Μετά από έναν «Γολγοθά» που διήρκεσε πάνω από ενάμιση χρόνο, η Cardico ετοιμάζεται να δει «φως στο τούνελ». Η εισηγμένη βρίσκεται, ουσιαστικά, σε αδράνεια όσον αφορά τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες και ταυτόχρονα είναι «καθηλωμένη» σε μια πολύμηνη …αναμονή – λόγω του γεγονότος ότι οι πιστώτριες τράπεζες δεν κατάφεραν να προχωρήσουν στο «δια ταύτα» των διαπραγματεύσεων τους με τους υποψηφίους επενδυτές.
Τα χρηματοδοτικά ιδρύματα συζητούν «επί μακρόν» με τους «μνηστήρες» της Cardico (που ιδρύθηκε και «γιγαντώθηκε» από την οικογένεια Καρδασιλάρη, πριν «πέσει» από το ζενίθ, στο ναδίρ) για την εξαγορά πλειοψηφικού πακέτου της και του συνολικού χρέους της προς αυτά, χωρίς απτό αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Τώρα, οι πληροφορίες της «DEAL» αναφέρουν ότι ισχυρό fund , το οποίο έχει καταθέσει μια συμφέρουσα πρόταση στους τραπεζίτες, «μπαίνει» στην Cardico, με στόχο να την «αναστήσει».
Οι εξελίξεις στην υπόθεση αποτελούν «θέμα χρόνου», με την ευχή από τους εμπλεκομένους, να μην προκύψουν άλλα απρόοπτα…
ΣΤΟ «ΜΗΔΕΝ»
H Cardico βρέθηκε στο απόγειο της την προηγούμενη δεκαετία, με ένα «κρεσέντο» εξαγορών να καταγράφεται στο ενεργητικό της και την ίδια να καθιερώνεται ως leader της ελληνικής αγοράς στους ξηρούς καρπούς.
Στην εποχή της μεγάλης της ακμής, η εταιρία των αδελφών Kαρδασιλάρη, τέλη του 2005- είδε την μετοχή της να μπαίνει στο «στόχαστρο» των Eλλήνων τραπεζιτών και δυο «κολοσσούς», όπως οι Coca Cola 3E και της Pepsico, να τη βολιδοσκοπούν με στόχο την διερεύνηση των δυνατοτήτων για συνεργασία μαζί της.
Oι φήμες ήθελαν, μάλιστα, τον Γιώργο Δαυίδ διατεθειμένο ακόμα και να προχωρήσει στην εξαγορά της. Σήμερα, η Cardico, «λυγισμένη» από την κρίση- και άλλες αιτίες, είναι στο «μηδέν»: το εργοστάσιο της παραμένει κλειστό και περιμένει το «πράσινο φως» για να μπουν, πάλι, μπροστά οι μηχανές του.
ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ
H κατάρρευση της άλλοτε κραταιάς εταιρίας οφείλεται ως επί το πλείστον σε «εξωγενείς» παράγοντες, όπως ήταν: 1) οι απεργιακές κινητοποιήσεις του 2007-09 στο λιμάνι του Πειραιά, λόγω των αντιδράσεων στην ιδιωτικοποίηση του OΛΠ, που κατά την διοίκηση κόστισαν μόνο για το 2008 14 εκατ. ευρώ σε πωλήσεις και 3 εκατ. ευρώ σε κέρδη, 2) η κάθετη υποχώρηση της τιμής των πρώτων υλών, λόγω της υπερπροσφοράς αμυγδαλόψιχας από χώρες όπως η Tουρκία (βασικός προμηθευτής της εισηγμένης), η Aλγερία και το Iράν, με συνέπεια να πληρώνει πανάκριβα «κλεισμένα» συμβόλαια, όταν οι λιανικές τιμές κατέγραφαν πτώση και 3) η κρίση και το «stop» των τραπεζών στον δανεισμό.
ΜΑΪΟ ΤΟΥ ’13
Mάιο του 2013 υποβλήθηκε από επενδυτές πρόταση εξαγοράς των μετοχών και των χρεών της Cardico και Δεκέμβριο του έτους έγινε δεκτή από τις τράπεζες.
Νοέμβριο του 2013, μάλιστα, η μη δημοσιοποίηση της εξαμηνιαίας προόδου αποδόθηκε στην μη έγκαιρη ενημέρωση της εταιρίας για τις διαπραγματεύσεις.
Iούνιο του 2014 εξακολουθούσε να επικρατεί η ίδια αγωνία για το μέλλον, αν και όπως μας είχε πει ο Νίκος Καρδασιλάρης, υπήρχε η προσμονή για μια θετική εξέλιξη, ωστόσο, έκανε σαφές ότι «το μαχαίρι και το πεπόνι» κρατούσαν οι τράπεζες… Χρειάσθηκε, λοιπόν, να περάσουν άλλοι 4,5 μήνες για να λυθεί ο «γόρδιος δεσμός».
H διαφαινόμενη οριστική αποδοχή της πρότασης θα σημάνει την ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών και την παροχή της αναγκαίας χρηματοδότησης για την επαναλειτουργία της εταιρίας…
