Οδηγούμε το μικρομεσαίο 5θυρο Opel με τον 1,6 CDTi 136 PS
Για την Opel, το Astra είναι ένα εκ των μεγάλων στοιχημάτων. Γιατί, διαχρονικά, τουλάχιστον για την ελληνική αγορά, το Astra είναι μια από τις προτάσεις τις οποίες θα λάμβανε υπόψη ο μέσος οικογενειάρχης καταναλωτής: Ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο με χώρους, οικονομικό και τίμιο, ικανό να προσφέρει συγκινήσεις και να μεταφέρει την οικογένεια με άνεση και ασφάλεια, χωρίς να κοστίσει μια περιουσία.
Μπορεί το νέο Astra να τα κάνει όλα αυτά;
Το Astra της δοκιμής μας (1,6 Cdti Ecotec), «φοράει» το νέο diesel κινητήρα 1,6 CDTi με τους 136 ίππους (320Nm ροπής από τις 2.000 σ.α.λ.) και , οπότε δεν μπορεί να πει κανείς ότι του λείπει δύναμη. Ούτε ότι δεν είναι οικονομικός, σε όλα τα επίπεδα. Όμως, «κάτι» λείπει από το Astra, κάνοντάς το μάλλον «άοσμο». Όπως είναι και η εξωτερική του σχεδίαση, που δεν τη λες κακή, αλλά δεν τη λες και ξεχωριστή…
Το εσωτερικό
Ας ξεκινήσουμε από… μέσα. Το εσωτερικό του Astra είναι προσεγμένο ποιοτικά και, σχεδιαστικά πολύ πιο μοντέρνο από άλλες προτάσεις της κατηγορίας του, όμως είναι κάπως «μουντό». Υπάρχει μια πλήρης απουσία οποιασδήποτε σπορτίφ «πινελιάς» (με εξαίρεση, ενδεχομένως, τον πορτοκαλί φωτισμό). Έχουμε την αίσθηση ότι σχεδιαστικά, το εσωτερικό του, είναι ικανό να κάνει ακόμα και έναν… παππού να το βαρεθεί.
Σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό τώρα, το Astra είναι πλήρες και το… παρακάνει με το να προσπαθεί να το δείξει. Ενώ ο πίνακας οργάνων είναι ευανάγνωστος για τον οδηγό και η οθόνη στη μέση του ταμπλό θα μπορούσε να κάνει όλη τη δουλειά, η εργονομία πάει… περίπατο με το κέντρο του κόκπιτ. Κουμπιά, διακόπτες και πάλι κουμπιά.
Τόσα, που θα έκαναν ακόμα και το πιλοτήριο ενός Boeing 747 να αισθανθεί «φτωχό». Στην κεντρική κονσόλα, μετρήσαμε 47 κουμπιά (!!!) για το σύστημα ψυχαγωγίας, το σύστημα θέρμανσης/κλιματισμού, τις λειτουργίες του αυτοκινήτου κ.ά.
Δηλαδή, αν ο οδηγός δεν έχει… μάθει απ’ έξω τις λειτουργίες του αυτοκινήτου (γίνεται, ή χρειάζεται ο Στήβεν Χόκινγκ;) ή δεν έχει συνοδηγό, είναι ένα ζητούμενο το κατά πόσο θα μπορέσει να τα χρησιμοποιήσει οδηγώντας. Ευτυχώς, υπάρχουν κάποια χειριστήρια και στο τιμόνι.
Σε ό,τι αφορά τους χώρους, δεν θα υπάρξει παράπονο. Τόσο οι εμπρός, όσο και οι πίσω επιβάτες έχουν επαρκή χώρο για τα πόδια και για το κεφάλι τους. Με το Astra μπορούν να μετακινηθούν χωρίς παραχωρήσεις, πέντε ενήλικες και να… κουβαλήσουν και τα πράγματά τους στο ευρύχωρο πορτ μπαγκάζ (370 λίτρα). Θήκες για μικροπράγματα υπάρχουν σε όλους τους χώρους για όλους τους επιβάτες, όπως και φυσικά σύνδεση για το iPod ή το smartphone, δίχως ωστόσο να υπάρχει κάποιος νεωτερισμός ή καινοτομία.
Μια καινοτομία στο μοντέλο της δοκιμής μας, ήταν η έλλειψη του κλασικού χειρόφρενου. Το οποίο είχε αντικατασταθεί από ένα κουμπί, που και πάλι ήταν… αχρείαστο, αφού το χειρόφρενο «έδενε» αυτόματα με το σβήσιμο του αυτοκινήτου και «έλυνε» με τον ίδιο τρόπο με το που ξεκινούσαμε. Αν και αντικειμενικά δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι καλή ιδέα, αισθανόμαστε ότι είναι αναγκαίο για τον (προαναφερόμενο) παππού, ενόψει… Αλτσχάιμερ.
Στο δρόμο
Τα πιο ασφαλή συμπεράσματα για το Astra (όπως και για οποιοδήποτε αυτοκίνητο, φυσικά) βγαίνουν στο… δρόμο. Οδηγώντας το, διαπιστώνει κανείς με μεγάλη ευκολία τα βασικά χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου.
Ο κινητήρας, ο οποίος, όπως περιμέναμε άλλωστε, έχει επαρκές απόθεμα δύναμης σε όλο το φάσμα των στροφών που αποδίδει ένας diesel, δεν αφήνει τον οδηγό, σχεδόν ποτέ «ξεκρέμαστο».
Λέμε «σχεδόν», γιατί την ώρα της δοκιμής, το συγκεκριμένο Astra παρουσίασε πρόβλημα στο φίλτρο του πετρελαίου, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι αν κάποιοι «δισταγμοί» που παρατηρήσαμε σε χαμηλές στροφές ήταν λόγω του προβλήματος –παρότι σε γενικές γραμμές ο κινητήρας απέδιδε καλά.
Στα «καλά» των νέας τεχνολογίας diesel κινητήρων (πλην της οικονομίας, φυσικά) είναι ότι ο οδηγός και οι επιβάτες δεν ακούνε το… κλασικό «κροτάλισμα». Το οποίο, ούτως ή άλλως δεν θα άκουγαν οι επιβάτες του Astra, καθώς τα επίπεδα ηχομόνωσης είναι πάρα πολύ καλά.
Όπως πολύ καλά είναι και τα επίπεδα της άνεσης για όλους τους επιβάτες, με τα άνετα καθίσματα και, κυρίως, τις αναρτήσεις που απορροφούν με επιτυχία τις ανωμαλίες του οδοστρώματος. Πρακτικά, στο δρόμο το Astra είναι αυτό που κανείς θα πει «ήσυχο αυτοκίνητο». Είναι σαφές ότι η έμφαση έχει δοθεί στην άνεση, με το φιλτράρισμα των ανωμαλιών.
Η οδική του συμπεριφορά είναι, όπως θα περίμενε κανείς για ένα αυτοκίνητο της κατηγορίας του, ουδέτερη, ενώ αν πιεστεί υποστρέφει (σχετικά πιο γρήγορα απ’ ότι θα περιμέναμε) προοδευτικά και ελεγχόμενα. Στα «μείον» η μέτρια πληροφόρηση που παρέχει το τιμόνι στον οδηγό για το δρόμο, που, σε συνδυασμό με τον υποστροφικό χαρακτήρα, μάλλον αποτρέπει από τη σπορτίφ οδήγηση. Λογικό, αφού δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας του.
Αξίζει;
Εν κατακλείδι, το συγκεκριμένο Astra με τον οικογενειακό και άνετο χαρακτήρα, έχει το αβαντάζ των πολύ καλών επιδόσεων που φέρνει η δύναμη του κινητήρα του, σε συνδυασμό με την οικονομία (3,9 λίτρα / 100 χιλιόμετρα με το start/stop, σύμφωνα με το εργοστάσιο- εσείς υπολογίστε +1-1,5λίτρο σε πραγματικές συνθήκες). Ντεζαβαντάζ το γεγονός ότι δεν απαλλάσσεται από τα τέλη κυκλοφορίας, στα οποία πληρώνει 94 ευρώ. «Τσιμπημένη» είναι η τιμή του (20.379 ευρώ με απόσυρση) παρότι σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό είναι επαρκές.
Συν
– Ποιότητα κύλισης
– Ηχομόνωση
– Χώροι
– Κινητήρας
– Επιδόσεις
– Εξοπλισμός
Πλην
4 «Τσιμπημένη» τιμή
4 Μέτρια οδική συμπεριφορά
4 Μέτρια πληροφόρηση από το τιμόνι
– Εργονομία κόκπιτ
– Δεν γλιτώνει τα τέλη κυκλοφορίας
