«Aυτή τη φορά θα μπορέσει να ολοκληρωθεί η πώληση έστω και ενός μικρού μέρους του κλάδου υαλουργίας;» , διερωτώνται παράγοντες της αγοράς που παρακολουθούν από κοντά την πολυετή «περιπέτεια» της Frigoglass.
Ήταν Mάιος του 2015, όταν η διοίκηση του Xάρη Δαυίδ ανακοίνωνε την πώληση συνολικά του κλάδου (έναντι 225 εκατ.), εγχείρημα που λίγους μήνες αργότερα (Φεβρουάριος 2016) «ναυάγησε» υποχρεώνοντας την εισηγμένη να προχωρήσει σε ένα δαιδαλώδες πρόγραμμα αναδιάρθρωσης του θηριώδους δανεισμού της.
Tώρα, η προσπάθεια αφορά μόνο την θυγατρική Jebel Ali Fze (JAF), για την απόκτηση της οποίας η Frigoglass είχε καταβάλλει περί τα 10,5 εκατ., αναλαμβάνοντας και δανειακά βάρη 23 εκατ. Συνολικό κόστος 33,52 εκατ., για να έρθει επτά χρόνια μετά να την πουλήσει για 12,5 εκατ. από τα οποία μάλιστα θα λάβει τα 5 εκατ. μόλις ολοκληρωθεί η συμφωνία) και τα υπόλοιπα 7,5 εκατ. σε ορίζοντα 4ετίας.
H επένδυση δεν απέδωσε τα αναμενόμενα (με εξαίρεση τη χρήση του 2017, «μετρούσε» ζημιές με αρνητικά ίδια κεφάλαια) υποχρεώνοντας έτσι την διοίκηση να βάλει πωλητήριο.
Ωστόσο, ακόμη και με αυτή την συμφωνία (που μένει να ολοκληρωθεί) η Frigoglass μειώνει ένα πολύ μικρό μόνο μέρος των καθαρών υποχρεώσεων της που ανέρχονταν σε 280 εκατ. (το 9μηνο του 2017).
Aυτό την ώρα που με βάση το τελευταίο σχέδιο εξυγίανσης/αναδιάρθρωσης η Boval ως βασικός μέτοχος (μέσω της Truad Verwaltungs SA) έχει εισφέρει τα 60 από τα συνολικά 63,4 εκατ. ευρώ της τελευταίας αύξησης μετοχικού κεφαλαίου (καλύφθηκε σε ποσοστό 46,08%), σε μία ύστατη προσπάθεια να ορθοποδήσει η πάλαι ποτέ κραταιά θυγατρική του ομίλου Δαυίδ.
Από την Έντυπη Έκδοση
