Δεν ξέρουμε από πού αντλούν την αισιοδοξία τους οι Κυβερνώντες όταν βγαίνουν και λένε ότι θα φτάσουμε στην ανάκαμψη της οικονομίας μας.
Ξέρουμε βέβαια ότι όταν μια Οικονομία πιάσει αυτό που λέμε «πάτο», αφού δεν μπορεί να πάει πιο κάτω, υποχρεωτικά θα κινηθεί προς τα απάνω έστω και με βήμα χελώνας.
Όμως μια τέτοια ανάπτυξη που θα έχει βήμα χελώνας, δεν μπορεί να αποτελεί την προοπτική της παρούσης ή και οποιασδήποτε άλλης Κυβέρνησης, διότι με ένα τέτοιο βήμα ανάπτυξης, η «άσπρη μέρα» για να έλθει θα περάσουν περισσότερα από 100 χρόνια!
Αρκεί να υπολογίσει κανένας ότι για να απορροφηθεί το 1,5 εκατομμύριο των ανέργων που έχουμε σήμερα στην πατρίδα μας, με ένα υποθετικό ρυθμό απορρόφησης 10.000 ανέργων κάθε χρόνο, θα χρειαστούν 150 χρόνια!
Αλλά και αν ακόμα οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργούνταν θα ήταν 20.000 ετησίως και πάλι θα χρειαστούμε τουλάχιστον 75 χρόνια για να φτάσουμε στα επίπεδα του έτους 2009.
Πήραμε βέβαια στο συλλογισμό μας, σαν «κριτήριο» και σαν δείγμα για την οικονομική εξέλιξη, αποκλειστικά και μόνο την ανεργία.
Αυτό δεν το κάναμε τυχαία, αλλά επειδή αποτελεί κοινή παραδοχή το ότι η αύξηση της ανεργίας οδηγεί μοιραία στην αύξηση της οικονομικής ύφεσης, ενώ αντίθετα η μείωση της ανεργίας οδηγεί στην ανάπτυξη και στην μείωση της ύφεσης.
Μόνο αν ο άνεργος βρει δουλειά, γίνει εργαζόμενος και αποκτήσει σταθερό εισόδημα, τότε μόνο θα μπορεί με τα χρήματα που θα έχει, να απευθύνεται στην αγορά για να αγοράζει τα όποια απαραίτητα για την διατροφή και την διαβίωση του.
Μόνο όταν ο άνεργος έχει εργασία και εισόδημα, μπορεί να προκαλεί την «ζήτηση» αγαθών και προϊόντων στην αγορά, που είναι ο μοναδικός τρόπος για την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Για τον λόγο αυτό εμείς σήμερα χρησιμοποιήσαμε σαν «κριτήριο» την ανεργία.
Το γεγονός ότι η Κυβέρνηση με διάφορα χείλη σήμερα, εξαγγέλλει την αισιοδοξία να μπορέσουμε να ξαναμπούμε στην αγορά το 2014 για να δανειστούμε, δεν λέει και πολλά πράγματα.
Διότι στην ουσία η δυνατότητα πρόσβασης στις αγορές για να δανειστούμε, σημαίνει απλά εμπιστοσύνη στο αξιόχρεο της Ελλάδας και πίστη των δανειστών μας ότι θα πάρουν τα δανεικά που μας δίδουν.
Από την άλλη πλευρά όμως είναι εντελώς απογοητευτικό να λες στον Ελληνικό Λαό ότι παρά τις τόσες οικονομικές θυσίες του και την αφαίμαξη του εισοδήματος του, στον επόμενο χρόνο θα έχουμε ακόμα ανάγκη από δανεικά.
Οπωσδήποτε η δυνατότητα μιας Χώρας να μπει στις αγορές, την καθιστά φερέγγυα σαν οφειλέτιδα, πλην όμως δεν λύνει τα οικονομικά της προβλήματα, όπως εμείς δεν τα λύσαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια μέχρι το 2010, που σαν κράτος μπορούσαμε άνετα να βρούμε δανεικά χρήματα.
Ο μόνος δρόμος για να επιτύχεις άμεσα και δυναμικά ανάπτυξη, είναι να μειώσεις τον στρατό των ανέργων στο ελάχιστο, με τον οποιοδήποτε τρόπο για να πέσουν τα χρήματα τους στην αγορά.
Φανταστείτε ότι αν έπεφταν μηνιαίως στην αγορά οι αποδοχές έστω ενός εκατομμυρίου ανέργων με έστω από 600€ ο καθένας, θα είχαμε ζωντανό χρήμα 600 εκατομμυρίων ευρώ τον μήνα και 7,2 δισεκατομμυρίων τον χρόνο!
Που σημαίνει ότι η ζήτηση στην αγορά θα ήταν τεράστια και θα άνοιγαν και δουλειές και καταστήματα, ενώ το χρήμα θα έρεε άφθονο.
Εκείνο που θα μπορούσε να κάνει η Ελληνική Πολιτεία αυτήν την στιγμή, είναι να δώσει κίνητρα και δυνατότητα σε ανέργους να εργαστούν έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα (εποχιακά ή περιστασιακά) ώστε να εξασφαλίσουν έστω και για λίγο ένα εισόδημα που σίγουρα θα το ρίξουν στην αγορά και θα προκαλέσει «ζήτηση».
Αν γίνει αυτό η λειτουργία της αγοράς, που σήμερα είναι αδρανής, θα αρχίσει να λειτουργεί και θα μπούμε στον δρόμο της ανάπτυξης.
Όλα τα άλλα που προσπαθεί να κάνει το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, όχι μόνο δεν θα μας βγάλουν από το οικονομικό αδιέξοδο που βρισκόμαστε, αλλά θα εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο τον φτωχό κόσμο!