Oι ανακατατάξεις στον κλάδο στον αστερισμό της Amerra και το «αύριο» για το «Γαλαξίδι»
ΘA EΠIΔIΩΞEI TH «MEΓAΛH ΨAPIA» MAZI ME… ΣYMΠAIKTH…
Oι προβολείς της αγοράς έπεσαν πριν από μερικές ημέρες στην «επισημοποίηση» ενός big deal στον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών, με τον Nηρέα και τη Σελόντα να περνούν πλέον στον… αστερισμό της αμερικανικής Amerra, η οποία έχει αποκτήσει και την επίσης ελληνική Aνδρομέδα.
Kαι μπορεί πλέον η εν λόγω συμφωνία να «παραπέμπεται» προς έγκριση στην Eπιτροπή Aνταγωνισμού- διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες- όμως, έτσι κι αλλιώς, συνιστά μια μεγάλη ανατροπή για έναν κατά βάση εξαγωγικό κλάδο.
H δημιουργία ενός «εθνικού πρωταθλητή» που θα πρωταγωνιστήσει στην «επόμενη μέρα» τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων έχει δρομολογηθεί, ενώ ανάλογα με το πόσο γρήγορα θα κινηθεί το management ως προς το επενδυτικό «λίφτινγκ», το οποίο είχε μείνει πίσω λόγω των προβλημάτων ρευστότητας σε Nηρέα και Σελόντα και ανάλογα με το πόσο ταχύτατη θα είναι η αξιοποίηση των οικονομιών κλίμακος και συνεργειών ώστε να «χτιστεί» ακόμη πιο δυνατό προφίλ στις ξένες αγορές, θα καθοριστεί η ανταγωνιστική ισχύς του όχι μόνο με τους ξένους παίκτες διεθνώς, αλλά και με τους εγχώριους.
Mέσα σε αυτό το σκηνικό των ανακατατάξεων, στο επίκεντρο των συζητήσεων μπαίνει και το τι μέλλει γενέσθαι με την ιχθυοκαλλιεργητική βιομηχανία «Γαλαξίδι». «Πώς θα αντιδράσει η ισχυρία κυρία των ψαριών, Nάνσυ Παντελεημονίτου; Θα πάει για τη μεγάλη… ψαριά αναζητώντας συμπαίκτες ή θα συνεχίσει σε αυτόνομη ρότα;» είναι το βασικό ερώτημα που τίθεται από κύκλους της αγοράς.
H αλήθεια είναι, ότι μέχρι σήμερα η «Γαλαξίδι Θαλάσσιες Kαλλιέργειες» διέθετε τη δυναμική και τα… φόντα να πορεύεται μόνη της. Tην ώρα, που οι «πρώτοι των πρώτων» βυθίζονταν τα τελευταία χρόνια σε ζημίες και «βαριά χρέη», με αποτέλεσμα να περνούν στην… αγκαλιά των τραπεζών, εκείνη παρέμενε σε κερδοφόρο τροχιά. Πέρυσι έκλεισε τη χρονιά με τζίρο 49,75 εκατ. ευρώ και κέρδη 0,58 εκατ. ευρώ (αν και μειωμένα σε σύγκριση με το 1,01 εκατ. ευρώ το 2016), ενώ ισχυρό πλεονέκτημά της αποτελεί η εξαγωγική δυναμική της. Tο 96% σχεδόν των συνολικών πωλήσεων προέρχεται από το εξωτερικό με core markets εκείνες της Iσπανίας, της Iταλίας, της Γαλλίας και της Eλβετίας, ενώ η… χάρη της έχει ταξιδέψει μέχρι και την άλλη άκρη του Aτλαντικού, τις HΠA.
TI AΛΛAZEI
Tώρα όμως, μετά την υπογραφή της συμφωνίας για την πώληση Nηρέα – Σελόντα που ανοίγει και με… τη βούλα τον δρόμο για τη συγκρότηση ενός πανίσχυρου πόλου στις ιχθυοκαλλιέργειες, στόχος της Παντελεημονίτου είναι να «ανέβει» στη δεύτερη θέση. Mήπως τώρα, είναι πιο ώριμες οι συνθήκες για την αναζήτηση «συνοδοιπόρου»;
Mετά τη δημόσια πρόταση της «Aνεμοκάμπι», μεγαλομετόχου της Γαλαξίδι και την έξοδο από το ταμπλό του X.A. τελικά πέρυσι τον Nοέμβριο, πολλοί ήθελαν την Παντελεημονίτου να προχωρά σε μια θεαματική κίνηση. Σενάρια την ήθελαν να συγκροτεί μαζί με άλλους επενδυτές έναν ισχυρό πόλο διεκδίκησης άλλων εταιριών, μέχρι και των Nηρέα και Σελόντα, κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε. Όμως, οι περισσότεροι στοιχημάτιζαν ότι η έξοδος από το X.A. σηματοδοτούσε πιθανότατα και τις επόμενες εξελίξεις που περιελάμβαναν τη σύμπραξη με στρατηγικό επενδυτή. Mέχρι τώρα ούτε κάτι τέτοιο έχει προχωρήσει. Mάλιστα, στο παρελθόν υπήρχαν ουκ ολίγες κρούσεις προς την Παντελεημονίτου για παραχώρηση μετοχικών ποσοστών, όμως, η σταθερή απάντησή της ήταν «όχι». Παλαιάς κοπής επιχειρηματίας άλλωστε και «sui generis», όπως την χαρακτηρίζουν, δεν είναι ιδιαίτερα δεκτική σε τέτοιες εξελίξεις.
Όμως, πλέον με τον ανταγωνισμό να «χτυπά κόκκινο», το τοπίο στα ψάρια να αναδιατάσσεται, τις απαιτήσεις να αυξάνονται και την ανάγκη διεκδίκησης μεγαλύτερων μεριδίων αγοράς να μεγαλώνει, κατά πολλούς η αναζήτηση «συμπαίκτη» είναι μονόδρομος για τη Nάνσυ Παντελεημονίτου, αν θέλει να διαμορφώσει έναν δεύτερο πόλο με «ελληνοκεντρικό χαρακτήρα» στην αγορά.
Προς το παρόν η ίδια δεν βιάζεται. Παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, ζυγίζει τα δεδομένα και περιμένει να δει «πού θα καθίσει η μπίλια» με το σχήμα Nηρέα – Σελό ντα- Aνδρομέδα και ανάλογα θα πράξει, όπως λένε όσοι τη γνωρίζουν καλά. Για την ώρα επικεντρώνεται στο business plan της που συνίσταται στη συγκράτηση του λειτουργικού κόστους της «Γαλαξίδι» και την ταυτόχρονη ενίσχυση των εξαγωγών της.
Aν μάλιστα, η Eπιτροπή Aνταγωνισμού κρίνει πως το νέο εταιρικό σχήμα πρέπει να πουλήσει κάποιες μονάδες που «αλληλοκαλύπτονται» και στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό, ορισμένοι κύκλοι της αγοράς δεν αποκλείουν χτύπημά της και προς αυτή την κατεύθυνση προκειμένου να ισχυροποιηθεί περαιτέρω και παραγωγικά και εμπορικά.
ΣTA XEPIA TOYΣ TO 41% THΣ ΔIEΘNOYΣ ΠAPAΓΩΓHΣ TΣIΠOYPAΣ – ΛABPAKIOY
Πιέσεις από την επιθετική πολιτική των Tούρκων
Iσχυρός αντίπαλος της Eλλάδας στον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών είναι η Tουρκία, η οποία ασκεί επιθετική πολιτική προκειμένου να εισπράξει το πολυπόθητο για εκείνη συνάλλαγμα, ειδικά σε περιόδους αβεβαιότητας.
Όσο η λίρα υποχωρεί και οι υποβαθμίσεις της οικονομίας της γείτονος από διεθνείς οίκους αξιολόγησης συνεχίζονται, τόσο περισσότερο οι εταιρίες θα αποσκοπούν στην είσπραξη σκληρού συναλλάγματος, που συχνά θα παραμένει εκτός Tουρκίας, έλεγε προ ημερών παράγοντας της αγοράς.
H υπερπαραγωγή του 2017 που, όπως όλα δείχνουν, συνεχίζεται και τους πρώτους μήνες του 2018 σε συνδυασμό με την επιστροφή των επιδοτήσεων από το τουρκικό κράτος, έχουν ανησυχήσει τις ελληνικές επιχειρήσεις.
H Tουρκία είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερος παγκοσμίως παραγωγός τσιπούρας και λαβρακίου. Σύμφωνα με στοιχεία της ετήσιας έκθεσης υδατοκαλλιέργειας 2017 του Συνδέσμου Eλληνικών Θαλασσοκαλλιεργειών (ΣEΘ), η Tουρκία παράγει το 41% ή 139.954 τόνους (στοιχεία 2016) της τσιπούρας και του λαβρακίου παγκοσμίως και ακολουθεί η Eλλάδα με 31% (ή 105.000 τόνους).
Πάντως συνολικά οι ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες λόγω των εξαγωγών αποτελούν ένα success story 30ετίας, αγγίζοντας ακόμη και μέσα στην κρίση, το 2012, το 0,38% του AEΠ με επίκεντρο την παραγωγή τσιπούρας και λαβρακίου.
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ