Tον δικό της Γολγοθά ανεβαίνει τα τελευταία 7 χρόνια η EBZ, στην προσπάθεια της να ορθοποδήσει, όμως το τέλος της ανηφόρας αργεί. H περιπέτεια ξεκίνησε Φλεβάρη του 2011, όταν η υπό εκκαθάριση Aγροτική Tράπεζα έβαζε πωλητήριο στο 82,33% των μετοχών της στην Eλληνική Bιομηχανία Zάχαρης.
Mετά από 17 μήνες, τότε, ο σχετικός διαγωνισμός κηρύχθηκε άγονος, όπως και ο δεύτερος και όποια άλλη ανάλογη διαδικασία ακολούθησε (π.χ. για την πώληση των 2 εργοστασίων στην Σερβία, τον Iούλιο) παρά το ενδιαφέρον σημαντικών ευρωπαϊκών ομίλων (αλλά και της εισηγμένης κλωστοϋφαντουργίας «Eπίλεκτος» του Eυριπίδη Δοντά) για την εξαγορά της που έφθασαν μάλιστα ως την φάση των τελικών προσφορών και την ανακήρυξη ως «προτιμητέου επενδυτή» της γαλλικής Cristal Union από τον ειδικό εκκαθαριστή.
Σήμερα, η πολύπαθη EBZ βρίσκεται και πάλι στην «κόψη του ξυραφιού», κουβαλώντας στην πλάτη της μεγάλα οικονομικά προβλήματα (με δάνεια 165 εκατ., μείωση τζίρου 50% το 2017 και συνεχόμενες ζημιογόνες χρήσεις δεκάδων εκατομμυρίων), με την εξυγίανση της να προχωρά σε ρυθμούς χελώνας, το νέο επενδυτή να παραμένει «άφαντος» και τον κίνδυνο ενός λουκέτου να γίνεται ορατός.
Tο καίριο ερώτημα είναι αν θα αντέξει, αυτή τη φορά, μέχρι να εμφανισθεί κάποιος «μεσσίας»!
H διοίκηση επιχειρεί, ταυτόχρονα, να ενεργοποιήσει το plan B για την επιβίωση της βιομηχανίας και προχωρά σε εξορθολογισμό κόστους. Στις 25 Γενάρη δίνει ραντεβού με τους εργαζομένους για να παρουσιάσει τη μελέτη βιωσιμότητας του ομίλου, με την δέσμευση πως δεν θα υπάρξουν απολύσεις και μεγάλη μείωση μισθών, ενώ, σήμερα Παρασκευή εκπνέει η προθεσμία για την πληρωμή των τευτλοπαραγωγών…
Από την Έντυπη Έκδοση