλλά δημιούργησαν και ανησυχίες και μέσα στην Ιταλία αλλά και έξω από αυτήν.
Όχι μόνο επειδή μετά από τα αποτελέσματα αυτά δεν είναι δυνατόν να προκύψει Κυβέρνηση διότι σίγουρα, η ακυβερνησία είναι ένα πρόβλημα, που όμως από την στιγμή που θα σχηματιστεί μια Κυβέρνηση η ανησυχία από το πρόβλημα αυτό παύει να υφίσταται.
Και εμείς πιστεύουμε ότι η Ιταλία έτσι και αλλιώς, είτε μέσα από τις υφιστάμενες πολιτικές δυνάμεις είτε και με καταφυγή στις κάλπες, θα έχει Κυβέρνηση.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα φαίνεται ότι το έχουν οι εκτός Ιταλίας.
Είναι γνωστό ότι υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας και Αντικαγκελάριος, Φίλιπ Ρέσλερ, δήλωσε ότι θα μπορούσε να είχε φανταστεί ένα «καλύτερο» αποτέλεσμα για τις ιταλικές εκλογές και πρόσθεσε ότι η Τρίτη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη της ευρωζώνης θα πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις, λέγοντας χαρακτηριστικά.
«Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει και στις οποίες περιλαμβάνεται η δημοσιονομική προσαρμογή και η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας», είπε ο Φίλιπ Ρέσλερ προσθέτοντας ότι όλα τα κόμματα στην Ιταλία θα πρέπει να βοηθήσουν στη σταθεροποίηση της χρεωμένης χώρας.
Οι δηλώσεις αυτές του Ρέσλερ αντανακλούν τον πανικό στη Γερμανία, όχι τόσο για το φάσμα της ακυβερνησίας που αντιμετωπίζει η Ιταλία, μια και αυτό αργά η γρήγορα θα τερματιστεί, όσο για το ενδεχόμενο να μην συνεχιστούν οι «μεταρρυθμίσεις» τις οποίες της επέβαλαν και αποδέχτηκε να τις εφαρμόσει ο Μόντι.
Αυτό δεν αποτελεί δική μας εκτίμηση, διότι ήδη ο Marco Airudo, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Drexel, έχει δηλώσει ότι «Αυτές οι εκλογές ήταν ξεκάθαρα μια απόρριψη του προγράμματος λιτότητας του περασμένου έτους».
Με απλά λόγια η ανησυχία των Ευρωπαϊκών Χωρών και κυρίως της Γερμανίας, είναι μην τυχόν η νέα Ιταλική Κυβέρνηση, «δεν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» και δεν εξακολουθήσει η εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας που έχει επιβληθεί στην τρίτη μεγάλη Χώρα της Ευρωζώνης.
Όπως φαίνεται τρέμουν, κυρίως βέβαια η Γερμανία, αλλά και άλλες Χώρες μέλη της Ε.Ε., το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει η Ιταλία, την λιτότητα που της έχει επιβληθεί.
Διότι ξέρουν καλά, όλα τα μέλη της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, τι θα ακολουθήσει αν «τραβήξει τον δρόμο της», από κάθε άποψη η Ιταλία!
Και ξέρουν ακόμα περισσότερο όλες αυτές οι χώρες, το τι ακόμα θα συμβεί, αν την Ιταλία ακολουθήσουν και κάποιες άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, ή και η μικρή Ελλάδα, που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με εκείνα της Ιταλίας.
Αν αυτό συμβεί δεν ξέρω πόσες άλλες χώρες θα ακολουθήσουν την Ιταλία, και αν τελικά θα απομείνει περιθώριο για να υπάρχει η συνοχή στην Ευρωζώνη, γιατί εμείς τουλάχιστον την βλέπουμε να τινάζεται στον αέρα!
Εκείνο που θα θυμόμαστε όμως σίγουρα, είναι το ότι η εμμονή της Κας Μέρκελ στο «σκληρό Ευρώ», έχει οδηγήσει τα πράγματα εδώ που έφτασαν.
Φαίνεται πάντως σε κάθε περίπτωση, ότι οι Ευρωπαίοι αλλά και οι διεθνείς αγορές, έχουν χάσει τον ύπνο τους μετά τα αποτελέσματα των Ιταλικών εκλογών.
Εδώ στην Ελλάδα όταν ένας Καρατζαφέρης φώναζε «να συμπορευθούμε οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου», σε μια κοινή γραμμή απέναντι στους Εταίρους μας στην Ε.Ε., ο Γιωργάκης και οι άλλοι, όχι μόνο σφύριζαν αδιάφορα, αλλά προχώρησαν στα αδιέξοδα μέτρα που μας έφεραν στο σημερινό αδιέξοδο.
Αν είχαμε συμπτύξει ένα κοινό μέτωπο οι Χώρες του Ευρωπαικού Νότου, κανένας Όλι Ρεν δεν θα τολμούσε, παρά την αστοχία του προγράμματος, να αξιώνει την συνέχιση του.
Ίσως να έχουμε την δυνατότητα, ακόμα και τώρα, να αναζητήσουμε, συμμάχους στον Ευρωπαϊκό Νότο.