Τίτλοι τέλους μπαίνουν, προφανώς, στην 10ετή διένεξη μεταξύ της ΔΕΗ και της Αλουμίνιον της Ελλάδος, με την απορριπτική απόφαση του Εφετείου Αθηνών κατά της προσφυγής της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.
Υπενθυμίζεται ότι η ΔΕΗ είχε προσφύγει κατά της απόφασης του διαιτητικού δικαστηρίου για την τιμολόγηση της Αλουμίνιον. Ένα μήνα μετά την αντίστοιχη απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, το Εφετείο καταρρίπτει τους ισχυρισμούς της ΔΕΗ κατά της απόφασης διαιτησίας της ΡΑΕ (2013) που της υπαγόρευε να πουλά ηλεκτρική ενέργεια στην Αλουμίνιο στη τιμή των 36,6 ευρώ / μεγαβατώρα.
Με την απόφαση αυτή, κύκλοι της Αγοράς εκτιμούν ότι αφενός κλείνει ένας κύκλος προσφυγών της ΔΕΗ σε ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, αφετέρου προστίθεται ένα ακόμη επιχείρημα στο οπλοστάσιο εκείνων των μεγάλων επιχειρήσεων που ζητούν τιμολόγια βασισμένα στο πραγματικό κόστος της επιχείρησης, και όχι σε αυτό που η ίδια εμφανίζει.
Το σκεπτικό του Εφετείου Αθηνών είναι ότι η διαιτητική απόφαση της ΡΑΕ έχει λάβει υπόψη της το πραγματικό κόστος της ΔΕΗ, παρ’ ότι εκείνη δεν είχε προσκομίσει τα στοιχεία κόστους των λιγνιτικών μονάδων, που της είχαν ζητηθεί.
Κρίνει δε ότι εκείνη η τιμή της διαιτησίας καλύπτει το κόστος της ΔΕΗ μαζί με ένα εύλογο κέρδος. Δεδομένου, δε, όπως σημειώνει το Εφετείο ότι η ΔΕΗ είχε προσχωρήσει ελεύθερα στο συνυποσχετικό της διαιτησίας, οποιαδήποτε προσφυγή της κρίνεται αβάσιμη και άρα απορριπτέα.
Επίσης επιβεβαιώνει ότι για τον καθορισμό της τιμής πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι “βασικές αρχές τιμολόγησης ηλεκτρικής ενέργειας” για πελάτες υψηλής τάσης, όπως ορίζονται στην απόφαση της ΡΑΕ, και έχουν πλέον ενσωματωθεί στον Κώδικα Προμήθειας.
Ειδική αναφορά γίνεται στον ισχυρισμό της ΔΕΗ πως η τιμή που είχε ορίσει η διαιτησία συνιστούσε παράνομη κρατική ενίσχυση. Επί του θέματος έχει αποφανθεί από πέρυσι η Κομισιόν, απορρίπτοντας σχετική προσφυγή της ΔΕΗ, και βάζοντας τη καταγγελία στο αρχείο. Παρ’ όλα αυτά, η ΔΕΗ είχε απαιτήσει από το Εφετείο να αποστείλει προδικαστικό ερώτημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σχετικά με το θέμα. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, το Εφετείο απέρριψε το αίτημα κρίνοντας ότι δεν υφίσταται ζήτημα παράνομης κρατικής ενίσχυσης.
Το ιστορικό της διένεξης
Δίχως φυσικά να μπορεί κανείς να προεξοφλήσει τι θα συμβεί μελλοντικά, εκτιμάται πως με την νέα αυτή δικαστική απόφαση ολοκληρώνεται ο μακρύτερος κύκλος διενέξεων που έχει καταγραφεί ποτέ στην ελληνική ενεργειακή αγορά, μεταξύ της ΔΕΗ και της Αλουμίνιον.
Η διαμάχη ξεκίνησε το 2006 οπότε και έληξε η σύμβαση που υπήρχε από τη δεκαετία του 1960 μεταξύ ΔΕΗ και Αλουμίνιον της Ελλάδος, φούντωσε ωστόσο το 2013. Τότε, οι δύο πλευρές συμφώνησαν για τη τιμολόγηση της προμήθειας ρεύματος, και συμφώνησαν να παραπέμψουν το θέμα στη μόνιμη διαιτησία της ΡΑΕ. Η τελική απόφαση προέβλεπε πως η ΔΕΗ πρέπει να προμηθεύει το Αλουμίνιο με ρεύμα προς 36,6 ευρώ η μεγαβατώρα. Η ΔΕΗ διαφώνησε με την απόφαση, και προσέφυγε στην Κομισιόν με τη καταγγελία ότι η διαιτησία της ΡΑΕ την υποχρεώνει να πουλά το ρεύμα σε τιμές κάτω του κόστους της, και ως εκ τούτου η κίνηση αυτή συνιστά παράνομη κρατική ενίσχυση.
Ακολούθησαν επιστολές της Κομισιόν (Μάιος και Ιούνιος 2014) με τις οποίες η καταγγελία τέθηκε στο ψυγείο, και με το σκεπτικό ότι η τιμή της διαιτησίας δεν συνιστά κρατική ενίσχυση, ούτε προσφέρει αθέμιτο πλεονέκτημα.
Η ΔΕΗ δεν αποδέχτηκε την απόφαση και προσέφυγε κατά της απόφασης της Κομισιόν στο Γενικό Δικαστήριο. Στις 25 Μαρτίου 2015, η Κομισιόν με νέα απόφαση απεφάνθη ότι το μέτρο, δηλαδή τιμή που αποφάσισε η διαιτησία δεν συνιστά κρατική ενίσχυση, κλείνοντας οριστικά την υπόθεση. Παράλληλα και το Γενικό Δικαστήριο, δικαίωσε στις 9 Φεβρουαρίου την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
