Κατά της Ελλάδας αποφάνθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καθώς θεωρεί ότι παραβίασε την ευρωπαϊκή νομοθεσία, αποφεύγοντας να εκτελέσει την απόφαση 2014/539 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τον παράνομο χαρακτήρα της κρατικής ενισχύσεως που χορήγησε η Ελλάδα στη ΛΑΡΚΟ Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική ΑΕ.
Κατά την Επιτροπή, δόθηκε παρανόμως κρατική ενίσχυση ύψους ?135 820 824,35? ευρώ, με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων το 2008, το 2010 και το 2011 και συμμετοχής του Δημοσίου στην αύξηση το κεφαλαίου της εταιρίας το 2009. Η Ελλάδα όφειλε να εξασφαλίσει την εκτέλεση της απόφασης μέχρι τις 28 Ιουλίου 2014. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα δεσμεύθηκε ότι, αφού θα προέβαινε στην πώληση ορισμένων στοιχείων του ενεργητικού της ΛΑΡΚΟ μέσω δύο αυτοτελών διαγωνισμών, θα την οδηγούσε σε πτώχευση. Η Λάρκο θα κηρυσσόταν σε πτώχευση σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία και τα στοιχεία του ενεργητικού της θα μεταβιβάζονταν στο πλαίσιο της διαδικασίας εκκαθαρίσεως.
Σημειώνεται πως κατά πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, εφόσον ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να εισπράξει από τη δικαιούχο επιχείρηση το συνολικό ποσό της ενισχύσεως τότε οφείλει να κινήσει τη διαδικασία πτωχεύσεως.
Οι δύο διαγωνισμοί θα διενεργούνταν, αντιστοίχως, από το ελληνικό Δημόσιο και από τη ΛΑΡΚΟ, υπό την ιδιότητα των κυρίων των στοιχείων ενεργητικού τα οποία αφορούσε καθένας από τους διαγωνισμούς αυτούς. Ειδικότερα, ο πρώτος διαγωνισμός αφορούσε το μεταλλουργικό εργοστάσιο της Λάρυμνας (νομός Φθιώτιδος, Ελλάδα) και ποσοστό 40% των δικαιωμάτων εκμεταλλεύσεως του μεταλλεύματος λατερίτη των ορυχείων του Αγίου Ιωάννου (Ελλάδα), ενώ ο δεύτερος είχε ως αντικείμενο την πώληση ποσοστού 73% των δικαιωμάτων εξορύξεως λατερίτη στην Εύβοια (Ελλάδα) και του συνόλου των δικαιωμάτων εξορύξεως λατερίτη στην Καστοριά (Ελλάδα).
Ωστόσο, διαφορά ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς του μεταλλουργικού εργοστασίου της Λάρυμνας, κατέστησε μη δυνατή τη νόμιμη διενέργεια των προβλεπόμενων διαγωνισμών και εν συνεχεία την κίνηση της πτωχευτικής διαδικασίας. Κάτι που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν αποδέχθηκε, ισχυριζόμενη ότι οι νομικές και πρακτικές δυσχέρειες τις οποίες επικαλούνται οι ελληνικές αρχές για να απεκδυθούν της υποχρεώσεώς τους εκτελέσεως, ιδίως δε η διχογνωμία ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς του μεταλλουργικού εργοστασίου της Λάρυμνας, δεν αφορούν την απόφαση 2014/539. Την άποψη αυτή υιοθέτησε σήμερα το Ευρωπαικό Δικαστήριο.
