Παράλληλους βίους βλέπει ο Μίμης Ανδρουλάκης
Την καταψήφιση του «ηγεμονικού άξονα της Δεξιάς Μέρκελ-Σαρκοζί» στις 6 Μαΐου σε Αθήνα και Παρίσι ζητεί ο Μίμης Ανδρουλάκης, εν όψει των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα και των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία.
«Στηρίζουμε Ολάντ στο Παρίσι, Βενιζέλο στην Αθήνα. Δίνουμε ψήφο κριτικής υποστήριξης στο ΠΑΣΟΚ – εντολή για μια νέα ιδρυτική πράξη της Κεντροαριστεράς της σοσιαλιστικής ευρωπαϊκής αριστεράς του 2020», τονίζει ο κ. Ανδρουλάκης σε άρθρο του με τίτλο «Αθήνα, Παρίσι, Βερολίνο», που δημοσίευσε στο ιστολόγιό του.
Ο βουλευτής επισημαίνει ότι «η πολιτική γεωγραφία είναι κοινή» και ότι τα ιστορικά πολιτικά ρεύματα στην Ευρώπη εν μέσω κρίσης «δεν εξαερώνονται», αλλά «αυτομετασχηματίζονται και κάνουν αυτοκάθαρση».
«Η ψήφος στον σοσιαλιστή Ολάντ είναι εντολή αναθεωρητική για επαναχάραξη του ευρωπαϊκού χάρτη, για ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό Βορρά – Νότου στην Ευρωζώνη. Ναι, αλλά στην Αθήνα θα υπάρχει στις 7 του Μάη ισχυρή κυβέρνηση για να πάρει μέρος στο “μεταπολεμικό” τραπέζι των επιζησάντων ή θα βολοδέρνει στο χάος, στην ακυβερνησία, θα διακοπεί η χρηματοδότησή της και θα γίνει αναπόφευκτη η κακήν κακώς φυγή μας από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα;», διερωτάται, προσθέτοντας ότι η ψήφος μας θα είναι αυτή που θα κρίνει.
Εκφράζει ακόμη την εκτίμηση ότι καθώς «η κρίση αναζωπυρώνεται στην Ευρωζώνη» με επίκεντρο την Ισπανία, το «ελληνικό ζήτημα» μπορεί να επανατοποθετηθεί και η δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας «μπορεί να επιμηκυνθεί».
Προϋπόθεση, σύμφωνα με τον κ. Ανδρουλάκη, είναι να υπάρχει μια «ισχυρή κυβέρνηση ανασυγκρότησης, απασχόλησης, κοινωνικής συνοχής για να διαπραγματευτεί, να ανακτήσει τα χαμένα εισοδήματα, τις χαμένες θέσεις εργασίας και να υπερβεί θετικά με ανάπτυξη τους περιορισμούς των δανειακών συμβάσεων». «Ή μήπως η χώρα μας θα έχει αυτοκτονήσει συλλογικά; Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η ψήφος μας θα αποτρέψει ένα ολέθριο “πολιτικό ατύχημα”», προσθέτει και κλείνοντας θέτει το δίλημμα:
«Στις 6 Μάη θα μετατρέψουμε το θυμό και την απόγνωση σε θετικό σχέδιο για τις ζωές των Ελληνίδων και των Ελλήνων ή θα αφεθούμε στο αυτοκαταστροφικό “αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”; Θα φτάσουμε στη “βρύση” και δε θα προλάβουμε να πιούμε “νερό”;».
