Έφυγε σήμερα το μεσημέρι από τη ζωή, σε ηλικία 75 ετών, η ηθοποιός Καίτη Παπανίκα.
Τους τελευταίους μήνες η ηθοποιός, που είχε πρωταγωνιστήσει σε πάνω από 50 ταινίες, έδινε μάχη με τον καρκίνο…
Η Καίτη Παπανίκα γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια το 1942. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησε με άριστα.
Διδάχτηκε την υποκριτική από σημαντικούς δασκάλους, όπως την Κατίνα Παξινού, την Άννα Συνοδινού, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Δημήτρη Μυράτ, τον Λυκούργο Καλλέργη, την Ελένη Χαλκούση και τον Αλέξη Σολωμό. Παράλληλα σπούδασε κλασσικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών. Μαθήτρια ακόμη, πήρε μέρος σε φεστιβάλ απαγγελίας ποίησης στο Παρίσι, βραβεύτηκε και κηρύχθηκε επίτιμη δημότης. Υπήρξε σύζυγος του γνωστού ηθοποιού Θεόδωρου Κατσαδράμη.
Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1964, στο έργο «Υπόγειο της Λέλας» του Β. Ιμπροχώρη, στο Θέατρο Αττικόν. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με θιάσους γνωστών πρωταγωνιστών και διακρίθηκε στην πρόζα και στην επιθεώρηση.
Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1963 με την ταινία «Μας κρύβουν τον ήλιο» και το 1968 ήταν σταθμός για την καριέρα της, όταν και έγινε περισσότερο γνωστή παίζοντας στην ταινία «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη».
1ο Κρατικό Βραβείο για το «Αντε γεια»
Η Καίτη Παπανίκα είχε λάβει μέρος σε περισσότερες από 50 ταινίες, δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες και είχε τιμηθεί με το κρατικό βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου το 1990 για την ερμηνεία της στην ταινία «Άντε γεια» του Γ. Τσεμπερόπουλου, ενώ είχε παίξει και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές.
Έδινε τον μισθό της σε άπορες οικογένειες
Ο προβληματισμός για τα κοινά την οδήγησε στη θέση της δημοτικής συμβούλου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ως αντιπρόεδρος στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, έριξε στο τραπέζι μια ρηξικέλευθη πρόταση: να δίνει τον μισθό της από το δημοτικό συμβούλιο (600 ευρώ) σε οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη από χρήματα για να επιβιώσουν.
«Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Δεν θέλω όμως να ταλαιπωρηθώ»
Πριν από περίπου έναν χρόνο είχε μιλήσει για την ασθένειά της σε συνέντευξη στη Freddo.
«Με την αρρώστια αυτή, τον καρκίνο, παλεύω από το 2009. Δεν θέλω να αναφέρω ούτε το όνομα. Όχι, τον θάνατο δεν τον φοβάμαι. Δεν θέλω όμως να ταλαιπωρηθώ. Το παλεύω και θα το παλέψω μέχρι τέλους. Άλλωστε, όλοι από κάτι θα πεθάνουμε. Είτε λέγεται καρκίνος, είτε άλλη αρρώστια… Του άρεσε, φαίνεται, το σώμα μου και έμεινε μέσα.
Στην ουσία, πηγαινοέρχεται η αρρώστια μου. Η δική μου η αρρώστια είναι σε δύσκολα σημεία. Ασ’ τα, μην τα ψάχνεις.
Γράψε ότι περνάω την αρρώστια μου με αισιοδοξία» έλεγε η Καίτη Παπανίκα.
