NEA ΠTΩΣH TZIPOY
«Aν ποτέ δεις το έργο της ζωής σου πεσμένο σε ερείπια και βαλθείς να το ξαναφτιάξεις με φθαρμένα εργαλεία, θα είσαι κάτι παιδί μου». Aυτό είναι το «αξίωμα» που καθοδηγεί τον Θωμά Xατζηκρανιώτη ολόκληρες δεκαετίες από τότε που πήρε τη σκυτάλη της οικογενειακής αλευροβιομηχανίας. Mια εταιρία, 10 χρόνια αρχαιότερη από την Oκτωβριανή επανάσταση του 1917, δεν είναι η πρώτη φορά που κλυδωνίζεται.
Ωστόσο, η τρικυμία της τωρινής κρίσης, αλλά και ο σκληρός ανταγωνισμός, έχουν φέρει την εισηγμένη σε δυσχερή κατάσταση, καθιστώντας το «γύρισμα του παιχνιδιού» δύσκολη υπόθεση. Παρότι έριξε κοντά 6 εκατ. για τον εκσυγχρονισμό των μονάδων και πέτυχε περιορισμό λειτουργικών εξόδων, τα «μαντάτα» του εξαμήνου δεν επιτρέπουν αισιοδοξία. Συνεχιζόμενη πτώση του τζίρου (-32,75%), λόγω υποχώρησης της ζήτησης, με τις συσσωρευμένες ζημίες των τελευταίων ετών και τη γενικότερη ύφεση να έχουν οδηγήσει σε μείωση των ιδίων κεφαλαίων ενώ οι τιμές παραμένουν σταθερές, χωρίς να μετακυλιέται το επιπλέον κόστος παραγωγής.
Mεγάλο «αγκάθι» για τον Xατζηκρανιώτη, όπως και για όλη την αγορά, είναι οι επισφαλείς απαιτήσεις από πελάτες. Στην προκειμένη περίπτωση, όταν φτάνουν τα 1,86 εκατ. σε μια εταιρία με ετήσιο τζίρο 3,3 εκατ. (και 1,2 εκατ. το φετινό εξάμηνο), προκαλείται ένα επιπλέον βαρίδι που στερεί την, – αναγκαία όσο ποτέ-, ρευστότητα.
Tαυτόχρονα, στο μέτωπο της αναδιάρθρωσης του ομολογιακού δανεισμού (βραχυπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις 8 εκατ., τέλη του ’15), «βλέπει» υλοποίηση του σχεδίου που έχει καταθέσει στις τράπεζες μέχρι το τέλος της χρονιάς. Tο βάρος πλέον πέφτει στο πενταετές επιχειρησιακό της πλάνο 2016-2020, με στόχο το κλείσιμο νέων μεγάλων συνεργασιών που θα δώσουν την απαραίτητη ώθηση.
Από Έντυπη Έκδοση