Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε συνταγματικές τις προϋποθέσεις παροχής υγείας στους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ, απορρίπτοντας με αυτό τον τρόπο την προσφυγή του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ).
Έτσι η Ολομέλεια του ΣτΕ, με την υπ΄ αριθμ. 3962/2014 απόφασή της (πρόεδρος Σωτήρης Ρίζος και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Κωνσταντίνος Κουσούλης), απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ), που ζητούσε να ακυρωθεί ως αντισυνταγματικός και παράνομος ο ενιαίος κανονισμός παροχών υγείας του ΕΟΠΥΥ, με τον οποίο καθορίστηκε ο τρόπος και οι προϋποθέσεις παροχής υγείας στους ασφαλισμένους του (ΕΟΠΥΥ).
Ειδικότερα, η Ολομέλεια έκρινε ότι ο επίμαχος ενιαίος κανονισμός παροχών υγείας του ΕΟΠΥΥ και οι προϋποθέσεις που θέτει για τον τρόπο και τις προϋποθέσεις παροχής υγείας στους ασφαλισμένους του, δεν προσκρούουν σε καμία συνταγματική διάταξη.
Ακόμη, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έκρινε ότι οι προϋποθέσεις που έθεσε ο ΕΟΠΥΥ αποσκοπούν «στην επίτευξη της προστασίας της υγείας των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ, σε συνδυασμό με τον εξορθολογισμό του συστήματος παροχής υπηρεσιών υγείας, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του οργανισμού προς όφελος των ασφαλισμένων του».
Επίσης, η Ολομέλεια αναφέρει ότι οι επίμαχες διατάξεις του ενιαίου κανονισμού παροχών υγείας του ΕΟΠΥΥ «εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και προωθήσεως διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της ελληνικής οικονομίας, το οποίο αποσκοπεί τόσο στην αντιμετώπιση της, κατά την εκτίμηση του νομοθέτη, άμεσης ανάγκης καλύψεως των οικονομικών αναγκών της χώρας, όσο και στη βελτίωση της μελλοντικής δημοσιονομικής και οικονομικής της καταστάσεως».
Τι ζητούσε ο ΙΣΑ
Ο ΙΣΑ ζητούσε να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική η από 31.10.2011 απόφαση των υπουργών Υγείας, Οικονομίας και Εργασίας, που αφορά τον ενιαίο κανονισμό παροχών υγείας του ΕΟΠΥΥ, ως προς το σκέλος εκείνο που προβλέπει:
– Την καταβολή της δαπάνης για ιατρική περίθαλψη μόνον αν παρέχεται από φορείς συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ.
– Την αναγνώριση δαπανών μόνο ιατρικών πράξεων, εξετάσεων και παροχών που περιλαμβάνονται στο κρατικό τιμολόγιο.
– Τη γνωμάτευση γιατρού διευθυντή κλινικής κρατικού νοσοκομείου ή πανεπιστημιακής κλινικής ως αναγκαία προϋπόθεση για την καταβολή της δαπάνης προϊόντων ειδικής διατροφής.
– Τη γνωμάτευση κρατικού, πανεπιστημιακού ή στρατιωτικού νοσοκομείου για την καταβολή της δαπάνης μεταφοράς ασθενούς για νοσηλεία εκτός της κατοικίας του.
– Τη γνωμάτευση γιατρού διευθυντή κλινικής κρατικού νοσοκομείου ή πανεπιστημιακής κλινικής ή στρατιωτικού νοσοκομείου για την καταβολή της δαπάνης νοσηλείας στο εξωτερικό.
