Το ρόδι, είναι ο καρπός που κυριαρχεί τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στα ελληνικά σπίτια. Σύμφωνα με την παράδοση φέρνει καλή τύχη, κάτι που όπως όλα δείχνουν, επιβεβαιώνεται στην περίπτωση της «Αλφειός Ρόδι ΑΕ», μιας από τις τέσσερις εταιρείες σε ελληνικό έδαφος που επέλεξε να χρηματοδοτήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο στήριξης καινοτόμων επιχειρήσεων.
Η εταιρεία απαρτίζεται συνολικά από 250 οικογένειες από την Πελοπόννησο και συγκεκριμένα από την Ηλεία. Πρόκειται για μια πολύ-συμμετοχική και αυτοδιαχειριζόμενη εταιρεία, η οποία έχει «δύναμη» παραγωγής 2.000 στρέμματα, που μεταφράζονται σε 800 τόνους ροδιού και 230.000 μπουκάλια χυμού.
Μάλιστα, εδώ και τρία χρόνια, το μισό από την παραγωγή της εταιρίας, καταναλώνεται στην ευρωπαϊκή αλλά και στην εγχώρια αγορά ως φρούτο, ενώ το υπόλοιπο πηγαίνει για χυμό.
Το «κρυφό όπλο» της όλης προσπάθειας είναι, όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Αλφειός Ρόδι ΑΕ, Παρασκευάς Παρασκευόπουλος «το πιο σύγχρονο εργοστάσιο παραγωγής και σύνθλιψης ροδιού, το οποίο συνθλίβει κάθε ώρα 2,5 τόνους και εμφιαλώνει 12.000 φιάλες ροδιού τη μέρα».
Στο συγκεκριμένο εργοστάσιο έχει επενδυθεί περίπου ένα εκατ. ευρώ, με το 1/4 αυτού να έχει έρθει από την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και από την ένταξη της επιχείρησης σε πρόγραμμα LEADER. Κάτι που για τον ίδιο αλλά και για τις υπόλοιπες 250 οικογένειες αποτελεί δικαίωση.
Βέβαια, όπως λέει ο κ. Παρασκευόπουλος, μόνο εύκολο δεν ήταν το όλο εγχείρημα. «Είναι ένα ταξίδι όμορφο, με τις δυσκολίες που έχει κάθε ταξίδι και ιδιαίτερα σε ταραγμένες κοινωνικά και οικονομικά εποχές. Τα χρόνια της κρίσης ορθώνονταν μπροστά μας μεγάλα κύματα αλλά αντέξαμε και είμαστε περήφανοι για αυτό», τονίζει.
Η πρωτοβουλία για όλη αυτή την προσπάθεια ήταν δική του και στη συνέχεια, έγινε συλλογική. «Συλλογικό πάθος, συλλογικό ταξίδι» όπως λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει ότι «μέσα στην κρίση αναζητήσαμε μια ελπίδα, σαν συμπληρωματικό εισόδημα». Μάλιστα, η όλη προσπάθεια όπως δηλώνει ο κ. Παρασκευόπουλος «απαντούσε και σε ένα υπαρξιακό θέμα. Έπρεπε να κάνουμε κάτι. Και δεν είναι μικρότερης σημασίας η απάντηση στα υπαρξιακά προβλήματα στην εποχή μας».
Μεταξύ άλλων, στο εγχείρημα συμμετέχουν εκτός από τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόροι, γιατροί και επιχειρηματίες.
Όπως υποστηρίζει, η πολύ-συμμετοχικότητα είναι το μοντέλο της κρίσης, καθώς «αυτό που δεν μπορεί ή είναι ακατόρθωτο να κάνει ο καθένας ξεχωριστά, έχεις περισσότερες πιθανότητες να το πετύχεις με την ομάδα, κάτι που υπακούει σε βασικούς κανόνες της οικονομίας. Οικονομία κλίμακας και προστιθέμενης αξίας». «Όμως, αυτή η ομάδα» τονίζει, «θα πρέπει να βλέπει μπροστά, θα πρέπει να βλέπει τα πράγματα με μια καινοτομία και με ένα ριζοσπαστισμό».
Ο ίδιος όμως, δεν επαναπαύεται καθώς παρά τις στέρεες βάσεις που έχουν μπει στο όλο εγχείρημα, λέει ότι «δεν έχουμε μπει στον αυτόματο πιλότο και εξασφαλίζουμε αέναα τη βιωσιμότητά μας, αλλά σε μια περίοδο που τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα πάμε κόντρα στο ρεύμα».
Κοιτάζει το μέλλον και όπως αναφέρει «σε δύο χρόνια υπολογίζουμε ότι θα έχουμε 3.000 με 3.500 τόνους ροδιού, καθώς τα δένδρα μέχρι σήμερα δεν έχουν ενηλικιωθεί πλήρως» και συμπληρώνει πως «από αυτούς, το 60% θα πηγαίνει για χυμό που θα μεταφράζεται σε 1.5 εκατ. φιάλες ροδιού». Μάλιστα, δηλώνει πως όταν τα δένδρα φτάσουν σε πλήρη παραγωγή το εργοστάσιο θα απασχολεί 40-50 άτομα, ενώ σήμερα σε αυτό δουλεύουν περίπου τα μισά.
Μιλώντας για τον ανταγωνισμό ο κ. Παρασκευόπουλος τονίζει πως απέναντι σε παραδοσιακές «δυνάμεις» στην παραγωγή ροδιού όπως η Τουρκία, η Ινδία και το Ιράν τα πράγματα δεν είναι εύκολα, ειδικά τη στιγμή που οι τιμές τους είναι χαμηλότερες από τις ελληνικές. Ωστόσο, όπως λέει «εμείς ποντάρουμε στην ποιότητά μας. Το προϊόν μας δεν έχει “make up” είναι πεντακάθαρο, διάφανο» και ζητά από τους καταναλωτές και τους πολίτες «να συνεννοηθούμε, να συνωμοτήσουμε και να καταλάβουμε ότι είμαστε κάτι το διαφορετικό».
Όπως αποκάλυψε, υπάρχει ενδιαφέρον για την επιχείρηση και το έργο της τόσο από περιφερειακά σχήματα της Πελοποννήσου και της δυτικής Ελλάδας καθώς και από την Πολιτεία. «Όμως», τονίζει «η δυσκολία σε αυτά τα πράγματα είναι να γίνει πράξη η όποια καλή θέληση». Εκφράζει το παράπονό του και τα «εμπόδια» που βάζει η γραφειοκρατία την οποία χαρακτηρίζει «αμείλικτη και θανατηφόρα» και λέει πως «θα έπρεπε να έχουμε πάρει εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου 70.000 ευρώ από επιστροφή ΦΠΑ από την όλη επένδυση».