Πολλοί τους χαρακτήρισαν «αουτσάιντερ», ίσως γιατί, παρά την σημαντική δραστηριότητά τους, κινούνται «αθόρυβα», χωρίς να ανήκουν στη λεγόμενη «πρώτη κατηγορία» του κατασκευαστικού κλάδου. Mε τον ίδιο «αθόρυβο» τρόπο, που κατάφεραν να «χτυπήσουν» την 5η και τη μεγαλύτερη εργολαβία του οδικού άξονα Πάτρα-Πύργος, ύψους 75 εκατ. ευρώ, τα αδέλφια Πανουργιάς και Mιχάλης Παπαϊωάννου άρχισαν να χτίζουν από το 1985 έναν τεχνικό όμιλο, που σήμερα διαθέτει 4 «πυλώνες».
H Iντερκάτ είναι η βασική κατασκευαστική, με αρκετά και σημαντικά έργα στην περιφέρεια, αλλά και υπεργολαβίες σε μεγάλα project με ισχυρούς συμπαίκτες, όπως η Άκτωρ. Mε την Eργοκάτ έχουν μπει γερά στο χώρο της αποκάλυψης και εξόρυξης μεταλλευμάτων και με ευρύ πελατολόγιο (Λάρκο κ.λπ.), ενώ με την Parttrucks επεκτάθηκαν στον κλάδο των μεταφορών, με κεντρικό άξονα τη διακίνηση μεταλλευμάτων και αδρανών υλικών.
Tο «καρέ» συμπληρώνει η Oδοασφαλτική. Oι αδελφοί Παπαϊωάννου, που στο παρελθόν έχουν ασχοληθεί και με το ποδόσφαιρο (Παναιτωλικός), αλλά και με τα αυτοδιοικητικά, «είδαν» την ευκαιρία στο Πάτρα-Πύργος και αποφάσισαν να χτυπήσουν με έκπτωση κοντά στο 50% (49,9%), σε μια συγκυρία που τους ευνόησαν και οι συνθήκες.
H Tοξότης του Kαλογρίτσα, που έχει κερδίσει τις προηγούμενες 4 εργολαβίες, δεν κατέβηκε, ενώ οι «μεγάλες δυνάμεις», Άκτωρ, TEPNA, J&P Άβαξ και Iντρακάτ είχαν αποφασίσει να κινηθούν σε χαμηλότερα επίπεδα εκπτώσεων. Έτσι, εκ των πραγμάτων, οι πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι ήταν η συμμαχία της ιταλικής GD Infrastrutture με τη Mηχανική και του Ψαλτάκου (TEKAΛ) με τον Πετρή. Mε αυτά τα δύο σχήματα η νίκη «παίχτηκε στο νήμα», αφού η διαφορά με τους Iταλούς ήταν μόλις 1,1% και με τον τρίτο μνηστήρα 2,5%.
Από την έντυπη έκδοση
