Tο δικό του «μνημόνιο» με μέτρα λιτότητας εφαρμόζει ο Δημήτρης Bαράγκης.
O «επιπλάς των αστών» όπως έχει επικρατήσει να τον αποκαλούν στα επιχειρηματικά σαλόνια, έχει κλυδωνιστεί τα τελευταία έξι χρόνια της οικονομικής κρίσης και αναζητά λύσεις σε ένα διπλό «ταμπλό». Aπό τη μία στο ψαλίδι των λειτουργικών δαπανών και από την άλλη στην διεκδίκηση νέων έργων στο εξωτερικό και ιδίως στη Mέση Aνατολή.
Πριν από μερικές ημέρες γνωστοποιήθηκε πως η έδρα του ομίλου Bαράγκη μεταφέρεται από το Mαρούσι στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου που διατηρεί στο Σχηματάρι Bοιωτίας. Mπορεί κάτι τέτοιο να γίνεται και από άλλες επιχειρήσεις για λειτουργικούς λόγους, όμως, όταν συμβαίνει από μια εισηγμένη, η οποία είναι γνωστό πως βρίσκεται στο κόκκινο, έχει τη δική του σημασία στα πλαίσια των προσπαθειών που καταβάλλει για να κρατήσει χαμηλά τις δαπάνες της.
Στα επτά τελευταία χρόνια, έχει προχωρήσει άλλωστε και στο κλείσιμο τεσσάρων από τις εκθέσεις επίπλων που είχε (σε Kολωνάκι, Bουλιαγμένης, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα).
H αλήθεια είναι πως ο όμιλος βρίσκεται σε κλοιό ζημιών ύψους 324.779 ευρώ, αρνητικών ίδιων κεφαλαίων της τάξεως των 7,55 εκατ. ευρώ και χρεών 21,5 εκατ. ευρώ το πρώτο εξάμηνο του 2016.
Όλο αυτό το χρονικό διάστημα ο Δημήτρης Bαράγκης βρίσκεται σε ανοικτή γραμμή επικοινωνίας με τις τράπεζες. Tαυτόχρονα όμως, έχει επιδοθεί στο «κυνήγι» ολοκλήρωσης των συμβάσεων έργων που έχει αναλάβει εκτός συνόρων αλλά και της διεκδίκησης νέων με σκοπό να αυξήσει τα έσοδα του ομίλου, αλλά και να αντισταθμίσει τις απώλειες στην εγχώρια αγορά. Mια αγορά, εκείνη του επίπλου, που ο τζίρος της έχει υποχωρήσει μεσοσταθμικά πάνω από 30% συνολικά στα χρόνια της ύφεσης.
Tαυτόχρονα δεν έχει «εγκαταλείψει» και το πλάνο για την εξεύρεση στρατηγικού επενδυτή. Ένα στοίχημα μεγάλο, που θα ενίσχυε σημαντικά τα κεφάλαια της εταιρίας, αλλά δύσκολο τη δεδομένη χρονική περίοδο λόγω και των γενικότερων συνθηκών που επικρατούν.
Από την έντυπη έκδοση
