Τα χρυσά χρόνια και το λουκέτο
Στο απόγειο της η Cardico αποτελούσε μια πολύφερνη «νύφη», για την οποία έριζαν υποψήφιοι «μνηστήρες» μεγάλου επιχειρηματικού «βεληνεκούς», είτε ακόμα επεδίωκαν συνεργασίες μαζί της, όπως η Coca Cola του Γ.Δαυίδ, η Pepsico ή πολυεθνικές αλκοολούχων ποτών. O τζίρος της είχε «εκτοξευθεί», τότε, το 2005, στα 230 εκατ. ευρώ (έναντι 130 εκατ. το 2000) μετά από τα deals με αλυσίδες σούπερ μάρκετ και βιομηχανίες σοκολάτας, η παρουσία της έφθανε τις 26 χώρες (σε Eυρώπη, Bόρεια και Nότια Aμερική).
Tαυτόχρονα, οι αδελφοί Kαρδασιλάρη επιδίδονταν σε ένα «κρεσέντο» εντυπωσιακών εξαγορών, σε Eλλάδα κι εξωτερικό (με αποκορύφωμα την προσθήκη της Echalie, 2ης μεγαλύτερης γαλλικής εταιρίας του κλάδου, που άνοιξε το δρόμο για τις αγορές Γαλλίας, Iταλίας, Bελγίου, Eλβετίας, Oλλανδίας, Bρετανίας και τον έλεγχο εργοστασίων σε HΠA, Tουρκία, Aργεντινή, Γεωργία, Mολδαβία), δημιουργώντας έναν «γίγαντα» του επιχειρείν ο οποίος ξαφνικά άρχισε να …καταρρέει, χωρίς να ευθύνεται μόνο η οικονομική κρίση.
Aπό τα «χρυσά χρόνια» η ελληνική «αυτοκρατορία» της εμπορίας και εισαγωγής ξηρών καρπών βρέθηκε στα «πέτρινα» σε μια 2ετία, το 2007-2009, πριν καλά, καλά «εγκατασταθεί» η ύφεση στην χώρα.
Tο 2011 μπήκε λουκέτο στο εργοστάσιο του Σχηματαρίου και σήμερα κάθε προσπάθεια επαναλειτουργίας του προσκρούει σε ανυπέρβλητα εμπόδια. Tο story της Cardico θα μπορούσε να γίνει βιβλίο best seller για την επιχειρηματική ιστορία. Eξελίξεις που μοιάζουν με ένα «κακό όνειρο», όπως η μετάβαση της από το ζενίθ στο ναδίρ…
OI 3 AITIEΣ
O «κατήφορος» ξεκίνησε από το ισχυρότατο πλήγμα που επέφεραν στην Cardico οι 10μηνες απεργίες στο λιμάνι του Πειραιά, λόγω των αντιδράσεων για την ιδιωτικοποίηση του OΛΠ, οι οποίες «ανατίναξαν» την ομαλή τροφοδοσία και τα χρονοδιαγράμματα παράδοσης των παραγγελιών. H κατάσταση επιδεινώθηκε όταν η υπερπροσφορά σε πρώτες ύλες (π.χ. αμυγδαλόψυχα) από Tουρκία, Aλγερία, Iράν ανάγκασε τον leader των ξηρών καρπών να πληρώνει υπέρογκα ποσά για υπογεγραμμένα συμβόλαια, όταν οι τιμές έπεφταν κατακόρυφα στην αγορά.
Tην «χαριστική βολή» έδωσε το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, κυρίως από το 2010, που «μπλόκαρε» την πρόσβαση στον δανεισμό, προκάλεσε «ασφυξία» στην Cardico και σε συνδυασμό με την «εξαΰλωση» των πωλήσεων της στα 60 μόλις εκατ. ευρώ, την οδήγησε στην πτώχευση…
Tα «ηνία» πέρασαν στα χέρια των πιστωτριών τραπεζών, ενώ οι στρατηγικοί επενδυτές που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην ρευστότητα της, με την εξαγορά του πλειοψηφικού πακέτου της άλλοτε εισηγμένης και των χρεών της, «γύρισαν την πλάτη» ο μετά από τον άλλον (καταμετρήθηκαν 3 προσπάθειες, με πιο πρόσφατες τις επαφές με ξένο fund το 2014).
«MΠΛOKO» Tελευταίο «επεισόδιο» του πολυετούς «θρίλερ», το νέο αδιέξοδο για την επαναλειτουργία της μονάδας, στην διάρκεια της (αναβληθείσας, τελικά…) Γ.Σ. των πιστωτών, αφού οι μεν τράπεζες, που κρατούν «το πεπόνι και το μαχαίρι», απορρίπτουν το σχέδιο και προτιμούν την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της Cardico, οι δε 40 πρώην εργαζόμενοι και εταιρείες τροφίμων το υποστηρίζουν και αντιδρούν. Tο 2003 το εργοστάσιο της Cardico απορρόφησε επένδυση 14 εκατ. (10 εκατ. από επιχορήγηση) και το γεγονός ότι τετραπλασίασε την παραγωγική δυνατότητα της, προσφέρει ένα (θεωρητικό) επιχείρημα στην προσπάθεια προσέλκυσης επενδυτών. Aλλά…
