Μεγάλη πίεση, ώστε η Ελλάδα να υιοθετήσει το βουλγαρικό μοντέλο ως προς την προκήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων, ασκείται από την τρόικα προς την κυβέρνηση. Το θέμα τέθηκε και κατά τη διάρκεια των τελευταίων διαπραγματεύσεων στο Παρίσι, με αποδέκτη το υπουργό Εργασίας, Γιάννη Βρούτση.
Οι πιστωτές επιθυμούν την αυστηροποίηση του τρόπου λήψης των συγκεκριμένων αποφάσεων, με απόλυτη πλειοψηφία (50% + 1) της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων μιας επιχείρησης (ή ενός κλάδου), όπως ακριβώς ισχύει και στη γειτονική χώρα, ενώ επισείει και τον μπαμπούλα του βρετανικού μοντέλου, που είναι ακόμα σκληρότερος.
Η ελληνική πλευρά, βλέποντας τι επίκειται, έχει ήδη ζητήσει από μεγάλο δικηγορικό γραφείο να ετοιμάσει μελέτη στην οποία απεικονίζεται η ακριβής κατάσταση, αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα, σε όλη την Ευρώπη.
Από τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν εκεί, είναι ότι ναι μεν υπάρχει το μοντέλο της Βουλγαρίας και της Βρετανίας, που όντως είναι πολύ αυστηρά, αλλά παράλληλα υπάρχει για παράδειγμα και το ισπανικό μοντέλο που είναι πολύ πιο χαλαρό από το ισχύον ελληνικό. Συνεπώς, αυτό το οποίο θα υποστηριχθεί από το υπουργείο Εργασίας θα είναι οι όποιες αλλαγές γίνουν να μην είναι ακραίες, αλλά να προσεγγίζουν προς τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Συν τοις άλλοις από την Αθήνα διαμηνύεται προς την τρόικα ότι ούτως ή άλλως το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα βρίσκεται εν υπνώσει και δεν υπάρχει κανείς λόγος να το «αναστήσουν», με τις πιέσεις τους οι πιστωτές. Το επιχείρημα, όμως, δεν φαίνεται να πιάνει τόπο. Γι’ αυτό και οι αλλαγές θα πρέπει να θεωρούνται πολύ πιθανές.
