Με σπορ καταβολές, αλλά οικονομική
Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, το ερώτημα της εποχής είναι αν υπάρχει ένα αυτοκίνητο το οποίο θα μπορούσε να τα συνδυάζει όλα: Εμφάνιση, κύρος, επιδόσεις, αξιοπιστία, χρηστικότητα και, κυρίως, οικονομία. Η Alfa Romeo, η οποία έχει φροντίσει να στοιχειώσει τα όνειρά μας με την 4C (μπορείτε να τη… λιγουρευτείτε από κοντά στην έκθεση της AutoOne, στην Κηφισίας) με τη MiTo, δίνει γεύση από αυτά τα υγρά όνειρα.
Εντάξει, λογικό είναι η «εκρηκτική» έκδοση της MiTo, Quadrifoglio Verde να με έχει σημαδέψει, όμως όταν οι καιροί επιτάσσουν (;) πετρέλαιο, μπορεί να υπάρχει άλλη λύση; Είναι μια από τις λίγες φορές που θα ξεκινήσω από το συμπέρασμα: Αυτή η MiTo, η –ανανεωμένη ΜΥ2014- 1,3 JDTM-2 Sportiva, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να βρει κανείς σε νεανικό, σπορτίφ και οικονομικό σε κόστος χρήσης- συντήρησης συνάμα.
Έχει το… look
Εν αρχή ην… οι ζάντες. Είναι πρακτικά αδύνατο, μόλις βλέπεις αυτή τη MiTo να μη σου τραβήξουν την προσοχή. «Ζαντάρες». Αυτή ήταν η λέξη που έλεγαν όλοι όταν την αντίκριζαν. Με 200.000 πουλημένα «κομμάτια» (η MiTo πουλάει καλά), η Alfa Romeo απλά ξέρει πως με δυο «πινελιές» να κάνει ένα μοντέλο της να μοιάζει ότι έχει μόλις βγει από τα υπόγεια του καλύτερου after market βελτιωτή.
Και αυτό, είναι καλό. Είναι πολύ καλό για έναν νέο –και στην ψυχή- που θα ξέρει ότι θα πάρει ένα καθημερινό αυτοκίνητο και δεν θα χρειαστεί να αρχίσει να ψάχνει σε ποια after market προϊόντα θα ξοδέψει κι άλλα λεφτά, ώστε να κάνει το αυτοκίνητό του πιο σπορ.
Οι 18άρες λοιπόν, με τα φαρδιά χαμηλοπρόφιλα (215/40) ελαστικά, δίνουν την πρώτη «πινελιά». Την οποία συμπληρώνουν όχι μόνο η ανασχεδιασμένη εμπρός χρωμιωμένη γρίλια με τα διακριτικά σπόιλερ, αλλά και τα λογότυπα “Sportiva” με το πράσινο τετράφυλλο τριφύλλι στα πλαϊνά, οι διαχύτες πίσω, η χρωμιωμένη «πλακέ» οβάλ εξάτμιση που παραπέμπει στα ιερά τέρατα, τις Alfa του παρελθόντος. Και τα πίσω φανάρια. Αυτά τα φανάρια, που παραπέμπουν απευθείας στα sexy οπίσθια της 4C, με κάνουν να εύχομαι να μην αλλάξουν ποτέ.
Και στο εσωτερικό, ίδια εικόνα: Οι πράσινες ραφές στα μπάκετ καθίσματα, στο τριάκτινο τιμόνι και τον λεβιέ, τα χρωμιωμένα πεντάλ και footrest, το καντράν με τις βελόνες τοποθετημένες κάθετα και τον εντυπωσιακό χρωματισμό, οι στρογγυλοί αεραγωγοί, κλέβουν το βλέμμα. Και την εικόνα αυτή, έρχεται να συμπληρώσει το όμορφο, γεμάτο καμπύλες ταμπλό, στη μέση του οποίου δεσπόζει η touchscreen του Uconnect και που καταλήγει στις πόρτες, από τις οποίες απουσιάζει το πλαίσιο. Η σκουρόχρωμη ταπετσαρία της οροφής, τα μικρά πλαϊνά παράθυρα και η ψηλή, βαριά πόρτα δημιουργούν μια κλειστοφοβική και συνάμα «αγωνιστική» διάθεση , που συμπληρώνουν οι πράσινες ραφές στα μπάκετ, το τιμόνι, τον λεβιέ, οι οποίες σου υπενθυμίζουν τη βαριά ιστορία που φέρει το σήμα με το τετράφυλλο τριφύλλι.
Νοιώθεις, μπαίνοντας στη MiTo, ότι σε «αγκαλιάζει». Και αυτό το αίσθημα ασφάλειας που δίνει και στον αδαή, είναι επιτυχία.
Στο δρόμο
Και πώς είναι στο δρόμο η συγκεκριμένη MiTo; Έχει συμπεριφορά που να δικαιολογεί το «βαρύ» σήμα που φέρει; Ο μικρός σε κυβισμό turbodiesel κινητήρας σίγουρα δεν μπορεί ούτε να πλησιάσει τις υψηλές δυνατότητες του πλαισίου και φέρνει τα 100 από στάση σε 12,9 δευτερόλεπτα. Την παρτίδα για το χαρακτηρισμό “Sportiva”, ωστόσο, σώζει η υπεραρκετή ροπή (200 Nm) και οι πολύ καλές ρεπρίζ του κινητήρα που έχει το χαρακτηριστικό «κροτάλισμα» του diesel. Αυτό, βέβαια, για μια Alfa, είναι λεπτομέρεια. Η πραγματική Alfa κρίνεται όχι (μόνο) από τις επιδόσεις της, αλλά από τον τρόπο που «πατάει». Από το thrill που μπορεί να χαρίσει σε γρήγορες διαδρομές.
Η συγκεκριμένη MiTo έχει όλα τα φόντα. Αρκεί η μετακίνηση του δείκτη DNA στο “Dynamic” για να αλλάξει συλλήβδην η συμπεριφορά του αυτοκινήτου. Και για να δικαιολογήσει τη σφιχτή ανάρτησή του. Τα καταφέρνει λοιπόν σε γρήγορους ρυθμούς;
Στην ανάβαση του Δομοκού, στα κλειστά και τα πολύ ανοιχτά κομμάτια, η MiTo δείχνει τα «δόντια» της, τα πολύ μεγάλα περιθώρια πρόσφυσής της. Στα σφιχτά κομμάτια, το όλο στήσιμό της, με το σύστημα ελέγχου της ευστάθειας VDC, καθώς και το ηλεκτρονικό διαφορικό της e-Q2, σου επιτρέπει να… επιτεθείς στην κάθε στροφή και κάθε φορά, βγαίνοντας από αυτή, να εκπλήσσεσαι που διαπιστώνεις ότι τα όρια της Alfa είναι παραπάνω απ’ ότι περίμενες. Ακόμα και όταν την πιέσεις, σου επιτρέπει να «ξεκολλήσεις» την ουρά και τα «μούτρα» όποτε και όπως επιλέξεις. Το δε τιμόνι είναι ακριβέστατο, το πεντάρι κιβώτιο (θα προτιμούσα εξάρι με overdrive) επιτρέπει γρήγορα κατεβάσματα, ενώ τα φρένα τηρούν την… παράδοση που θέλει τις Alfa να εξοπλίζονται με «άγκυρες».
Στις δε μεγάλες καμπές, το σκληρό στήσιμο της Alfa και η στιβαρή αίσθηση που δίνει πατώντας στο δρόμο, σε προϊδεάζει γι’ αυτό που πραγματικά είναι: Τρένο. Όχι μόνο δεν «κουνιέται», αλλά ούτε καν τρομάζει οδηγό και επιβάτες, δείχνοντας τα υψηλότατα όρια πρόσφυσής της. Ομοίως και στις υψηλές ταχύτητες, όπου το πάτημά της είναι στιβαρό. Αυτό, σε συνδυασμό με την άριστη ηχομόνωση και την καλή ποιότητα κατασκευής, κάνουν τη διαφορά και αντισταθμίζουν τα –αναμενόμενα- άσχημα της σφιχτής ανάρτησης. Στον αυτοκινητόδρομο πάντως, θα προτιμούσα το –ακριβέστατο- κιβώτιο να είναι 6άρι.
Και αφού έχει το όνομα και της χάρη της Sportiva, πώς τα πάει με την κατανάλωση; Εδώ, ο πετρελαιοκινητήρας των 85 ίππων της Alfa μπορεί να κάνει θαύματα. Γιατί η εργοστασιακή τιμή των 3,5 λίτρων / 100 χιλιόμετρα που ανακοινώνει το ιταλικό εργοστάσιο, ανταποκρίνεται, ή δεν είναι καθόλου μακριά από την πραγματικότητα.
Με χαλαρούς ρυθμούς οδήγησης, η κατανάλωση σταθεροποιήθηκε λίγο παραπάνω από τα 4 λίτρα/100 χιλιόμετρα, ενώ ακόμα και σε… εξωφρενικούς ρυθμούς με το γκάζι στο πάτωμα, δεν ξεπέρασε τα 5,5 λίτρα.
