Οι ΜμΕ αντιλαμβάνονται πως οι τάχα «μεταρρυθμίσεις» είναι απέναντι στο επιχειρείν
Ενα άκρως ενδιαφέρον κείμενο παθόντα, κατά τα φαινόμενα, χρήστη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ανθρώπου του επιχειρείν, για το «νέο χάος της ψηφιακής γραφειοκρατίας», ανέδειξε στη δημοσιότητα ο αντιπρόεδρος της Βουλής, βουλευτής της Ελληνικής Λύσης και οικονομολόγος Βασίλης Βιλιάρδος, με ανάρτησή του στο X (πρώην twitter). Από το περιεχόμενό του προκύπτει ότι στην ουσία η τρομακτική ελληνική γραφειοκρατία, αντί να βελτιωθεί με τις νέες τεχνολογίες, επιδεινώθηκε, στραγγαλίζοντας όσες επιχειρήσεις έχουν απομείνει στη χώρα μας!
Η «Dealnews» παρουσιάζει το κείμενο το οποίο, με απλά παραδείγματα, αποδεικνύει ότι η «ψηφιοποίηση», όπως γίνεται, επιφέρει συχνά απαράδεκτες καθυστερήσεις και προκαλεί προβλήματα στους συναλλασσομένους:
«Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια “βίαιη” ψηφιοποίηση πολλών διαδικασιών, η οποία όμως αφορά κατά βάση την επαφή του πολίτη/επιχείρησης με την αρμόδια υπηρεσία ή την υποβολή δικαιολογητικών και όχι την ολοκλήρωση της συναλλαγής. Για την περάτωση της διαδικασίας απαιτείται σε δεύτερο χρόνο εργασία κάποιου υπαλλήλου, προφανώς όμως λόγω φόρτου εργασίας ή έλλειψης προσωπικού καθυστερεί, με αποτέλεσμα η όλη “ψηφιοποίηση” να επιφέρει συχνά απαράδεκτες καθυστερήσεις και να προκαλεί προβλήματα στους συναλλασσομένους. Κάποια απλά παραδείγματα:
(α) Πολίτης που κάνει διακοπή της ατομικής του επιχείρησης υποβάλει ψηφιακά το αίτημα διακοπής, η αρμόδια υπηρεσία καθυστερεί να το περατώσει, συχνά για μήνες, και ο πολίτης συνεχίζει να χρεώνεται ασφαλιστικές εισφορές που γίνονται ληξιπρόθεσμες οφειλές.
(β) Επιχείρηση αλλάζει τον νόμιμο εκπρόσωπό της και -ομοίως για μήνες- δεν μπορεί να έχει νομιμοποίηση στις τράπεζες, οπότε δυσκολεύεται να κάνει συναλλαγές.
(γ) Ξένοι επενδυτές που χρηματοδοτούν εγχώρια Α.Ε. προχωρούν σε αύξηση κεφαλαίου και νομίζουν ότι τους εξαπατούμε όταν τους λέμε ότι, για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, πρέπει να καταβληθεί ο φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίου, έχουμε υποβάλει το αίτημα ψηφιακά στη ΦΑΕ και περιμένουμε για μήνες, προκειμένου να πληρώσουμε και να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα επιχειρείται να επιβληθεί βίαια μία ψηφιακή τυπολατρική επαναφορά παλαιών γραφειοκρατικών συστημάτων τύπου ΚΒΣ, τα περίφημα ηλεκτρονικά βιβλία myDATA, η οποία έχει επιφέρει στις επιχειρήσεις σημαντικό κόστος σε εξοπλισμό, αναβαθμίσεις σε υπάρχουσες και νέες εφαρμογές.
Το σημαντικότερο, χρειάζονται άπειρες ανθρωποώρες (σημαντικό κόστος που συχνά παραβλέπουμε), προκειμένου να γνωρίζει η ΑΑΔΕ σε πραγματικό χρόνο δεδομένα τα οποία θα δηλώνονταν στις ετήσιες φορολογικές δηλώσεις. Εκεί συμβαίνει το τραγελαφικό, όπως, για παράδειγμα, οι τράπεζες να εκδίδουν τιμολόγιο για καθεμία προμήθεια 10 λεπτών του ευρώ, που χρεώνουν σε έξοδα συναλλαγών, για το οποίο κάθε επιχείρηση πρέπει να κάνει διπλή εγγραφή στα βιβλία της, με αποτέλεσμα μία καταγραφή των μηνιαίων τραπεζικών εξόδων, εκεί που απαιτούσε μία εγγραφή στα βιβλία, πλέον απαιτεί είκοσι ή και εκατό καμιά φορά!
Αλλά και η ψηφιακή κάρτα εργασίας, που προβλέπει ότι μικρή επιχείρηση που απασχολεί έναν εργαζόμενο, σε ένα εμπορικό υποκατάστημα, πρέπει να τον βάλει να σκανάρει τον εαυτό του (το QR code του) κατά την είσοδο και την έξοδό του από την εργασία του. Βέβαια, είναι παροιμιώδης η τιτάνια προσπάθεια να πραγματοποιηθεί η περίφημη σύνδεση των POS με τις ταμειακές μηχανές. Συσκευών που τεχνικά δεν προορίζονταν να συνδεθούν, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν τραγελαφικές καταστάσεις, όπως συναλλαγές που δεν υποστηρίζονται, π.χ., εξόφληση με κάρτα για συναλλαγή χονδρικής, για την οποία η ΑΑΔΕ έδωσε οδηγία να εκδίδεται λιανική απόδειξη (προφανώς εικονική!) και μετά να εκδίδεται πιστωτική απόδειξη λιανικής (και δεν τους έχουμε πάρει με τις τομάτες!).
Κανένας, βέβαια, δεν έχει σκεφθεί ότι η σύνδεση POS/ταμειακών είναι στην πραγματικότητα άχρηστη, αφού η ΑΑΔΕ γνωρίζει τόσο τις χρεώσεις των POS (τα στοιχεία αποστέλλονται στις τράπεζες και είναι διαθέσιμα στην ΑΑΔΕ) όσο και τις χρεώσεις των ταμειακών μηχανών (είναι ήδη συνδεδεμένες και διαβιβάζουν τις πωλήσεις σε πραγματικό χρόνο). Επομένως, μια απλή αντιπαραβολή των δεδομένων αυτών θα αποκάλυπτε πιθανή αναντιστοιχία εισπράξεων/τιμολογήσεων, χωρίς να ταλαιπωρούμε ολόκληρη την αγορά για μήνες, προσπαθώντας να εφαρμόσουμε τα ανεφάρμοστα!
Σημειωτέον ότι όλα τα παραπάνω συνοδεύονται από επαπειλούμενα πρόστιμα, που σε κάποιες περιπτώσεις ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ, ενώ φτάνουν ακόμα και σε κλείσιμο επιχειρήσεων. Σε φιλοσοφικό επίπεδο, όταν εφαρμοστούν όλα αυτά, το κράτος θα γνωρίζει σε πραγματικό χρόνο πότε εκδίδω ένα παραστατικό, πότε εκδίδει άλλος παραστατικό σε μένα, πόσα και ποια εμπορεύματα βρίσκονται στον δρόμο, πότε ο υπάλληλός μου ήρθε στη δουλειά και πότε έφυγε.
Μιλάμε για ατόφιο φιλελευθερισμό, για μία κατάσταση που ο σύντροφος Στάλιν δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα! Το πραγματικά περίεργο, όμως, είναι ότι για όλα αυτά δεν διαμαρτύρονται οι επιχειρήσεις, οι σύλλογοι και οι οργανώσεις και τα επιμελητήρια, αλλά, τουλάχιστον στη φάση αυτή, παραπονούμενοι είναι μόνο οι λογιστές, στους οποίους έχει πέσει το βάρος εφαρμογής τους. Είναι, όμως, βέβαιο ότι όλη η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα έχει αρχίσει και αντιλαμβάνεται πως η κυβέρνηση, αντί να διευκολύνει και να ωθήσει το επιχειρείν, βρίσκεται για άλλη μία φορά απέναντι, βάζοντας εμπόδια τα οποία βαπτίζει “μεταρρυθμίσεις”».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ