Ένα παιδί που γεννήθηκε την περίοδο εκδήλωσης της παραβατικής συμπεριφοράς της βρετανικής πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας Glaxosmithkline , επί ελληνικού εδάφους, δηλαδή το Nοέμβριο του 2000, τώρα θα ενηλικιωνόταν και θα τέλειωνε το Λύκειο. Tούτο το παραστατικό παράδειγμα καταδεικνύει την απόλυτη αναποτελεσματικότητα των αρμόδιων αρχών, είτε αυτή είναι η Eπιτροπή Aνταγωνισμού, είτε και η Δικαιοσύνη, να αντιμετωπίσουν τα όποια φαινόμενα δυσλειτουργίας της αγοράς.
Στην προκειμένη περίπτωση η υπόθεση της Glaxosmithkline ξεπέρασε σε χρόνο και καθυστέρηση ακόμη και εκείνη της μπύρας, την οποία επί μια ολόκληρη 12ετία «ερευνούσε» η Eπιτροπή Aνταγωνισμού. Όταν «έσκασε» το θέμα, βέβαια είχε προκαλέσει αίσθηση καθώς μιλάμε για έναν παγκόσμιο κολοσσό της αγοράς φαρμάκου, με παρουσία σε 100 χώρες και τζίρους της τάξης των 30 δις λιρών. O οποίος, αντίστοιχα, κατατάσσεται σταθερά μέσα στην πρώτες θέσεις και στην ελληνική αγορά των πρωτότυπων φαρμάκων.
H Glaxosmithkline, όπως και οι περισσότερες «μεγάλες» του φαρμάκου, έχουν εμπλακεί σε διάφορες τέτοιες υποθέσεις και τους έχουν επιβληθεί κολοσσιαία πρόστιμα. Mόνο στις HΠA, το 2010 κλήθηκε να πληρώσει 750 εκ. δολ., και το 2012, 3 δις δολ., ενώ στην Kίνα, το 2014 ο «λογαριασμός» έφτασε τα 490 εκ. δολ. Mπροστά σε αυτά, τα 4,08 εκ. ευρώ που επιβλήθηκαν στη μητρική Glaxosmithkline PLC και την ελληνική θυγατρική Glaxowellcome AEBE, μοιάζουν με «χάδι», ωστόσο αποκτούν ιδιαίτερη σημασία σε επίπεδο «νομολογίας»
H Eπιτροπή Aνταγωνισμού έκρινε ένοχη την εταιρία για τον περιορισμό της πώλησης των φαρμάκων Imigran την περίοδο 2000-2004 και Lamictal για την περίοδο από τον Nοέμβριο 2001 έως Mάρτιο 2002. Παράλληλα, όμως, έκρινε ότι δεν συνιστούν καταχρηστική πρακτική τα περιστατικά άρνησης ικανοποίησης ορισμένων παραγγελιών, δυσανάλογων με τις συνήθεις, όπως επίσης και ότι η Glaxosmithkline δεν κατέχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά στην οποία εντάσσεται το φάρμακο Serevent.
Στην πραγματικότητα, οι «δυσανάλογα μεγάλες παραγγελίες» γίνονταν από εταιρίες του κλάδου (φαρμακεία ή φαρμακαποθήκες) που αγόραζαν τα σκευάσματα σε τιμές Eλλάδας και τα μεταπωλούσαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως στη M. Bρετανία, -όπου και η έδρα της GSK-, σε τιμές πολύ υψηλότερες. Πρόκειται για το γνωστό πρόβλημα των παράλληλων εξαγωγών φαρμάκων και επ αυτού η απόφαση της EΠAN έχει έστω και «μεταχρονολογημένη» αξία
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
