Τα αδιέξοδα για τα αφεντικά της υαλουργίας Γιούλα, Τάσο και Ευάγγελο Βουλγαράκη, παραμένουν, και πλέον περνούν σε «πρώτο πλάνο» οι εισηγήσεις που δέχονται οι ίδιοι, αλλά και άλλοι μέτοχοι της βιομηχανίας, για την μεταφορά τής εδώ παραγωγής της στο εξωτερικό.
Εν ολίγοις, οι δυο μεγαλοβιομήχανοι, των οποίων ο όμιλος ελέγχει το 70% της παραγωγής μπουκαλιών και γυάλινων προϊόντων συσκευασίας στην χώρα μας, δεν αποτελούν εξαίρεση στον …γνωστό κανόνα και πολύ απλά και …ελληνικά μπαίνουν στην διαδικασία να αναζητήσουν τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το υπέρογκο κόστος της ενέργειας.
Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι δυο επιχειρηματίες δεν φαίνεται να μελετούν σε πρώτη «φάση» ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα αντέξουν αν η κατάσταση δεν αλλάξει άμεσα, ειδικότερα από τη στιγμή που το «θέμα» έπεσε στο τραπέζι.
Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης στην αγορά, σε συνδυασμό με το υψηλό ενεργειακό κόστος (το οποίο μόνο για την ΔΕΗ ανέρχεται στα 92 ευρώ η μεγαβατώρα, όταν στην γειτονική Βουλγαρία το αντίστοιχο κόστος είναι μόλις 56 ευρώ η μεγαβατώρα) βάζουν σε σκέψεις την διοίκηση Βουλγαράκη. Πόσο μάλλον, όταν έχουν λάβει τα πρώτα δραστικά μέτρα, στην προσπάθεια τους να συγκρατήσουν το λειτουργικό κόστος της υαλουργίας, τα τελευταία χρόνια, έχοντας προχωρήσει δύο φορές σε περικοπές μισθών, με «αντίβαρο» το γεγονός ότι δεν έκαναν απολύσεις και διαφύλαξαν τις θέσεις εργασίας.
Η μεταφορά της παραγωγής της Γιούλα στην γειτονική Βουλγαρία θεωρείται ως η «εύκολη λύση», αφού, με μερικές… μαθηματικές πράξεις προκύπτει ότι θα τους εξοικονομούσε, αυτομάτως, περίπου 5 εκατ. ευρώ.
Δεν το αποφασίζουν, ωστόσο, Τάσος και Ευάγγελος Βουλγαράκης ,γιατί θέλουν να διατηρήσουν την «βάση» τους στην Ελλάδα. Ως «αντίβαρο» στο «ελληνικό πρόβλημα» της Γιούλα, λειτουργούν οι 7 παραγωγικές μονάδες που διαθέτουν σε Βαλκάνια και Ουκρανία και οι διεθνείς συνεργασίες με πολυεθνικούς ομίλους για να μπορέσουν να «επιβιώσουν» επιχειρηματικά.
Μέχρι πότε, όμως, θα αποφεύγουν την «εύκολη λύση» της Βουλγαρίας, όταν η εταιρία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει συνεχόμενες ζημίες, οι οποίες το 2013 έφθασαν στα 4 εκατ. ευρώ; Μιλάμε, δηλαδή, για το ποσό που θα εξοικονομούσε η «μετακόμιση»!
