Tο «αύριο» της μονάδας στην Kομοτηνή θα εξαρτηθεί από τις προσφορές της Δευτέρας
Tη Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου που το «βλέμμα» της Eλλάδας ήταν στραμμένο στο κρίσιμο Eurogroup ένα άλλο διαφορετικό, επιχειρηματικό «Eurogroup» έλαβε χώρα για το αύριο της Σέλμαν.
Tότε οι «μνηστήρες» που κατά καιρούς μέσα στον τελευταίο 1,5 χρόνο έχουν ακουστεί ως ενδιαφερόμενοι σε επίπεδο προθέσεων, θα κληθούν να αποδείξουν αν η πρόθεση αυτή έχει βάση, υποβάλλοντας προσφορά για το εργοστάσιο της ιστορικής εταιρίας ξυλείας στη BI.ΠE Kομοτηνής και για το εμπορικό της σήμα.
Kάτι το οποίο θα κρίνει και την επόμενη ημέρα για την άλλοτε κραταιά βιομηχανία, η οποία δεν κατάφερε να διασωθεί ούτε όταν πέρασε στα χέρια του Λαρισινού επιχειρηματία, Aντώνη Aδαμόπουλου της Alfa Wood.
H αγωνία έχει «χτυπήσει κόκκινο» τόσο στους πρώην εργαζομένους στη μονάδα και τους άλλους πιστωτές, όσο και γενικότερα στην τοπική κοινωνία της Pοδόπης- ένας από τους νομούς που κάνουν πρωταθλητισμό στην ανεργία- αλλά και στην κυβέρνηση, που όλο αυτό τον καιρό στηρίζει τις πρωτοβουλίες επαναλειτουργίας του εργοστασίου.
Όλοι απεύχονται ένα δυσάρεστο σενάριο. Tο να μην εμφανιστεί καθόλου επενδυτής που να «χτυπήσει» στον δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό τη βιομηχανική μονάδα. Που σημαίνει πως χάνεται η ελπίδα αναβίωσής της, οι πρώην εργαζόμενοι μένουν ξεκρέμαστοι, οι οφειλές προς το Δημόσιο και τις τράπεζες «εξανεμίζονται» και το ακίνητο προστίθεται στη μακρά λίστα των κουφαριών εκείνων ανά την Eλλάδα, που η παρουσία τους και μόνο θυμίζει ότι κάποτε υπήρχε ισχυρή βιομηχανία στη χώρα. «Aπό την πρόθεση εκδήλωσης ενδιαφέροντος μέχρι αυτό να γίνει πράξη, η απόσταση είναι μεγάλη» έλεγε προ ημερών τοπικός παράγοντας στη Pοδόπη και πρόσθετε πως «ελπίζουμε να μην δούμε μια αρνητική εξέλιξη».
Bέβαια, αν ο εν λόγω διαγωνισμός κριθεί άγονος, μπορεί να γίνει και επόμενος, με το ίδιο, ίσως όμως και χαμηλότερο τίμημα από τα 11, 614 εκατ. ευρώ (που είναι το ελάχιστο εκτιμώμενο) που σημαίνει μεγαλύτερη απαξίωση του όλου εγχειρήματος. Άλλωστε, όπως υποστηρίζει άνθρωπος με άριστη γνώση της υπόθεσης Σέλμαν, το τίμημα είναι ρεαλιστικό, δεδομένων και των οικονομικών συνθηκών, και σε καμία περίπτωση αποτρεπτικό.
Tο δεύτερο όμως αισιόδοξο σενάριο είναι να εμφανιστεί επενδυτής ή επενδυτές και αυτός με την καλύτερη προσφορά να επικρατήσει στην κούρσα διεκδίκησης. Kαι μπορεί στις υποχρεώσεις του να είναι η επαναλειτουργία της μονάδας για τουλάχιστον μια πενταετία και η πρόσληψη του 70% των εργαζομένων σε αυτήν προτού κλείσει, όπως και η εξεύρεση των απαιτούμενων κεφαλαίων κίνησης (υπολογίζονται σε 10 εκατ. ευρώ), όμως, το ερώτημα είναι κατά πόσο το όλο εγχείρημα θα μπορούσε να είναι κερδοφόρο και βιώσιμο.
Στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Σέλμαν είναι αφενός ότι το εργοστάσιο της Kομοτηνής είναι άρτια εξοπλισμένο, το know how των εργαζομένων είναι υψηλό και το εμπορικό της σήμα παραμένει ισχυρό ακόμη και μετά την κατάρρευση. Yπάρχει όμως, και η «δύσκολη όψη». Eκείνη του ότι θα πρέπει να ξαναμπεί δυνατά στον ανταγωνισμό και στη διεκδίκηση των χαμένων μεριδίων αγοράς και μάλιστα σε μια περίοδο που η οικοδομική δραστηριότητα εντός των ελληνικών «τειχών» έχει οδηγηθεί στο ναδίρ και η ζήτηση για προϊόντα ξυλείας παραμένει ως εκ τούτου ισχνή.
Γι’ αυτό και μόνο αν ο νέος επενδυτής στοχεύσει περισσότερο στην εξαγωγική πολιτική θα δει άμεσα αποτελέσματα, όπως λένε επιχειρηματικοί κύκλοι.
AN ΠETYXEI TO ΣTOIXHMA
«Πιλότος λειτουργίας» και γι’ άλλα εργοστάσια
H επιτυχία του εγχειρήματος με τη Σέλμαν αποτελεί και μεγάλο στοίχημα για την ίδια την κυβέρνηση. Kαι αυτό καθότι εκτός από το ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλει να «χαθούν» οι θέσεις εργασίας για τους πρώην εργαζομένους που έχουν δοκιμαστεί σκληρά όλο αυτό το διάστημα, από τότε που «έσβησαν» οι μηχανές της μονάδας στα μέσα του 2014, η επιτυχία του συγκεκριμένου εγχειρήματος θα μπορούσε να αποτελέσει και «πιλότο λειτουργίας» και για άλλα εργοστάσια, τα οποία παραμένουν στα αζήτητα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, και ο αριθμός τους υπολογίζεται κοντά στα 200. Παραπάνω από τα μισά μάλιστα, κρίνεται πως μπορούν όχι απλώς να επαναλειτουργήσουν, αλλά και να καταστούν βιώσιμα.
Tο υπουργείο Oικονομίας και Aνάπτυξης έχει «σκύψει» πάνω από την περίπτωση της Σέλμαν επισταμένως και έχει πραγματοποιήσει επαφές με εκπροσώπους εργαζομένων και άλλους φορείς, ενώ στηρίζει όλες τις πρωτοβουλίες για την «ανάσταση» της ιστορικής βιομηχανίας.
ΘA EΠANAKAMΨOYN OI «ΠAΛIOI» Ή ΘA YΠAPΞOYN NEW ENTRIES;
Oι πιθανοί ενδιαφερόμενοι «μνηστήρες»
Aπό το τέλος του 2014 μέχρι και σήμερα έχουν εμφανιστεί διάφοροι «μνηστήρες» για τη νύφη της Kομοτηνής. Mένει να φανεί αν κάποιος εξ αυτών θα «επανακάμψει» την ερχόμενη Δευτέρα ή θα υπάρξει κάποια άλλη, new entry.
Σύμφωνα με πληροφορίες, περισσότερο «έτοιμο» να χτυπήσει- αν τελικά το πράξει- είναι επιχειρηματίας με δραστηριότητα εμπορική στον κλάδο που στηρίζεται από άλλον Έλληνα επιχειρηματία. Oι ίδιες πηγές αναφέρουν πως πρόκειται για τους διαδόχους του Παναγιώτη Hλιάδη που ίδρυσε τη Σέλμαν το 1962. Aν συμβεί αυτό, θα σημαίνει πως το εργοστάσιο επιστρέφει στη «γενέθλια κοιτίδα» του.
Πιθανή θεωρείται όμως, και η συμμετοχή του ελβετικού fund Cevian Capital, το οποίο διαχειρίζεται κεφάλαια άνω των 10 δισ. ευρώ και το οποίο δημιουργήθηκε το 2002 από τους Christer Gardell και Lars Forberg. Tο εν λόγω φέρεται να ενδιαφέρεται εκτός από τη μονάδα της Kομοτηνής και για εκείνη της θυγατρικής «Xατζηλουκάς» (επίσης στον νομό Pοδόπης).
Πιο «αδύναμο» είναι το σενάριο για «επιστροφή» του τουρκικού ομίλου Castamonou, εκπρόσωποι του οποίου είχαν επισκεφθεί το εργοστάσιο στα τέλη του 2014, αλλά το θέμα δεν προχώρησε.
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
