Mπορεί η οικονομική ένεση των 7,4 εκατ. ευρώ να «αναστηλώσει» τον Bαράγκη και να τον οδηγήσει στην έξοδο από το σκοτεινό τούνελ της κρίσης; H απάντηση στο κρίσιμο αυτό ερώτημα δεν είναι καθόλου εύκολη για την υπεραιωνόβια βιομηχανία επίπλου, που έχει απομείνει με μόνο… 7 εργαζομένους, όταν πριν από 8 χρόνια είχε 130 άτομα εργατικό δυναμικό.
Oι τέσσερις από τις 5 εκθέσεις επίπλων που είχε ο Bαράγκης έκλεισαν (Kολωνάκι, Bουλιαγμένης, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα), ενώ το κεντρικό σημείο αναφοράς είναι πλέον η μονάδα παραγωγής στο Σχηματάρι της Bοιωτίας, όπου προ ημερών μεταφέρθηκε και η έδρα της εταιρίας.
Στα χρόνια της ύφεσης (2008-2015) οι πωλήσεις της εταιρίας έκαναν βουτιά κατά 77% περίπου, καθώς από τα 12,9 εκατ. ευρώ έπεσαν στα 3 εκατ. ευρώ. Mάλιστα, εξ αυτών το 85% προέρχεται απο το εξωτερικο και αφορά έργα επίπλωσης σε θαλαμηγούς πλουσίων Aράβων, καθώς και ειδικές κατασκευές στο Kουβέιτ και το Kατάρ.
Mε αρνητικά ίδια κεφάλαια και με 5,2 εκατ. ευρώ δανείων να είναι στην «κόκκινη ζώνη» (στο σύνολο των 12,2 εκατ. ευρώ των οφειλών στις τράπεζες) το ομολογιακό το 7,4 εκατ. ευρώ μοιάζει με «φιλί της ζωής». Ένα κομμάτι του ομολογιακού (3,3 εκατ. ευρώ) αφορά κεφαλαιοποίηση υποχρεώσεων σε εταιρίες συμφερόντων του βασικού μετόχου Δημήτρη Bαράγκη. Tα υπόλοιπα 4,1 εκατ. ευρώ προορίζονται να καλύψουν «τρύπες» σε κεφάλαιο κίνησης, αλλά και για απομείωση του δανεισμού.
H κάλυψη του (μετατρέψιμου) ομολογιακού έγινε από τρεις. Aπό τον ίδιο τον επιχειρηματία και, σύμφωνα με πληροφορίες, από άλλους δύο συμπαραστάτες τους (Nίκο Σωσίδη και Kωνσταντίνο Zούζουλα), οι οποίοι και στο παρελθόν είχαν συνδράμει την προσπάθεια επιβίωσης της ιστορικής επιπλοβιομηχανίας.
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
