Τα πέντε νέα κόμματα, που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια ζωής της απερχόμενης Βουλής, είναι που απειλούν κυρίως την απόλυτη μεταπολιτευτική κυριαρχία του δικομματισμού με πλήρη κατάρρευση. Κόμματα δηλαδή, που προέκυψαν από τις αλλεπάλληλες διασπάσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της Ν.Δ., υπό το βάρος του μνημονίου, που οδήγησε σε οριστικά σχίσματα ένθεν κακείθεν.
Ο μέσος όρος που συγκέντρωναν αυτά τα κόμματα στις τελευταίες δημοσκοπήσεις ανερχόταν στο 26-30%, δείγμα του μεγέθους της διάβρωσης που επέφεραν στον άλλοτε πανίσχυρο δικομματισμό. Η ΔΗΜΑΡ Η ΔΗΜΑΡ ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2010 από τον Φώτη Κουβέλη και τα στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ.
Ωστόσο, ο πραγματικός του στόχος δεν ήταν το 1/3 του 5% των ψηφοφόρων του υπάρχοντος ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το διαφαινόμενο κύμα φυγής ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ από το τότε κυβερνών κόμμα. Με συγγενή σχετικά ιδεολογία προς το (προεκλογικό) ΠΑΣΟΚ και ιδίως την εκσυγχρονιστική του πτέρυγα, Κουβέλης και ΔΗΜΑΡ αναδείχτηκαν «καταφύγιο» πρώτης ζήτησης για τους κεντροαριστερούς «πράσινους» ψηφοφόρους, περιορίζοντας σε οριακές τις διαρροές του στα άλλα κόμματα της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ).
Η μετριοπάθεια δε του κ. Κουβέλη έφερε και πολλούς διαμαρτυρόμενους ψηφοφόρους, ακόμα και της κεντροδεξιάς, στην «αυλή» του. Όσο οι εκλογές πλησίαζαν, η ΔΗΜΑΡ, με 16% πια στα γκάλοπ, άρχιζε να δέχεται ασφυκτικές «πιέσεις φιλίας» από την Ιπποκράτους, που πύκνωσαν μετά την ανάδειξη Βενιζέλου στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ.
Επιχειρείτο να «κατοχυρωθεί» ως το «πάρκινγκ» των «πράσινων» ψηφοφόρων και εναλλακτική (συγ)κυβερνητική λύση.
Ο κ. Κουβέλης, τηρώντας σταθερή αντιμνημονιακή στάση, έδειξε να συγκρατεί ένα μεγάλο μέρος των δημοσκοπικών ποσοστών, παρότι άρχισε η επιστροφή κάποιων «πράσινων» ψηφοφόρων «στο μαντρί» τους. Έτσι, εξακολουθεί να αποτελεί έναν σημαντικό αστάθμητο παράγοντα της κάλπης της επόμενης Κυριακής.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες «Γέννημα – θρέμμα» από τη Ν.Δ., οι νεοϊδρυθέντες Ανεξάρτητοι Έλληνες, υπό τον Πάνο Καμμένο, εκφράζουν το ποσοστό των πρώην «γαλάζιων» ψηφοφόρων που δεν ενθουσιάστηκαν από τη μνημονιακή μεταστροφή του Α. Σαμαρά.
Με οργίλη αντιμνημονιακή ρητορεία και δέκα ενεργούς πρώην νεοδημοκράτες βουλευτές, εξέφρασαν στις δημοσκοπήσεις ένα 7-11% των ψηφοφόρων, ενταφιάζοντας την προοπτική αυτοδυναμίας που πάλευε η Ν.Δ. μέχρι τον Φεβρουάριο. Η ίδια ρητορεία συγκίνησε και ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ, που κλονίστηκαν από τη συμμετοχή Καρατζαφέρη στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ενώ ανέκοψε και ροή ψηφοφόρων προς τη Χρυσή Αυγή.
Το γεγονός ότι τα γεγονότα (κυβέρνηση Παπαδήμου, Μνημόνιο 2) που οδήγησαν στη δημιουργία του νέου κόμματος, είναι εντελώς πρόσφατα, κρατούν σταθερή τη δυναμική του, που μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά ποσοστά στην κάλπη, παρά τη μετωπική πλέον επίθεση που δέχεται από τη Συγγρού. Η ΔΗΣΥ Η ΔΗΣΥ ιδρύθηκε από τη Ντόρα Μπακογιάννη το Νοέμβριο του 2010, εκφράζοντας καθαρή θέση υπέρ του Μνημονίου. Παρότι την ακολούθησαν ελάχιστοι «γαλάζιοι» βουλευτές, η κ. Μπακογιάννη κράτησε στον ενάμιση χρόνο που ακολούθησε, σταθερή την ελπίδα της εισόδου του κόμματος στη νέα Βουλή.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειχνε τάση μικρής ανόδου, αλλά η μάχη της κ. Μπακογιάννη, -που μετά τη μεταστροφή Σαμαρά, εύλογα δηλώνει παντού δικαιωμένη για την στάση της στην ψηφοφορία για το Μνημόνιο 1-, θα κριθεί από τις δυνάμεις που θα καταφέρει να καταγράψει στην Κρήτη, όπου και δίνει μεγάλο βάρος της προεκλογικής της εκστρατείας.
«Κόβει» πάντως ένα σίγουρο 2,0-2,5%, που θα κατέληγε στον φιλομνημονιακό δικομματισμό. Η Κοινωνική Συμφωνία Η δυναμική που απέκτησε το νεοϊδρυθέν από τους Λ. Κατσέλη και Χ. Καστανίδη κόμμα στις παρυφές του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι ανάλογη των προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν αρχικά.
Κάτι η ψήφος τους στο Mνημόνιο 1, κάτι η καθυστερημένη ρήξη, οδήγησαν τους πρώην «πράσινους» ψηφοφόρους σε άλλα «καταφύγια» και η μάχη για το 3% φαίνεται πάρα πολύ δύσκολη, ωστόσο τα στελέχη της Κοινωνικής Συμφωνίας τη δίνουν μέχρι τέλους, παρά τις σφοδρές πιέσεις που δέχονται από το σύστημα και τους αφύσικους αποκλεισμούς ακόμα και από τα γκάλοπ. Σε κάθε περίπτωση, ένα ακόμα 2% από το δικομματισμό είναι χαμένο. Η Χρυσή Αυγή Από το 0,29% των εκλογών του 2009, η Χρυσή Αυγή βρίσκεται τώρα στο κατώφλι της Βουλής.
Η ραγδαία άνοδός της ερμηνεύεται κυρίως από τη δράση της στο θέμα της εγκληματικότητας και ιδίως των λαθρομεταναστών, που προστέθηκε στην τάση πολλών πολιτών να εκδικηθούν ηχηρά τα δύο κόμματα εξουσίας για το μνημόνιο.
Δέχεται τώρα σφοδρό πόλεμο από όλα τα κόμματα, που αποκηρύσσουν την πιθανότητα εισόδου των «νεοναζί» στη νέα Βουλή και πολλοί πιστεύουν ότι η διαμαρτυρία των ψηφοφόρων μέσω της Χρυσής Αυγής θα μείνει στα γκάλοπ και δεν θα φτάσει στην κάλπη. Ερώτημα και το πώς θα επιδράσει στους Έλληνες ψηφοφόρους η θεαματική αύξηση της δύναμης της Λεπέν στις γαλλικές προεδρικές εκλογές. ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ Σταθερή η δύναμη των τριών «παλιών»
Μικρή άνοδο του ΚΚΕ, σοβαρή του ΣΥΡΙΖΑ και ανάκαμψη μετά τον κλυδωνισμό για τον ΛΑΟΣ έδειχναν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που δημοσιοποιήθηκαν. Αθροιστικά, δηλαδή, τα τρία κόμματα της τελευταίας Βουλής που πήραν μέρος στις εκλογές του 2009, εμφανίζουν άνοδο, αρκετά μικρή, ωστόσο, σε σχέση με τις τεράστιες διαρροές των δύο «μεγάλων».
Το βέβαιο είναι, ότι από το 17,77% που συγκέντρωσαν τον Οκτώβριο τα δύο κόμματα της Αριστεράς και ο ΛΑΟΣ που κατατάσσεται στο απέναντι στρατόπεδο, τώρα θα ξεπεράσουν το 20%, επιτείνοντας τις «πληγές» στο δικομματισμό που επιφέρουν τα άλλα πέντε νέα κόμματα. Το ΚΚΕ π.χ. αναμένεται να επιβεβαιώσει στις εκλογές τη μικρή άνοδό του στις δημοσκοπήσεις, καθώς παρουσιάζει διαχρονικά τη μεγαλύτερη σταθερότητα μεταξύ γκάλοπ και κάλπης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς και θα ανέβει, καθώς υποδέχεται ένα καθόλου ευκαταφρόνητο μέρος των πρώην «πράσινων» ψηφοφόρων, αλλά το πού θα βρεθεί από το 4,60% του 2009 είναι άγνωστο. Όσον αφορά τον ΛΑΟΣ, φαίνεται να ξεπερνάει τους κλυδωνισμούς του τελευταίου εξαμήνου, παρά τις μετωπικές επιθέσεις που δέχεται πρωτίστως από τους άλλους ενοίκους της «γαλάζιας πολυκατοικίας» και να κερδίζει τη μάχη της εκπροσώπησης στη νέα Βουλή. Πολύ δύσκολα, όμως, θα ξαναφτάσει το 5,63% των τελευταίων εκλογών.
