Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Πριν την κηδέψουμε οριστικά, η μεταπολίτευση «στοιχειώνει» αυτή την εκλογική αναμέτρηση και την υποχρεώνει να αλλάξει τον πολιτικό μας χάρτη.
– Αρχικά βάζοντας στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» τον παραδοσιακό δικομματισμό και ξεκινώντας μια νέα συνισταμένη, πιο δημοκρατική, πιο αντιπροσωπευτική αλλά και πιο επικίνδυνη. Η πολιτική μας σκηνή οφείλει να προσαρμοστεί στις επιταγές των καιρών γιατί αλλιώς, σύντομα, δεν θα υπάρχει χώρα για να εξουσιάσει.
– Μετά, πετώντας από το πλοίο τη …σαβούρα και ανοίγοντας την πόρτα σε νέα πρόσωπα και νέες ιδέες σε σημείο ώστε να δημιουργηθεί μια καινούργια πραγματικότητα που θα μας απαλλάξει από τα παραδοσιακά «δεξιά» ή «αριστερά» προσωνύμια, να μας επιτρέψει να αναπτυχθούμε και να δημιουργήσουμε..
– Και τέλος, αποφασίζοντας να υποχρεώσει τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της ανεπηρέαστη, τη Δημόσια Διοίκηση να …διοικήσει το Δημόσιο, τους πολιτικούς να κάνουν αυτό που ορκίζονται – να υπηρετούν την πατρίδα, το λαό και το Σύνταγμα κι όχι τα προσωπικά τους συμφέροντα- και να επιβάλει στο «σύστημα» να δικάσει το «σύστημα» και να κλείσει στη φυλακή το σάπιο κομμάτι του χωρίς δισταγμούς, χωρίς φόβο, χωρίς υστεροβουλία.
Σε 3-4 μέρες δεν θα έχουμε απλώς ένα νέο Κοινοβούλιο. Θα πρέπει να έχουμε και μια κυβέρνηση με νέα νοοτροπία. Ένα πρόγραμμα να ακολουθήσουμε. Ένα ξεκάθαρο δρόμο. Διότι ο «εχθρός» δεν θα περιμένει άλλο.
Είναι δύσκολο να ψηφίσουμε σωστά; Όχι. Ίσως δεν ήταν αρκετές οι χιλιάδες σελίδες ενημέρωσης κάθε είδους και κάθε ηθικής υπόστασης που προσφέρθηκαν αφειδώς τα τελευταία χρόνια για να αντιληφθεί ο πολίτης το μέγεθος, την έκταση, το βάθος της πολιτικής σήψης . Αρκετοί δημοσιογράφοι και μερικά Μ.Μ.Ε. μπορούν να είναι ήσυχοι με τη συνείδησή τους. Τα ανέλυσαν, τα παρουσίασαν, τα έγραψαν όλα. Κανείς δεν δικαιούται να ισχυριστεί ότι «αυτό δεν το ήξερα». Ότι «γι αυτόν τον άνθρωπο δεν μου τάχε πει κανείς». Ότι «δεν είχα ιδέα πως κάτι τέτοιο είχε συμβεί». Γράφτηκαν, ειπώθηκαν ΟΛΑ. Για ΟΛΟΥΣ. Τα διάβασε ο πολίτης; Τα πίστεψε; Ή τα θεώρησε σενάρια συνωμοσίας, προιόντα δημοσιογραφικής φαντασίας ή – το χειρότερο- ψεύτικα, πλαστά και κατασκευασμένα;
Όλα είναι πιθανά. Εκτός από την πολιτική και η δημοσιογραφία δεν περνάει τα …καλύτερά της χρόνια.
Αν διαβάζατε και ακούγατε, πιθανώς «μπλεχτήκατε» αρκετές φορές. Ποιος τάγραφε σωστά, ποιος τάλεγε καλά, ποιος χρησιμοποιεί ποιον; Να μια σειρά ερωτηματικών που δεν είναι εύκολο να απαντηθούν. Αλλά αν επιλέξατε με γνώμονα την ενημέρωση που τουλάχιστον «φαινόταν» τίμια, τότε δεν έχετε δικαιολογία να ΜΗΝ ψηφίσετε σωστά. Αν επιλέξατε με γνώμονα μόνο τα κομματικά «περιστέρια» και τα «παπαγαλάκια» της κομματικής ενημέρωσης, ίσως έχετε κάποιο πρόβλημα.
Είναι πολύ πιθανόν να αγνοείτε σημαντικές «λεπτομέρειες». Θα μπείτε σ αυτή τη διαδικασία; Θα προσπαθήσετε να βρείτε τη «λογική απόφαση»; Ή θα αφήσετε την καρδιά σας να ψηφίσει για σας;
Εύχομαι να σκεφτείτε το βασικό: Τι Ελλάδα μας αξίζει; Τι κυβέρνηση θέλουμε; Πόσο απαραίτητοι είναι οι παραδοσιακοί χαρακτηρισμοί δεξιός, αριστερός, ακροδεξιός, ακροαριστερός, κεντρώος, σοσιαλιστής, κομμουνιστής, ευρωπαιστής, μνημονιακός, αντιμνημονιακός και τόσα άλλα;
Εσείς τι είστε απ΄ όλα αυτά; Τι ξέρετε για όλα αυτά; Τι πιστεύετε για τα Ελληνικά κόμματα; Τους Έλληνες πολιτικούς; Τι νεολαία μας; Το ακαδημαικό κατεστημένο; Τι πραγματικά ζητάτε; Ποιοι σας εμπνέουν σιγουριά ότι θα χειριστούν καλύτερα τα κρίσιμα ζητήματα που από το πρωί της Δευτέρας θα επανέλθουν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας;
Δεν θέλω να σας μπερδέψω περισσότερο. Αυτός ο τόπος, αυτή η χώρα, αυτή η πατρίδα, αυτοί οι άνθρωποι έχουν πέσει εδώ και ΠΟΛΛΑ χρόνια θύματα κακομεταχείρισης. Εσεις, σε λιγότερο από 48 ώρες, θα πρέπει να αποφασίσετε τι φάρμακο θα δώσετε στον ασθενή.
Υποψήφιος βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. στην Α΄ Αθήνας
