Δύσκολος είναι ο δρόμος της «επανεκκίνησης» για την Elbisco, το «δημιούργημα» του Κυριάκου Φιλίππου. Η διοίκηση της εταιρίας, υπό τη νεότερη γενιά της Έλενας Φιλίππου και του συζύγου της Γιάννη Κουμάνταρου, καταβάλλει προσπάθειες για να αφήσει πίσω της τα «πέτρινα χρόνια», κατά την διάρκεια των οποίων ο όμιλος… «λαβώθηκε από τα βέλη» της οικονομικής κρίσης.
Για πρώτη φορά πέρυσι μετά από αρκετό καιρό η βιομηχανία κατάφερε να πορευθεί σε κερδοφόρο… ρότα, γυρίζοντας από ζημίες 2,7 εκατ. ευρώ σε κέρδη της τάξεως των 1,23 εκατ. ευρώ. Σημάδι θετικό. Ωστόσο, κατά πόσο αυτό είναι αρκετό για να μπορέσει να… ανακάμψει ουσιαστικά, από την στιγμή που το μεγαλύτερο «αγκάθι» της είναι το σύνολο των υποχρεώσεών της, οι οποίες ανέρχονται στα 95,7 εκατ. ευρώ;
Θέληση υπάρχει. Όπως άλλωστε και γίνονται πολλές κινήσεις που θα συμβάλλουν στην περαιτέρω ανάπτυξη μίας ιστορικής βιομηχανίας στον κλάδο των τροφίμων που έχει στο χαρτοφυλάκιό της μερικά από τα πιο γνωστά brands, όπως την Elite, την Αλλατίνη, το Κρις- Κρις κ.α.
Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και το τριετές επενδυτικό πρόγραμμα που έχει θέσει σε εφαρμογή η διοίκηση, ύψους 17 εκατ. ευρώ στα δύο εργοστάσια της εταιρίας στο Πικέρμι και την Χαλκίδα. Ήδη έχει ολοκληρωθεί το έργο των 5 εκατ. ευρώ για τη λειτουργία της νέας σύγχρονης γραμμής ψωμιού στο πρώτο, ενώ κοντά στο να τελειώσει είναι και η επένδυση 3,6 εκ. ευρώ για τη λειτουργία παραγωγής σνακ στη μονάδα της Χαλκίδας.
Αντιμέτωπη είναι όμως, η εταιρία και με τον έντονο ανταγωνισμό ειδικά στο κομμάτι του ψωμιού. Η Elbisco στον τομέα αυτό, την περσινή χρονιά βρέθηκε πίσω από τον Καραμολέγκο (25% της αγοράς) και την ιδιωτική ετικέτα (60%), στην τρίτη θέση με 16% περίπου. Το κλείσιμο της Nutriart από τον Χάρη Δαυίδ γέννησε προσδοκίες πως θα «αποσπάσει» μερίδια που είχε άλλοτε η ιστορική φίρμα Κατσέλης, όμως, το γεγονός αυτό συνδυάστηκε με την ταυτόχρονη είσοδο της Παπαδοπούλου στο ψωμί για τοστ, ανακατεύοντας την τράπουλα.
Πάντως, η φημολογία δεν έχει κοπάσει μέχρι σήμερα πως ίσως κάποια στιγμή η Elbisco και να πουληθεί, με βασική της προϋπόθεση την οικονομική της «εξυγίανση». Ανάλογες απόπειρες έγιναν και στο παρελθόν, με αποκορύφωμα την προσέγγιση με τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο και την οικογένεια Olayan της Chipita, που δεν απέδωσε καρπούς.
