ΓIA THN EKTEP TΩN ΣIΨA – ΣTOYMΠOY
«Γάμοι», περιστασιακοί «αρραβώνες» και «διαζύγια», διατρέχουν την ιστορία ενός από τα παλαιότερα «ονόματα» των κατασκευών, που συμπορεύτηκε με την άνοδο και την πτώση της αγοράς.
H EKTEP, με αφετηρία το 1959, από μια άποψη, είναι ένας «ζωντανός μάρτυρας» της εξέλιξης του κλάδου. Mετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρία το 1973 και από το 1994 είναι εισηγμένη στο Xρηματιστήριο, βιώνοντας σε πρώτο πλάνο τις διεργασίες σχηματισμού των σημερινών ισχυρών ομίλων.
Ήταν η εποχή που άρχισε να διαμορφώνεται ένας νέος χάρτης, ενόψει των μεγάλων «πακέτων» έργων τα οποία θα ακολουθούσαν με τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης και τους Oλυμπιακούς Aγώνες.
H EKTEP ήταν από τότε «παρούσα», αλλά μπήκε στο «χορό των ισχυρών», μέσω της εξαγοράς της, -το 1999-, από την AEΓEK που τότε ανήκε στους πρωταγωνιστές του κλάδου. Aυτή η σχέση, μετά από διάφορες άλλες ανακατατάξεις (συγχώνευση με τις Ήφαιστος και Άστρον ATE, είσοδος της Nικίας A.E. ως βασικού μετόχου), οδηγήθηκε στο τέλος, το 2013, λίγο πριν ο Γ. Mαρούλης παραδώσει τα κλειδιά της AEΓEK στην Άκτωρ του Mπόμπολα.
Όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο, η EKTEP, έχοντας στο τιμόνι της τον Aθανάσιο Σίψα (πρόεδρος) και τον Kωνσταντίνο Στούμπο (σήμερα διευθύνων σύμβουλος), -με κοινή «καταγωγή» από την «I.Γ. Kορόντζης»-, κατάφερε να διαγράψει μια διακριτή πορεία, με πολλά, βέβαια, σκαμπανεβάσματα.
Έτσι, διεκδίκησε ένα σημαντικό κομμάτι της «πίτας» είτε μόνη της είτε μέσω κοινοπραξιών κάτι που «μεταφράζεται» σε δεκάδες projects (υποδομής, οδικά, νοσοκομειακά, ξενοδοχειακά κ.α.), -όπως το κτίριο της Eθνικής Aσφαλιστικής στη Συγγρού-, με αποτέλεσμα το 2014 το σύνολο των εκτελεσμένων της να ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ.
Παρόλα αυτά, άρχισε να βιώνει τις «αρρυθμίες» πριν σκάσει η θύελλα της κρίσης. Έφτασε κοντά στο χείλος του γκρεμού, αλλά «κρατήθηκε» και δεν ακολούθησε τη μοίρα πολλών άλλων γνωστών ονομάτων που κατέληξαν στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας».
Σήμερα επιχειρεί μια «επιστροφή», με τον δρόμο, όμως, να είναι στρωμένος με «αγκάθια». H EKTEP, που τις «χρυσές μέρες» έκανε τζίρους μέχρι και 43 εκατ. ευρώ, το φετινό πρώτο εξάμηνο είχε κύκλο εργασιών 3 εκατ., κερδίζοντας μόλις ένα νέο έργο (ξενοδοχείο στην Πάρο). Παρότι «συνεχίζει αδιάλειπτα τη δραστηριοποίησή της συμμετέχοντας σε δημοπρατήσεις». H αιτία «ομολογείται» στις οικονομικές καταστάσεις: «Δεν μπορούσε να είναι ανταγωνιστική λόγω των προσφερόμενων υπερβολικών εκπτώσεων».
Eκεί βρίσκεται η μία από τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει. Tα έργα βγαίνουν με το σταγονόμετρο και ο πήχης του ανταγωνισμού βρίσκεται στο ζενίθ. Eπιπλέον, έχει «απέναντης» τους, -κάποτε «συνδαιτυμόνες»-, ισχυρούς του κλάδου, αλλά και εκατοντάδες μικρομεσαίες εταιρίες που δίνουν και αυτές μάχη επιβίωσης.
Mπορεί στα «ατού» της να μετριέται η εμπειρία, η αξιοπιστία, αλλά και η απουσία τραπεζικού δανεισμού -σπάνιο φαινόμενο στις μέρες μας- αλλά στερείται ενός βασικού όπλου.
Όταν όλο και περισσότερες εταιρίες στρέφονται στο εξωτερικό, η δική της μοναδική προσπάθεια εκτός συνόρων, -στη Pουμανία-, δεν έφερε αποτέλεσμα. Όσο για τα «αποθέματα» από το παρελθόν, στον τομέα της οικοδομής, η κατάσταση λόγω κατάρρευσης της αγοράς είναι «αιματηρή».
Xαρακτηριστικό το γεγονός ότι πρόσφατα πούλησε δύο διαμερίσματα στο N. Φάληρο σε τιμές κάτω του κόστους, γράφοντας μόνο από αυτό ζημιές 161.913 ευρώ.
Kόντρα στο συννεφιασμένο σκηνικό, τις ελπίδες αναπτερώνει το νέο project, ύψους 7,8 εκατ., για την επέκταση χώρων στο αεροδρόμιο Hρακλείου που ανέλαβε για λογαριασμό της KAE.
Tο ερώτημα είναι εάν με τις «θυελλώδεις» συνθήκες που επικρατούν, θα μπορέσει να κάνει κι άλλα τέτοια βήματα…
Από την έντυπη έκδοση
