Τα μαρμάρινα γλυπτά που κοσμούν τις αίθουσες, τις βεράντες και τους κήπους του ανακτόρου του Αχίλλειου, στην Κέρκυρα, χαρακτηρίστηκαν ως μνημεία από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων.
Στα εξήντα ένα σπουδαία έργα συγκαταλέγονται προτομές, ανάγλυφα και ολόσωμα γλυπτά, τα οποία δημιούργησαν ανώνυμοι και επώνυμοι γλύπτες του 19ου αιώνα. Στην πλειονότητά τους τα γλυπτά αποτελούν αντίγραφα έργων που φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης και σε Μουσεία της Ρώμης.
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα γλυπτά είναι τοποθετημένα στις ίδιες θέσεις που τα είχε τοποθετήσει η εμπνεύστρια του Αχίλλειου, αυτοκράτειρα Ελισάβετ.
Το γνωστότερο όλων των γλυπτών του Αχίλλειου είναι το εμβληματικό «Ο θνήσκων Αχιλλεύς», που φιλοτέχνησε το 1884 ο Έρνστ Γκούσταβ Χέρτερ. Το γλυπτό, που παρουσιάζει τον Αχιλλέα που πεθαίνει προσπαθώντας να βγάλει το ακόντιο από τη φτέρνα του, αποτελεί προσωπική παραγγελία της αυτοκράτειρας Ελισάβετ στο γλύπτη και τοποθετήθηκε αρχικά στο αυτοκρατορικό θερινό ανάκτορο στη Βιέννη. Σημαντικό σύνολο αποτελούν και τα γλυπτά στον κήπο των Μουσών που αποτυπώνουν τις εννέα Μούσες, των Απόλλωνα, τις τρεις Χάριτες και τη «Χριστιανική Φιλοσοφία».
Το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων γνωμοδότησε κατά την πρόσφατη συνεδρίασή του ομόφωνα υπέρ του χαρακτηρισμού των γλυπτών ως μνημείων γιατί αποτελούν ενιαίο σύνολο με καλλιτεχνική, ιστορική και αισθητική αξία, αναπόσπαστο κομμάτι του ανακτόρου και της ιστορίας του.
Από τις γνωστότερες βασιλικές επαύλεις της Ευρώπης
Το Αχίλλειο είναι μία από τις γνωστότερες βασιλικές επαύλεις της Ευρώπης και ίσως το σημαντικότερο αξιοθέατο αρχιτεκτόνημα της Κέρκυρας που βρίσκεται παρά τον οικισμό Γαστούρι, περίπου 10 χλμ. από την πόλη της Κέρκυρας. Η έπαυλη αυτή σχεδιάστηκε από τους Ιταλούς αρχιτέκτονες Ραφαέλε Καρίττο και Αντόνιο Λάνντι.
Χτίστηκε το 1890 με εξ’ ολοκλήρου δαπάνη της αυτοκράτειρας Ελισάβετ, η οποία λόγω της ευαίσθητης υγείας της ζήτησε την οικοδόμησή της. Την έπαυλη την αφιέρωσε στον Αχιλλέα, απ’ όπου και το όνομά της, τον περίβολο της οποίας πλούτισε με αγάλματα από την αρχαία ελληνική μυθολογία. Εξ αυτών τα πιο γνωστά έργα είναι οι «Επτά Μούσες» και ο «Αχιλλέας Θνήσκων» του Χέρτερ. Στο εσωτερικό του φέρει τοιχογραφίες και διακοσμήσεις σημαντικών καλλιτεχνών της εποχής της ανέγερσής του.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιδιοκτησία της έπαυλης πέρασε στο ελληνικό δημόσιο οπότε και ερημώθηκε, μέχρι που το 1962 αποφασίστηκε η εκχώρησή της σε δυτικογερμανική τότε εταιρεία για να λειτουργήσει ως καζίνο, κατά προτροπή του Βασιλέως Παύλου προκειμένου να γίνει εφάμιλλο του Μονακό, με ό,τι θα σήμαινε αυτό για την παράλληλη ανάπτυξη της Κέρκυρας.
Τελικά, το καζίνο λειτούργησε με κάποιες μικροδιακοπές έως το 1981, όταν οι τότε πολιτικές εξάρσεις το εξανάγκασαν να κλείσει. Η επαναλειτουργία του άρχισε, υπό τη διεύθυνση του ΕΟΤ, το 1984.
