Αντίθετοι στο συνταγματικά αλλά και διεθνώς κατοχυρωμένο δικαίωμα της οικονομικής και προσωπικής ελευθερίας είναι οι νέοι περιοριστικοί όροι που τέθηκαν για τη λειτουργία των οίκων ανοχής, ενώ ορατός είναι πλέον ο κίνδυνος για την δημόσια υγεία, αφού θα λειτουργούν παράνομα με πιθανό κίνδυνο την ανεξέλεγκτη εξάπλωση των αφροδισίων και όχι μόνο νοσημάτων.
Αυτό υπογραμμίζουν με προσφυγές που κατέθεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας τόσο το Σωματείο Εκδιδομένων Προσώπων Ελλάδος, όσο και πέντε εκδιδόμενες κοπέλες από την Θεσσαλονίκη.
Το επίμαχο Σωματείο αριθμεί πάνω από 5.000 μέλη και όλα τα μέλη του πληρώνουν, όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν, ΦΠΑ 23%, ενώ τα έσοδα του Ελληνικού Δημοσίου από το επάγγελμά τους κάθε χρόνο «υπερβαίνουν τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ».
Την ίδια στιγμή στην περιφέρεια του Δήμου Αθηναίων έχουν ανακληθεί όλες οι άδειες λειτουργίας των οίκων ανοχής, εκτός από τρεις. Παρ΄ όλα αυτά έχουν «σπάσει» τις ταινίες σφράγισης που έχουν τοποθετηθεί στους οίκους ανοχής και λειτουργούν σήμερα παράνομα περίπου 500.
Σύμφωνα με την νομοθεσία του 1999 (Ν. 2734/1999) δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση των εκδιδομένων με αμοιβή προσώπων σε διατηρητέα ή παραδοσιακά κτίρια, καθώς και σε χώρους που δεν είναι κύριας χρήσης και δεν πληρούν τους όρους του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού.
Επίσης, δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση σε κτίρια που απέχουν, σε ακτίνα λιγότερο των 200 μέτρων, από ναούς, σχολεία, νηπιαγωγεία, φροντιστήρια, παιδικούς σταθμούς, νοσηλευτικά ιδρύματα, κέντρα νεότητας, αθλητικά κέντρα, οικοτροφεία, βιβλιοθήκες και ευαγή ιδρύματα, πλατείες, παιδικές χαρές κ.λπ.
Όμως ψηφίστηκαν από τη Βουλή δύο νομοθετήματα (νόμοι 4238 και 4249/2014) τα οποία με διατάξεις τους βάζουν πρόσθετους περιορισμούς στην λειτουργία των οίκων ανοχής.
Σύμφωνα με μια από τις νέες αυτές διατάξεις δεν επιτρέπεται η εγκατάσταση των εκδιδομένων ατόμων σε απόσταση 200 μέτρων από ξενοδοχεία τριών, τεσσάρων και πέντε αστέρων.
Επίσης, άλλη διάταξη του νέου νομοθετικού πλαισίου προβλέπει ότι όσοι ανοίξουν τους σφραγισμένους οίκους ανοχής και τους λειτουργήσουν θα τιμωρούνται με φυλάκιση τριών μηνών.
Η ποινή αυτή δεν μετατρέπεται σε χρηματική, δεν αναστέλλεται και δεν προβλέπεται δικαίωμα άσκησης έφεσης, έτσι ώστε να μπορεί να κριθεί το αδίκημα σε δεύτερο βαθμό.
Οι νέοι περιοριστικοί όροι, σύμφωνα με τις δύο προσφυγές, παραβιάζουν σωρεία συνταγματικών διατάξεων, όπως επίσης παραβιάζουν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων που έχει κυρωθεί από την Ελλάδα από το 1997.
Το Σωματείο υπογραμμίζει ότι η δραστηριότητα του επ΄ αμοιβή εκδιδομένου προσώπου αποτελεί θεμιτό επάγγελμα και υπάγεται στην έννοια της οικονομικής ελευθερίας, από τη στιγμή που κατοχυρώνεται με νομοθέτημα ως νόμιμο επάγγελμα.
Φυσικά, τονίζεται στις προσφυγές, μπορεί να τεθούν περιορισμοί στην άσκηση ενός επαγγέλματος. Όμως οι περιορισμοί αυτοί δεν μπορεί να είναι ανεξέλεγκτοι χωρίς όρια, αλλά αντίθετα πρέπει τα όρια αυτά να είναι μέσα στα πλαίσια που καθορίζει η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας.
Παράλληλα, οι νέοι περιορισμοί που επιβλήθηκαν παραβιάζουν αθέμιτα την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του οικονομικού ανταγωνισμού, όπως επίσης παραβιάζουν την προστασία του συστήματος της ελεύθερης οικονομίας ή αλλιώς της οικονομίας της αγοράς, που και αυτή προστατεύεται από το άρθρο 106 του Συντάγματος.
Επιπλέον οι περιορισμοί αυτοί θα πρέπει να έχουν αντικειμενικό και απρόσωπο χαρακτήρα και να δικαιολογούνται απόλυτα από λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Επίσης, αναμφίβολα παραβιάζεται η κατοχυρωμένη από τα άρθρο 5 του Συντάγματος προσωπική ελευθερία, αλλά και η οικονομική ελευθερία που προστατεύεται και αυτή από το επόμενο άρθρο του Συνταγματικού χάρτη (άρθρο 5).
Δεν παραλείπουν να αναφέρουν ότι η πλήρης διακριτική ευχέρεια που έχει ανατεθεί στους Δήμους για να καθορίζουν τον αριθμό των οίκων ανοχής που θα λειτουργούν μέσα στην περιφέρεια τους, αντιβαίνει τις συνταγματικές επιταγές.
Η ανυπαρξία πρόβλεψης δεύτερου βαθμού εκδίκασης όσων καταδικαστούν για την αποσφράγιση των οίκων ανοχής, προσκρούει στην ΕΣΔΑ, σύμφωνα με το Σωματείο, αφού παραβιάζεται η «αρχή της δίκαιης δίκης».
Παράλληλα, ζητούν να χορηγήσει το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο προσωρινές διαταγές, καθώς τα νέα νομοθετικά μέτρα θα επιφέρουν στις εκδιδόμενες ανεπανόρθωτη επαγγελματική και οικονομική βλάβη.
Ακόμη, θα βρεθούν στο δρόμο τουλάχιστον 7.000 άτομα (εκδιδόμενες, υπηρετικό προσωπικό, καθαρίστριες και φύλακες). Εξάλλου, θα κινδυνεύσει η δημόσια υγεία, αφού θα λειτουργούν παράνομα οίκοι ανοχής, χωρίς τον προβλεπόμενο υγειονομικό και αστυνομικό έλεγχο, ενώ οι εργαζόμενες σε αυτούς δεν θα ελέγχονται από τις αρμόδιες υγειονομικές Αρχές.
Τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης
Οι πέντε εκδιδόμενες από την συμπρωτεύουσα διευκρινίζουν ότι με απόφαση του Δήμου Θεσσαλονίκης όλοι οι οίκοι ανοχής μετεγκαταστάθηκαν ή πρόκειται να μετεγκατεσταθούν μέσα στο αμέσως επόμενο διάστημα, στην περιοχή της Ανδρέου Γεωργίου (Δυτική πλευρά της Θεσσαλονίκης).
Η επίμαχη περιοχή έχει χαρακτηριστεί βιομηχανική- βιοτεχνική και δεν επιτρέπεται επιπρόσθετα (εκτός των άλλων προβλεπομένων περιορισμών) οι οίκοι ανοχής να έχουν είσοδο πάνω στο βασικό οδικό δίκτυο.
Όπως αναφέρουν οι πέντε, δαπάνησαν μεγάλα ποσά, εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, για την ανακατασκευή των οικημάτων στην νέα επαγγελματική περιοχή της Θεσσαλονίκης.
