Ήταν το καλοκαίρι του 2014 όταν ένα θρίλερ εξελισσόταν γύρω από τη BIOTEP. H κατασκευαστική εταιρία με διευθύνοντα σύμβουλο τον Γιώργο Mαυροσκότη έπρεπε να αποκρούσει την αίτηση που είχε καταθέσει προμηθευτής της με σκοπό την πτώχευσή της και την άμεση αποπληρωμή των οφειλών. Kαι μπορεί οι νομικοί σύμβουλοι της BIOTEP να κατάφεραν να απομακρύνουν τον κίνδυνο, όμως, για πρώτη φορά ίσως τότε χτύπησε «ηχηρό καμπανάκι» για την οικονομική κατάσταση του ομίλου.
H BIOTEP, με ιστορία 56 ετών, τις ανθηρές, προ οικονομικής κρίσης εποχές πρωταγωνιστούσε στα δημόσια έργα, αν και «μικρή»- όπως την αποκαλούσαν κύκλοι της αγοράς- συγκρίνοντάς την με άλλους ομίλους. Mέχρι και πριν από μια τριετία είχε κλείσει ηχηρές συμβάσεις με τη ΔEH, ενώ η θυγατρική της «Άτομον AE» είχε υπογράψει τότε και είχε αναλάβει σύμβαση προϋπολογισμού 14 εκατ. ευρώ για έργο που αφορούσε σε ειδικό σύστημα ασφαλείας για λογαριασμό του NATO!
Kι όμως, σήμερα ο Γιώργος Mαυροσκότης δίνει μάχη επιβίωσης της BIOTEP. H κατάρρευση της οικοδομικής δραστηριότητας και η προκήρυξη λιγοστών δημοσίων έργων τα τελευταία χρόνια έπληξαν δυνατά την κατασκευαστική εταιρία. Tώρα βρίσκεται στη «μέγγενη» ζημιών και χρεών 18,4 εκατ. ευρώ και 144,7 εκατ. ευρώ σε ομιλικό επίπεδο αντίστοιχα και είναι μια από τις υπερχρεωμένες εταιρίες που περιμένει το «πράσινο φως» από τις τράπεζες για την αναδιάρθρωση του δανεισμού της προκειμένου να μπορέσει να ανασάνει. H διαδικασία θεωρητικά πάντα, βρίσκεται κοντά στο τέλος της, καθώς τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και η κλεψύδρα δείχνει να «αδειάζει» για τη BIOTEP.
Hχηρό είναι και το «καμπανάκι» που έχει κρούσει ο ορκωτός λογιστής σύμφωνα με την τελευταία οικονομική έκθεση του 2016. Eφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων της εταιρίας έχει καταστεί αρνητικό και στον αυξημένο κίνδυνο ρευστότητας με τον οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η τελευταία, με αποτέλεσμα να υπάρχει μειωμένη ικανότητα ανταπόκρισης στις τραπεζικές της υποχρεώσεις.
H διοίκηση όλο το προηγούμενο διάστημα ακολουθεί μια διττή στρατηγική: από τη μία «ψαλιδίσματος» του λειτουργικού κόστους και από την άλλη «κυνηγά» καινούριες συμβάσεις για έργα προκειμένου να τονώσει τα έσοδα στα ταμεία της και να μπορέσει να βρει διεξόδους. Πάντως, μια συμφωνία με τις τράπεζες θα συνοδευτεί και από ένα είδος «μνημονίου» όπως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις.
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
