Δεκατρία χρόνια μακριά από τη Σούπερ Λίγκα ήταν πολλά. Και πέρασαν δύσκολα. Με υποβιβασμό το 2000 στη Β’ Εθνική, μέχρι και το Ερασιτεχνικό το 2007.
Όμως όταν πιάσεις πάτο, μετά βλέπεις μόνο… πάνω. Και ο Απόλλων Σμύρνης, σαν τον φοίνικα, αναγεννήθηκε από τις στάχτες του.
Μετά από τρεις διαδοχικές ανόδους με ισάριθμα πρωταθλήματα, είναι και πάλι στη μεγάλη κατηγορία. Κι αυτή τη φορά δεν θέλει να το κουνήσει από εκεί.
Και γιατί να το κάνει; Αφού έχει όλες τις προδιαγραφές για να «ριζώσει» σε αυτή. Το μεράκι του Σταμάτη Βελλή, που εγγυάται την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας, έφερε την ομάδα ως εδώ και οι κινήσεις που γίνονται-δίχως οικονομικές υπερβάσεις-είναι προσεκτικές από όλες τις απόψεις.
Δεν έλειψαν βέβαια και τα «μπαμ». Όπως του Αντώνη Πετρόπουλου που μετά από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ επέλεξε Απόλλωνα ή του Αλέξανδρου Τζόρβα που επαναπατρίστηκε μετά τη σύντομη θητεία του στην Ιταλία.
Ο προπονητής της ανόδου, Αλέκος Βοσνιάδης, προτίμησε την ενίσχυση με γνωστούς παίκτες: τον Ιβοριανό μεσοεπιθετικό Φρανκ Γκουέλα, που πέρασε από Καρδίτσα, Βέροια, Κέρκυρα και Λάρισα, αλλά και τον Αγκολέζο αμυντικό Φρανκ Ζουέλα, πρώην του Ακράτητου, της Ξάνθης, του ΠΑΟΚ και του Ατρομήτου.
Τον Αργεντινό μεσοαμυντικό Λεάντρο Άλβαρες που έπαιξε σε Ολυμπιακό Βόλου και Αστέρα Τρίπολης, αλλά και τον Τσέχο μεσοεπιθετικό Γιαν Μπλάζεκ που άρεσε προ τριετίας στη Λάρισα. Αλλά και δοκιμασμένες λύσεις Ελλήνων, όπως οι Κόρμπος, Μίνγκας, Αργυρόπουλος, Παντελιάδης, Κανακούδης, Τσοκάνης και Βέρτζος. Εξαίρεση ο… πρωτάρης στην Ελλάδα Βραζιλιάνος γκολκίπερ Φελίπε Γκόμες.
Φυσικά, υπήρξαν και αποχωρήσεις από την ομάδα που εξασφάλισε την επιστροφή στη Σούπερ Λίγκα με πιο ηχηρές των Μανιά, Κύργια, Ρόβα, Λεοντίου, Ντόε και Κοτταρά.
Όμως η ζυγαριά γέρνει σαφώς υπέρ της ενίσχυσης. Το έδειξαν και τα φιλικά απέναντι σε Εργοτέλη (2-1), Παναιτωλικό (1-0) και Πανιώνιο (0-0), όπου η παρουσία της ομάδας ήταν αν μη τι άλλο ελπιδοφόρα.
