Με την πολυδιάστατη κρίση που μαστίζει σήμερα τη χώρα, τα περιβαλλοντικά αδιέξοδα εντείνονται ακόμη περισσότερο. Μπροστά στις αδυσώπητες οικονομικές προτεραιότητες και τη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική, τα περιβαλλοντικά ζητήματα αποτελούν πλέον μια ενοχλητική λεπτομέρεια από την οποία επιζητούν να απαλλαγούν.
Σαφή δείγματα αυτής της πολιτικής είναι η fast-track ανάπτυξη, ο νόμος για τη βιοποικιλότητα, η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, η υιοθέτηση των χείριστων λύσεων στη διαχείριση των απορριμμάτων, τα διαρκή περιβαλλοντικά εγκλήματα στον Ασωπό, τη Μεσσαπία ή στον Αχελώο, η έλλειψη πολιτικής στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής κτλ.
Τα πολιτικά κόμματα που άσκησαν κατά καιρούς κυβερνητική πολιτική -αν και όχι μόνον αυτά- φέρουν την κύρια ευθύνη για τα σημερινά περιβαλλοντικά αδιέξοδα της χώρας. Ευθύνες έχουν βέβαια και οι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης που, σε αρκετές περιπτώσεις, σιωπούν μπροστά σε περιβαλλοντικά εγκλήματα ή εμπλέκονται σε αυτά.
Οι προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της οικολογικής κρίσης, προϋποθέτουν και συνεπάγονται ριζικές αλλαγές στην πολιτική οργάνωση των κοινωνιών και στην ιεράρχηση αξιών και προτύπων. Οι αντιδράσεις απέναντι σε μια τέτοια προοπτική, αναδύονται με διάφορες προφάσεις και ιδεολογικές κατασκευές, σε κάθε ευκαιρία, όπου γίνεται απόπειρα να συγκεκριμενοποιηθούν επί μέρους πολιτικές τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς.
Η στροφή στην οικοανάπτυξη είναι η μοναδική πολιτική που μπορεί να μας οδηγήσει σε έξοδο από την κοινωνικοοικονομική και οικολογική κρίση.
Συγκεκριμένες λύσεις μπορούν να αναζητηθούν μέσα από ένα δημοκρατικό σχεδιασμό για ένα διαφορετικό τύπο ανάπτυξης με άξονες στοχευμένα περιβαλλοντικά προγράμματα και πράσινα δίκτυα κοινωνικής οικονομίας και αλληλεγγύης, τη δημιουργία νέων πράσινων θέσεων εργασίας, την ορθολογική εξάπλωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την εξοικονόμηση ενέργειας, την ενίσχυση των βιολογικών καλλιεργειών, τις τόσο αναγκαίες αστικές αναπλάσεις.
Ο Τομέας Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας της ΔΗΜ.ΑΡ προγραμματίζει μια σειρά από συναντήσεις προβληματισμού και παρεμβάσεων στα σχετικά ζητήματα. Θεωρεί ότι θα πρέπει, και με τη συμβολή και άλλων, να αρχίσει να διαμορφώνεται ένα νέο πεδίο διαλόγου ιστορικών σχεδίων για το μέλλον, με προοπτική την οικοδόμηση ουσιαστικών και ευρύτερων προγραμματικών πολιτικών συγκλίσεων και την ιδεολογικοπολιτική ώσμωση Αριστεράς και Οικολογίας.