Πώς Μπόμπολας, Περιστέρης, Ιωάννου και Μυτιληναίος επιχειρούν να μπουν στο project
«Παράθυρο» για να μπουν στο παιχνίδι του ΤΑΡ οι Έλληνες μεγαλοκατασκευαστές ανοίγει η παρασκηνιακή μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη προκειμένου η κοινοπραξία εκμετάλλευσης του project, -συνολικού ύψους 3 δισ. ευρώ,- να «χαλαρώσει» σε ένα βαθμό τα κριτήρια για τις εργολαβίες.
Έτσι, τουλάχιστον τέσσερα μεγάλα ονόματα του εγχώριου επιχειρηματικού χάρτη, οι Λεωνίδας Μπόμπολας, Γιώργος Περιστέρης, Δάκης Ιωάννου και Ευάγγελος Μυτιληναίος, εμφανίζονται έτοιμοι να επανατοποθετήσουν στα πλάνα τους το «χρυσοφόρο κοίτασμα» του αγωγού, μετά και τις συναντήσεις που είχαν εκπρόσωποί τους με τον Ceo του TAP, K. Tάνγκλαντ.
Το κονσόρτσιουμ του αγωγού, κατόπιν των πιέσεων της ελληνικής πλευράς, εξετάζει, κατά πληροφορίες, να επαναπροκηρύξει κάποιους από τους διαγωνισμούς του κατασκευαστικού σκέλους, με ευνοϊκότερους όρους, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα συμμετοχής για τις ελληνικές εταιρίες, μετά τη θύελλα αντιδράσεων για τον αποκλεισμό τους, μέσω των κριτηρίων που αφορούν την τεχνική εμπειρία των υποψηφίων. Το κλειδί βρίσκεται σε δύο όρους που προβλέπουν ότι δικαίωμα συμμετοχής στους διαγωνισμούς γενικής εργολαβίας (EPC contractor) έχουν εταιρίες με εμπειρία σε έργα αγωγών διαμέτρου 48 ιντσών και μήκους 1.000 χλμ. κατ’ ελάχιστο. Αυτά τα δυο κριτήρια δεν πληροί καμία ελληνική εταιρία, καθώς στο ελληνικό δίκτυο η διάμετρος είναι 36 ίντσες, ενώ δεν υπάρχει αντίστοιχο έργο τόσο μεγάλου μήκους.
Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ
Στη συμφωνία φιλοξενούσας χώρας που υπέγραψε, όμως, η Ελλάδα με την κοινοπραξία του ΤΑΡ υπάρχει σαφής δέσμευση ότι απαγορεύονται οι όροι που αποκλείουν τις ελληνικές εταιρίες. Το θέμα «σήκωσε» αρχικά η J&P Άβαξ, μιλώντας για διαγωνισμούς που είναι «κομμένοι και ραμμένοι» για «ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια», δηλαδή για τις μεγάλες δυτικές πολυεθνικές –και κυρίως για την γερμανική Ε.ΟΝ, διαχειρίστρια των τμημάτων Ελλάδας-Αλβανίας- που θέλουν ολόκληρη την «πίτα» για λογαριασμό τους, με το προβάδισμα να έχουν οι προερχόμενες από τις χώρες των μετόχων της κοινοπραξίας (BP, Statoil, Ε.ΟΝ, Total, Axpo, Socar και Fluxys).
Ακολούθησε η έντονη αντίδραση και σε πολιτικό επίπεδο κυρίως από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ που, αμφισβήτησε τα αναπτυξιακά οφέλη του αγωγού για την Ελλάδα.
Το πρόβλημα παραδέχθηκαν και οι υπεύθυνοι της κοινοπραξίας, που επικαλέστηκαν την κοινοτική νομοθεσία, αλλά και την παράμετρο ασφάλειας του έργου, προτείνοντας το «τυράκι» των υπεργολαβιών (πχ χωματουργικά) ή την ανάληψη έργων οδοποιίας στην Αλβανία. Ο διευθύνων σύμβουλος του ΤΑΡ μάλιστα, Κέτιλ Τάνγκλαντ, μέσα Μαρτίου, δήλωσε ότι οι προδιαγραφές για τα έργα γενικής εργολαβίας έχουν ολοκληρωθεί και οι διαγωνισμοί αναμένεται να βγουν στον αέρα τέλη της χρονιάς. Ωστόσο, μετά από διαδοχικές συζητήσεις με την κυβέρνηση και τους κατασκευαστές, εκφράζεται η αισιοδοξία για αλλαγή του σκηνικού. Κατ αρχήν, θεωρείται δεδομένο ότι θα γίνει δεκτή η φόρμουλα της «δάνειας εμπειρίας» μέσω συνεργασιών με ξένους, ενώ για συγκεκριμένα τμήματα θα αλλάξουν οι όροι ώστε να μπορούν να τα διεκδικήσουν και ελληνικές εταιρίες.
Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ
Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο μέρος του αγωγού θα διατρέχει ελληνικό έδαφος, βασικό ατού των εγχώριων μνηστήρων, Ελλάκτωρ, Τέρνα, J&P Άβαξ και Μέτκα, είναι η εγγύτητα στο σημείο των έργων που σημαίνει σαφώς μικρότερα μεταφορικά κόστη για την κοινοπραξία, τα οποία εν προκειμένω είναι πολύ μεγάλα. Ακόμη και έτσι όμως το σκηνικό μόνο εύκολο δεν είναι, καθώς, στη μάχη ετοιμάζονται να μπουν επτά πολυεθνικοί κολοσσοί, όπως η αμερικανική Bechtel,η αραβική CCC, η κορεατική Hyundai, αλλά και οι Petrofac, Technip, Mott Mac Donald και Foster Wheeler AG.
Έτσι το πιθανότερο είναι να υπάρξουν κοινοπραξίες με τους ξένους με το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στο ποσοστό συμμετοχής των ελληνικών ομίλων.
ΓΙΑ ΤΑ 868 ΧΛΜ. ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΙΤΑΛΙΑ
Έρχονται 15 μεγάλες συμβάσεις και δεκάδες υπεργολαβίες
«ΠΟΛΕΜΟΣ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΤΤΑ ΤΩΝ 3 ΔΙΣ
Γύρω στις 15 μεγάλες συμβάσεις και δεκάδες υπεργολαβίες, θα υπογράψει η κοινοπραξία του ΤΑΡ για την κατασκευή του αγωγού, από τα ελληνοτουρκικά σύνορα στους Κήπους του Έβρου μέχρι και την Ιταλία, όπου θα διασυνδεθεί με το ευρωπαϊκό σύστημα. Οι περισσότερες θα αφορούν το ελληνικό τμήμα -συνολικού ύψους 1,5 δισ.-, που είναι και το μεγαλύτερο, καλύπτοντας τα 550 από τα 868 χλμ. Ήδη προγραμματίζονται τρεις μεγάλες εργολαβίες εγκατάστασης του αγωγού και 22 μη επανδρωμένων βαλβιδοστασίων και ακόμη μία για την κατασκευή του σταθμού συμπίεσης, ισχύος 30 – 45 MW, στην περιοχή των Κήπων. Εκτός από το κατασκευαστικό μέρος θα γίνουν πολλοί ακόμη διαγωνισμοί για ελληνικές εταιρίες που μπορούν να συμμετάσχουν στην υποστήριξη του project. Η κοινοπραξία έχει απευθύνει πρόσκληση σε 25 τεχνικά και εμποροβιομηχανικά επιμελητήρια της Β. Ελλάδας, ενώ μέσω της Kantor Management Consultants έχει «ακτινογραφήσει» την αγορά εντοπίζοντας περί τις1000 εταιρίες που μπορούν να αναλάβουν ρόλο σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών, δηλαδή από τα τεχνικά έργα, μέχρι την υλικοτεχνική υποστήριξη, την τροφοδοσία κλπ.
ΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Με αυξημένες πιθανότητες η ΣΩΛΚ
Στον τομέα της προμήθειας σωλήνων, συνολικού προϋπολογισμού 1,2 δισ., η συμμετοχή της Σωληνουργίας Κορίνθου θεωρείται από παράγοντες της αγοράς σχεδόν «κλειδωμένη», για ένα τμήμα, όμως, του έργου. Η κοινοπραξία θα επιλέξει δύο τουλάχιστον προμηθευτές προκειμένου να αποφευχθούν καθυστερήσεις στην τροφοδοσία από πιθανή βλάβη σε κάποια γραμμή παραγωγής. Η ΣΩΛΚ έχει εξασφαλίσει την απαραίτητη πιστοποίηση από τους μετόχους του κονσόρτσιουμ καθώς περιλαμβάνεται στη λίστα των εγκεκριμένων προμηθευτών.
Μεγάλο όπλο του Ν. Στασινόπουλου, πέρα από τη διεθνή εμπειρία, είναι και η επένδυση στη νέα γραμμή παραγωγής σωλήνων ευθείας ραφής 48 ιντσών και άνω για τέτοια μεγάλα και σύνθετα ενεργειακά projects. Σημειώνεται ότι το χερσαίο τμήμα του ΤΑΡ θα έχει διάμετρο 48 ίντσες, ενώ το υποθαλάσσιο 36 ίντσες. Απέναντι στη ΣΩΛΚ, ωστόσο, θα βρεθούν μεγάλα ονόματα της διεθνούς βιομηχανίας, όπως η γερμανική Mannesmann Salzgitter AG, η βρετανική Corus Group (του ινδικού ομίλου Tata), η ιταλική Ilva του ομίλου Riva – ο δεύτερος μεγαλύτερος ευρωπαίος κατασκευαστής σωλήνων-, αλλά και ισχυρές σωληνουργίες κυρίως από Κίνα, Ινδία και Τουρκία, εάν βέβαια καταφέρουν να περάσουν τον πήχη των αυστηρών προδιαγραφών.
