Με τις ελληνικές φυλακές να ασφυκτιούν, διαθέτοντας τρεις χιλιάδες κρατουμένους παραπάνω από εκείνους που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν, και τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους να διαθέτουν αναλογίες που τρομάζουν, ένας προς 400 κρατούμενους, η κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος στη χώρα μας είναι από χρόνια στα όριά της.
Η ίδρυση για πρώτη φορά φυλακής Υψίστης Ασφαλείας, που προκάλεσε αντιδράσεις βαρυποινιτών μέσα στις φυλακές, έφερε στην επιφάνεια για μία ακόμη φορά τις παθογένειες δεκαετιών στις φυλακές, με την κυβέρνηση, έστω και τώρα, να επιχειρεί να κάνει πράξη το αίτημα που πανταχόθεν διατυπώνεται από χρόνια για διαχωρισμό των κρατουμένων.
Και ενώ το βήμα για τη φυλακή Υψίστης Ασφαλείας γίνεται επιτέλους και για το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα, δεν υπάρχει χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης που να μη διαθέτει ανάλογες φυλακές και μάλιστα από χρόνια και άρτια εξοπλισμένες. Ο χρόνος παραμονής επικίνδυνων κακοποιών και βαρυποινιτών σε αυτές είναι καθεστώς, προβλέπεται παντού, με την Ιταλία να διαθέτει το πληρέστερο σύστημα κράτησης σε φυλακές ειδικού τύπου.
Ο διαχωρισμός των κρατουμένων ανάλογα με τη βαρύτητα της εγκληματικής τους παραβατικότητας άλλωστε αποτέλεσε ένα από τα πάγια αιτήματα που διατυπώνονται, χωρίς ικανοποίηση, από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Ωστόσο, η κατάσταση που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές, παρά τις επιμέρους και κατά καιρούς βελτιώσεις και τα ημίμετρα, αποτυπώνεται από τον υπερπληθυσμό των κρατουμένων.
Μέχρι χθες, 12.638 κρατούμενοι φιλοξενούνται σε όλες τις φυλακές με ανώτατο όριο χωρητικότητας τους 9.886. Τρεις χιλιάδες παραπάνω. Υπάρχουν μάλιστα φυλακές που το όριο συναγερμού έχει ξεπεραστεί προ πολλού, με τους κρατούμενους πραγματικά να στοιβάζονται, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις συνθήκες κράτησής τους αλλά και για τις συνθήκες ασφαλείας των σωφρονιστικών καταστημάτων.
Ενδεικτικότερο παράδειγμα, ο Κορυδαλλός με 2.055 κρατούμενους για 800 θέσεις, ενώ παρόμοια κατάσταση επικρατεί στις περισσότερες φυλακές ανά την επικράτεια.
