Ο ανταγωνισμός από τους Ευρωπαίους αντιπάλους, οι ζημίες 50 εκ. και η παραίτηση του προέδρου
«Πικρή γεύση» για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης. Τα τελευταία χρόνια η απαξίωσή της είναι τέτοια που ουσιαστικά κινδυνεύει να βγει εκτός αγοράς, αν δεν αλλάξει άρδην η κατάσταση.
Μεγάλοι ανταγωνιστές της από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως από Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία, που ήδη δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά, επιχειρούν, ενόψει της μετά το 2017 εποχής (θα λήξει το καθεστώς ποσοστώσεων ζάχαρης στο πλαίσιο μεταρρύθμισης της ΚΑΠ) να αποκτήσουν μερίδια στην Ελλάδα,προσφέροντας ανταγωνιστικές τιμές ζάχαρης.
Είναι ενδεικτικό ότι ενώ την περίοδο Νοέμβριου 2012 -Μάιου 2013 οι τιμές πώλησης ζάχαρης ήταν 844 – 810 ευρώ/τόνο, τον Ιούνιο του 2014 υποχώρησαν στα 521 ευρώ/τόνο και σήμερα ανέρχονται κατά μέσο όρο σε 490 ευρώ/τόνο.
Είναι ένας ακόμη «πονοκέφαλος» που έρχεται να προστεθεί στην ελληνική κυβέρνηση και την ΕΒΖ, η οποία τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικής «αποσάθρωσης», ενώ την ίδια ώρα οι όποιες προσπάθειες έχουν γίνει για την πώλησή της έχουν οδηγηθεί σε «ναυάγιο».
Στους επιχειρηματικούς κύκλους ακούγεται έντονα πως και η προ ολίγων ημερών παραίτηση του προέδρου της, Ηλία Μπέτση έχει να κάνει με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ιστορική ζαχαροβιομηχανία, αν και επισήμως δεν έγιναν γνωστά τα αίτια της παραίτησης αυτής.
Με τις ζημίες της ΕΒΖ να έχουν εκτιναχθεί στα 50 εκατ. ευρώ στην τελευταία χρήση από 10,8 εκατ. ευρώ, τον τραπεζικό δανεισμό της να… καίει φτάνοντας τα 137 εκατ. ευρώ, τα αρνητικά ίδια κεφάλαια και τον έντονο ανταγωνισμό που αντιμετωπίζει, προσπαθεί, αν και είναι δύσκολο να βρει βηματισμό.
Μετά δε, και την αναστολή λειτουργίας των δύο εργοστασίων της σε Σέρρες και Ορεστιάδα και τη λειτουργία μόνο του εργοστασίου στο Πλατύ Ημαθίας, έχει μειωθεί η παραγωγική δυναμικότητα σε σχέση με το παρελθόν, όπως υποστηρίζουν κύκλοι των εργαζομένων και όχι μόνο.
Οι ποσότητες δεν επαρκούν πλέον για να καλυφθούν στο σύνολό τους οι ανάγκες εγχώρια και σε Βαλκάνια, οπότε εκεί υπάρχει «πεδίον δόξης λαμπρόν» για τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές της ΕΒΖ.
Η παραγωγή ζάχαρης ποσόστωσης στην Ελλάδα την παραγωγική περίοδο 2013 (ολοκληρώθηκε στα μέσα Οκτωβρίου 2013) ανήλθε στους 40.196 τόνους ζάχαρης, έναντι παραγωγής 54.699 τόνων της προηγούμενης παραγωγικής περιόδου.
Για την κάλυψη του δικαιώματος παραγωγής της υπόλοιπης ποσότητας των περίπου 118 χιλιάδων τόνων, η ΕΒΖ (βάσει του κανονισμού της Ε.Ε. 952/2006) έκλεισε συμφωνίες με γαλλικές, γερμανικές και πολωνικές εταιρίες για την παραγωγή ζάχαρης ελληνικής ποσόστωσης με τη διαδικασία του φασόν.
Πέραν αυτών, η ζάχαρη που προήλθε από ελληνικά χωράφια είχε αυξημένο κόστος παραγωγής 11,6% (από 871,57 ευρώ ανά τόνο την παραγωγική περίοδο του 2012, σε κόστος παραγωγής 972,57 ευρώ ανά τόνο ζάχαρης την παραγωγική περίοδο του 2013), λόγω της μικρής παραγωγής, της λειτουργίας και των τριών εργοστασίων της εταιρίας και των σταθερών λειτουργικών εξόδων, όπως αναφέρει η ΕΒΖ.
ΑΓΩΝΑΣ ΔΡΟΜΟΥ
Υπό το βάρος όλων αυτών, η ΕΒΖ προσπαθεί να διασωθεί βάζοντας μπροστά ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης, το οποίο αν τελικά πετύχει, ίσως και να αποτελούσε βασικό στοιχείο για να «επανέλθει» το ενδιαφέρον πιθανών επενδυτών.
Τα βασικά σημεία του σχεδίου όπως υλοποιείται από τη διοίκηση, αφορούν τη λειτουργική αναδιάρθρωση, τη διατήρηση του μεριδίου της στην αγορά και την ανάκτηση ρευστότητας, τη μείωση του κόστους μισθοδοσίας του προσωπικού, των εξόδων διοίκησης, της παραγωγής και διάθεσης, των χρηματοοικονομικών εξόδων και την αύξηση πωλήσεων και EBITDA.
Σύμφωνα με την εταιρία, ήδη έχουν αναληφθεί συγκεκριμένες δράσεις που κινούνται σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Πιο συγκεκριμένα οι ενέργειες στοχεύουν στη μείωση του κόστους ενέργειας, του μισθολογικού κόστους, του κόστους διοικητικής λειτουργίας, στην κεντρικοποίηση των υπηρεσιών μεταφοράς τεύτλων, στην ενοποίηση των εργοστασίων (με την αναστολή της παραγωγικής λειτουργίας των μονάδων Σερρών και Ορεστιάδας και την επεξεργασία των τεύτλων αποκλειστικά στην μονάδα στο Πλατύ Ημαθίας), στην κεντρικοποίηση υπηρεσιών προμήθειας λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και λοιπών προμηθειών και στην επίτευξη καλύτερων τιμών αγοράς ζάχαρης από προμηθευτές (αγορά ζάχαρης facon).
Το πλάνο αναδιοργάνωσης που επιδιώκεται να υλοποιηθεί με ταχύτατους ρυθμούς αναμένεται να έχει όφελος της τάξης των 9,1 εκατ. ευρώ σε επίπεδο ΕΒΙΤDA για το πρώτο έτος εφαρμογής (2014-2015).
Το θέμα είναι όμως, θα επανέλθουν οι ενδιαφερόμενοι «μνηστήρες»; Oι Γάλλοι και οι Πολωνοί που είχαν καταθέσει παλαιότερα οικονομικές προσφορές, φαίνεται όμως ότι προτιμούν να μπουν στην ελληνική αγορά ζάχαρης, με τις δικές τους εταιρίες και όχι με την απαξιωμένη και υπερχρεωμένη Eλληνική Bιομηχανία Zάχαρης.
Kαμία εξέλιξη δεν υπάρχει ούτε στις προσφορές που είχε υποβάλλει το fund York Capital, η σερβική Sunoko, αλλά και βουλγαρική εταιρία, ενώ μόνο η Επίλεκτος του Ευριπίδη Δοντά φαίνεται πως έχει ξαναβγάλει μπροστά την πρόταση που είχε καταθέσει για την ΕΒΖ, περιμένοντας κάποια απάντηση.
Για να μειωθεί ο τραπεζικός δανεισμός
Στο «σφυρί» 9 ακίνητα μεγάλης αξίας
H προσπάθεια της EBZ να επιλύσει τα σοβαρότατα προβλήματα ρευστότητας, δεν περιορίζεται μόνο τις περικοπές των δαπανών και την αναθεώρηση των συμφωνιών με συνεργάτες της, αλλά και σε 9 ακίνητα που βγάζει στο «σφυρί» με ανοιχτό πλειοδοτικό διαγωνισμό. Πρόκειται για ακίνητα που είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, μέσω της πώλησης των οποίων, η EBZ προσδοκά να μειώσει σημαντικά τον υψηλό τραπεζικό δανεισμό.
Tα 9 ακίνητα είναι τα οικόπεδα των εργοστασίων Ξάνθης και Λάρισας, που έχουν μεταβληθεί σε παραγωγή βιοκαυσίμων, ημιτελές διώροφο κτίριο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που αποκτά μεάλη αξία λόγω της αναμόρφωσης του λιμανιού και την δημιουργία μαρίνας που ακολουθεί, εκατοντάδες στρέμματα χωραφιών σε Ξάνθη και Λάρισα, αποθήκες στη Θεσσαλονίκη και ένα διαμέρισμα – γραφείο στο Kολωνάκι.
