Τον Φεβρουάριο κρίνεται η τύχη της “γλυκιάς” βιομηχανίας
Λύση για την αποφυγή πώλησης των δύο θυγατρικών στη Σερβία αναζητά η διοίκηση της ΕΒΖ,καθώς αποτελούν και το μοναδικό κερδοφόρο κομμάτι του ομίλου.
Μετά τον ερχόμενο Φεβρουάριο θα έχει κριθεί το μέλλον της επιχείρησης.
Το ζητούμενο για την ΕΒΖ, ενόψει και της απελευθέρωσης των εισαγωγών ζάχαρης από την 1η Νοεμβρίου 2017, είναι να πεισθούν οι Ελληνες αγρότες να καλλιεργήσουν ζαχαρότευτλα, και την ίδια στιγμή η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να αγοράζει πρώτη ύλη σε τιμή που να μην έχει ζημίες. Μια ματιά στους αριθμούς είναι αποκαλυπτική για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η βιομηχανία. Την καλλιεργητική σεζόν 2015 υποβλήθηκαν μόλις 1.728 αιτήσεις αγροτών για καλλιέργεια τεύτλων. Από αυτούς, 1.440 έκαναν τελικά το βήμα, παρά το γεγονός ότι η ΕΒZ αγοράζει τα ζαχαρότευτλα σε τιμές σημαντικά υψηλότερες από τα επίπεδα των 27 με 28 ευρώ ανά τόνο που δίνουν για αγορά πρώτης ύλης τα βορειοευρωπαϊκά ζαχαρουργεία. Η ΕΒZ έχει κόστος παραγωγής ανά τόνο ζάχαρης που κυμάνθηκε κατά τις τρεις προηγούμενες χρήσεις μεταξύ 742 με 986 ευρώ, όταν το κόστος εισαγόμενης ζάχαρης ανερχόταν σε περίπου 450 ευρώ ανά τόνο.
Τα προβλήματα της ΕΒΖ είναι διαχρονικά, αλλά τα τελευταία 2,5 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η εταιρεία αφέθηκε στην τύχη της με αποτέλεσμα η κλεψύδρα να έχει αδειάσει και να απαιτούνται δραστικές λύσεις για τη συνέχιση της λειτουργίας της.
Κι ενώ μέχρι στιγμής ήταν γνωστή η πρόθεση ενός μόνον επενδυτή, πληροφορίες θέλουν να έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον τουλάχιστον τρεις όμιλοι επενδυτών, ένας μάλιστα εξ αυτών έχει καταθέσει πολύ σοβαρή προσφορά, η οποία εξετάζεται ήδη εξίσου σοβαρά.
Να σημειωθεί ότι η ευθεία παρέμβαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη διάρκεια του 6ου Αναπτυξιακού Περιφερειακού Συνεδρίου της Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης για το μέλλον της ΕΒΖ ήταν μια από τις σημαντικότερες –αν όχι η σημαντικότερη– που έγιναν στο συνέδριο και σίγουρα η πλέον αποφασιστική που έχει γίνει εδώ και ενάμιση χρόνο σχετικά με την πολύπαθη βιομηχανία.
