Αναγκάστηκε να φύγει από την Ελλάδα σε μεγάλη ηλικία και να εργαστεί στο εξωτερικό. Σήμερα, σε ηλικία 60 ετών, εισπράττει σύνταξη 7.000 ευρώ μηνιαίως από το νορβηγικό κράτος, όπου εργάστηκε επί 8 χρόνια, ως αναπαλαιωτής κτηρίων.
Πρόκειται για τον Σάββα Κάμπαξη, ζωγράφο, γλύπτη και συντηρητή έργων τέχνης, ο οποίος απέδειξε ότι το ελληνικό δαιμόνιο, που τόσο κατηγορείται για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας, μπορεί ακόμη να… θαυματουργεί.
Αποφοίτησε από τη σχολή Καλών Τεχνών στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και, όπως κάθε αριστερός της εποχής, ασφυκτιούσε από τη μετεμφυλιακή νοοτροπία, υπολείμματα της οποίας υπήρχαν ακόμη στην πολιτική ζωή.
Κατόρθωσε να μαζέψει κάποια χρήματα, φτιάχνοντας σκηνικά για την κρατική τηλεόραση της ΕΡΤ, και ξεκίνησε για ένα πολύχρονο ταξίδι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.
«Έκλεβαν από παντού»
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1983, όταν είχε πλέον συντελεστεί η πολιτική αλλαγή και φαινόταν ότι νέος άνεμος ενέπνεε την εξουσία και την κοινωνία. Το Υπουργείο Πολιτισμού τού πρότεινε να εργαστεί ως αντιγραφέας μαρμάρινων μνημείων στο Μουσείο της Ακρόπολης και δέχθηκε αμέσως.
Έργο έξω από το Δημαρχείο του Όσλο, τη συντήρηση του οποίου είχε αναλάβει, φυσικά με το αζημίωτο, ο κ. Κάμπαξης.
«Τα χρήματα ήταν αρκετά καλά» λέει στην εφημερίδα VETO ο κ. Κάμπαξης. «Όμως αυτά που βλέπεις σε φθείρουν σαν άνθρωπο. Έκλεβαν από παντού. Από τα μάρμαρα, από τον γύψο, από τα φύλλα χρυσού, από τις μπογιές. Όλα τα πανάκριβα αυτά υλικά που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης για τη δουλειά του έφταναν σε εμάς λειψά…».
Έτσι, δεν δίστασε το 1993 να δεχθεί την πρόταση της νορβηγικής κυβέρνησης να εργαστεί για το νορβηγικό ΥΠΕΧΩΔΕ ως αναπαλαιωτής διατηρητέων κτηρίων.
«Από την αρχή, ο μισθός ήταν με ελληνική αντιστοιχία 3 εκατ. δραχμές τον μήνα, για οκτάωρη πενθήμερη εργασία. Σας εντυπωσιάζει βέβαια, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι ο Νορβηγός οδοκαθαριστής αμειβόταν με ενάμισι εκατομμύριο δραχμές μηνιαίως. Οι συνθήκες εργασίας ήταν εξαιρετικές, όπως και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Όσο για τη σύνταξη, ήταν μέρος του συμβολαίου μου. Εγώ άφησα πίσω μου μια ολόκληρη ζωή, μία μόνιμη θέση στο Δημόσιο, έτσι το νορβηγικό κράτος θα με αντάμειβε, δίνοντάς μου σύνταξη αμέσως μόλις τελείωνε η σύμβασή μου».
Η καλή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, βέβαια, πληρώνεται ακριβά από τους εργαζομένους της χώρας, στους οποίους γίνονται κρατήσεις της τάξεως του 28%. Εκεί δεν υπάρχουν επιδόματα και δώρα, δεν χρειάζονται άλλωστε, καθώς οι αμοιβές είναι παραπάνω από ικανοποιητικές. Όμως, το κράτος έχει προβλέψει τις ανάγκες του εργαζομένου για διακοπές.
Έτσι, για όσους έχουν συμπληρώσει 13 μήνες εργασίας προβλέπεται η επιστροφή του 10% των κρατήσεων που τους έχουν γίνει, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν τα χρήματα αυτά για ένα ταξίδι σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης. Επίσης, απαγορεύεται η παρακράτηση του μισθού ή μέρους του για χρέη προς τράπεζες και Δημόσιο!».
Πηγή: zougla.gr
