Στην πρόσφατη συνεδρίαση του ΔΣ του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων Κλωστοϋφαντουργών, υπό την προεδρία του κ. Ελευθερίου Κούρταλη, συζητήθηκαν τα προβλήματα της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας.
Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, κατόπιν εισηγήσεως του Προέδρου του ΣΕΒΚ, το ΔΣ προέβη στις παρακάτω επισημάνσεις:
• Μετά την επιτυχή έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και τις, επί οκτώ χρόνια, μεγάλες θυσίες των ελλήνων, οι πολίτες πλέον προσβλέπουν με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον.
• Ως αρνητικό στοιχείο καταγράφεται, ότι η χώρα δεν διαθέτει την παραγωγική βάση και την εξωστρέφεια που απαιτείται για να απογειωθεί η οικονομία της. Ως εκ τούτου χρειάζεται συνέχιση και εμβάθυνση των μεταρρυθμίσεων, επενδύσεις και μεγάλη σύνεση στις παροχές, για τις οποίες πιέζουν οι διάφορες συντεχνίες.
• Η ελληνική κλωστοϋφαντουργία παρά την μεγάλη συρρίκνωση που υπέστη όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο λόγω των μνημονίων αλλά και λόγω του απηνή ανταγωνισμού από τρίτες χώρες χαμηλού κόστους, όπως η Κίνα, η Ινδία, το Πακιστάν κ.α , κατάφερε να παραμείνει όρθια και μεγάλο μέρος του κλάδου να λειτουργεί και να εξάγει, το 10% των όλων βιομηχανικών εξαγωγών ήτοι 1,7 δισ. για το 2017, αλλά και για το 2108 να εμφανίζει μια αύξηση της τάξης του 8%.
• Η κλωστοϋφαντουργία θα μπορούσε να συμβάλλει στην ενίσχυση της παραγωγικής βάσης της χώρας και στην αύξηση του ΑΕΠ της, εάν υπάρξει πολιτική βούληση για στήριξη του κλάδου, ο οποίος σήμερα υπολειτουργεί, (παρά τις μεγάλες εξαγωγικές του δυνατότητες), και να επανέλθει σε πλήρη λειτουργία. Ως εκ τούτου,
Για την επανεκκίνηση του κλάδου προτείνονται τα κάτωθι μέτρα:
1) Αλλαγές στη άσκηση, αλλά και στην χάραξη νέας πολιτικής προς την κατεύθυνση της επαναβιομηχάνισης της χώρας.
2) Πάγωμα των οφειλών, των βιώσιμων μονάδων του κλάδου μας οι περισσότερες από τις οποίες είναι εξαγωγικές, από τις Τράπεζες, για 5 χρόνια, και επαναχρηματοδότηση, για επενδύσεις, αγορά πρώτων υλών, βάμβακος, με μειωμένα επιτόκια. Η πιστωτική ασφυξία που μαστίζει τον κλάδο και η απουσία ρευστότητας, αποτελεί βασική αιτία για την κάμψη της παραγωγής και των εξαγωγών του.
3) Τραπεζική Χρηματοδότηση των εξαγωγών των επιχειρήσεων του κλάδου, βάσει εξαγωγικού συμβολαίου και εκχωρήσεως φορτωτικών εγγράφων.
4) Για έναν κατ’ εξοχήν ενεργοβόρο κλάδο, όπως η κλωστοϋφαντουργία, το ενεργειακό κόστος στην παραγωγική διαδικασία αποτελεί το 30% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας του προϊόντος. Έχουμε το ακριβότερο ρεύμα Μέσης Τάσης στην Ευρώπη, το οποίο εκτοξεύτηκε, τα τελευταία χρόνια, με την τιμή του να είναι διπλάσια από τις τιμές των ευρωπαίων ανταγωνιστών μας. Αιτούμεθα Εξίσωση της τιμολογιακής πολιτικής για τους καταναλωτές Μέσης Τάσης, για την κλωστοϋφαντουργία, με τους πελάτες της Υψηλής Τάσης.
5) Το εργασιακό κόστος υπεισέρχεται κατά 25% στο κόστος παραγωγής, ως εκ τούτου απαιτείται αυτοσυγκράτηση από πολιτεία, εργοδότες και εργαζόμενους, ώστε κάθε αύξηση να είναι συνδεδεμένη με την ανταγωνιστικότητα και τις δυνατότητες του κλάδου. Οι φορείς του κλάδου τάσσονται υπέρ:
α) της κατάργησης της υποχρεωτικής διαιτησίας,
β) της υπεροχής των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας έναντι των κλαδικών, και
γ) της δυνατότητας επέκτασης των κλαδικών και όχι των ομοιο-επαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
6) Νομοθετική ρύθμιση των «οικιστικών πυκνώσεων», λόγω του ότι αρκετές επιχειρήσεις του κλάδου μας αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
7) Μείωση στο 20% της φορολογίας των εξαγωγικών επιχειρήσεων του κλάδου.
8) Αποτελεσματικό και μικρότερο κράτος με μείωση της γραφειοκρατίας και συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα.
Τέλος, οι φορείς του κλάδου καταλήγουν με βεβαιότητα ότι η ελληνική βιομηχανία έχει ανάγκη από μια σύγχρονη, ποιοτική και ανταγωνιστική, κλωστοϋφαντουργία.
