Σε νομοθετική παρέμβαση για την άμεση υλοποίηση της ενίσχυσης της κινητικότητας του προσωπικού στο Δημόσιο, προχωρά το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, όπως προβλέπεται από τη συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα.
Με τη νομοθετική παρέμβαση που προωθεί το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, δρομολογείται άμεσα ένα σχέδιο κινητικότητας 2.000 υπαλλήλων εντός του 2012, καταργώντας θέσεις ειδικοτήτων, κατηγοριών και κλάδων που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των φορέων τους και οι υπάλληλοί τους τίθενται σε διαθεσιμότητα με σκοπό την άμεση μετακίνησή τους.
Επίσης, οι υπάλληλοι που έχουν παραπεμφθεί σε πειθαρχικά συμβούλια για σοβαρά πειθαρχικά και ποινικά αδικήματα, τίθενται σε αργία.
Όπως τονίζεται από το υπουργείο, για τη διοικητική μεταρρύθμιση είναι αναγκαία η ενίσχυση της κινητικότητας του προσωπικού, προκειμένου να διαμορφωθεί μία ευέλικτη και αποδοτική δημόσια διοίκηση. «Πρέπει να σπάσουν», επισημαίνεται από πηγές του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, «όλα τα στεγανά που κρατούν υπαλλήλους «εγκλωβισμένους» σε υπηρεσίες υπερστελεχωμένες ή σε ειδικότητες που δεν συμβαδίζουν με μία σύγχρονη διοίκηση», ενώ προστίθεται ότι «θα υπάρχουν πλήρεις δυνατότητες να μεταφέρεται το προσωπικό εκεί όπου υπάρχουν πραγματικές ανάγκες των υπηρεσιών και εκεί όπου ο καθένας μπορεί να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τα προσόντα του».
Ειδικότερα, πηγές του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, αναφέρουν ότι το σχήμα της κινητικότητας, που αποτελεί μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για την καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού στον δημόσιο τομέα, εξειδικεύεται σε τρεις βασικούς άξονες:
1. Ριζική αναμόρφωση του υπαλληλικού δικαίου, καθώς η κινητικότητα εξαπλώνεται σε όλο το εύρος του δημόσιου τομέα και σε κάθε κατεύθυνση μέσα σε αυτόν. Διευρύνεται σημαντικά ο θεσμός της υποχρεωτικής μετάταξης ή μεταφοράς προσωπικού με στόχο την αξιοποίηση των υπαλλήλων ανάλογα με τα προσόντα και την κατάρτισή τους, και με βάση την οικογενειακή τους κατάσταση και τις βιοτικές του ανάγκες. Στην κατηγορία αυτή υπάγεται και το προσωπικό (μόνιμο και ΙΔΑΧ) δημοσίων υπηρεσιών και ΝΠΔΔ του οποίου οι οργανικές θέσεις καταργούνται. Σε αυτή την περίπτωση, οι υπάλληλοι τίθενται σε καθεστώς διαθεσιμότητας για μέχρι ένα έτος με το 75% των αποδοχών (σύμφωνα με το υπαλληλικό δίκαιο). Στη διάρκεια της διαθεσιμότητας, μετά την οποία σύμφωνα με τον ισχύοντα Υπαλληλικό Κώδικα εφόσον ένας υπάλληλος δεν μεταταγεί τότε απομακρύνεται, διευρύνονται οι δυνατότητες για το προσωπικό:
– Να μετατάσσεται εκουσίως.
– Να μετατάσσεται υποχρεωτικά.
– Να υπάγεται σε προγράμματα επανεκπαίδευσης και επανακατάρτισης μέχρι να μεταφερθεί ή να μεταταχθεί.
Στόχος είναι η βέλτιστη κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού μέσα στη διοίκηση, δεδομένου ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα θα έχει μειωθεί σημαντικά μέχρι το 2015 (κατά το 1/3 σε σχέση με το 2009) ενώ ήδη παρατηρείται αθρόα αποχώρηση- συνταξιοδότηση υπαλλήλων. Τα κενά που δημιουργούνται πρέπει να μπορούν να καλύπτονται κατά τον καλύτερο και ταχύτερο τρόπο.
2. Την κατάργηση ειδικοτήτων που δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.
Έτσι, εντάσσονται άμεσα στο σχήμα κινητικότητας υπάλληλοι των οποίων οι οργανικές θέσεις καταργούνται σε ειδικότητες, κατηγορίες και κλάδους που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των φορέων όπου ανήκουν. Βασικό κριτήριο για την επιλογή αυτής της κατηγορίας υπαλλήλων είναι να έχουν προσληφθεί χωρίς καμία διαδικασία αξιολόγησης.
– Οι υπάλληλοι αυτοί ούτε θα τιμωρηθούν, ούτε θα υποβιβαστούν, ούτε θα οδηγηθούν υποχρεωτικά στην έξοδο. Θα μετακινηθούν σε υπηρεσίες όπου διαπιστώνονται πραγματικές και επείγουσες ανάγκες σε προσωπικό.
– Λαμβάνεται κάθε μέριμνα προκειμένου οι υπηρεσίες από όπου προέρχονται οι υπάλληλοι αυτοί να μην αποψιλωθούν από προσωπικό και να μην επηρεαστεί στο ελάχιστο η παροχή υπηρεσιών στους πολίτες.
3. Ταυτόχρονα, το νέο και αυστηρότερο πειθαρχικό δίκαιο για τους δημοσίους υπαλλήλους ενισχύεται προκειμένου να μην παραμένουν στη θέση τους στην υπηρεσία υπάλληλοι εναντίον των οποίων εκκρεμεί σοβαρή ποινική ή πειθαρχική δίωξη. Έτσι μπορεί να προστατευθεί το κύρος των δημοσίων υπαλλήλων και το συμφέρον των ίδιων των δημοσίων υπηρεσιών.