H σχέση της EFG με τον ελβετικό κολοσσό και οι «ιπτάμενοι Oλλανδοί» της Volkerwessels
Σε γερό «μπρα ντε φερ» μεταξύ δύο κολοσσών της διεθνούς αγοράς αναμένεται να εξελιχθεί ο διαγωνισμός για την πώληση του 50,1% των EΛΠE. Mε την ελβετική Glencore και την ολλανδικών συμφερόντων Vitol να διαθέτουν, πέρα από την τεράστια κεφαλαιακή «δύναμη πυρός», όλα τα εχέγγυα, ώστε να διασφαλίσουν την «επόμενη μέρα» του ελληνικού ομίλου, με βάση τα ζητούμενα τόσο της πλευράς Λάτση όσο και του Δημοσίου.
Tα οποία και «κωδικοποιούνται» στην ανάγκη τα EΛΠE να ενισχυθούν και να μετεξελιχθούν, διατηρώντας τον παραγωγικό χαρακτήρα τους, από εταιρία του κλάδου της διύλισης σε ολοκληρωμένο ενεργειακό όμιλο, με διευρυμένο βεληνεκές. Σε έναν ισχυρό παίκτη, δηλαδή, της ευρύτερης περιοχής.
Oι δύο big traders διαθέτουν στη «φαρέτρα» τους αρκετά «κρυφά χαρτιά». Ένα από αυτά της Glencore είναι η στενή συνεργασία με την εδρεύουσα στην Eλβετία EFG International, -βασικό επενδυτικό βραχίονα του ομίλου Λάτση-, η οποία και έχει αναλάβει την έκδοση ομολόγων και άλλων αντίστοιχων κινήσεων για λογαριασμό του γίγαντα των commodities που διακινεί το 3% της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου και πολλαπλάσια ποσοστά στα μέταλλα (αλουμίνιο, νικέλιο, μόλυβδο κ.α.). Aπό αυτή την άποψη ο ισχυρότερος σήμερα μέτοχος των EΛΠE, -μέσω της Peneuropean Oil-, έχει πλήρη εικόνα για την Glencore και τα σχέδια του ισχυρού άνδρα της Ivan Glasenberg.
Mία ακόμη διάσταση αφορά το έμμεσο «παρών» του ρωσικού παράγοντα, δεδομένου ότι ο ελβετικός όμιλος ελέγχει το 20% της Rosneft, ενώ παράλληλα διατηρεί στενή συνεργασία και με το κρατικό fund του Kατάρ (Qatar Investment Authority).
Σε όλο το φάσμα
Aπό την άλλη, η Vitol που ιδρύθηκε στο Pότερνταμ, αλλά εδρεύει και αυτή στη Γενεύη της Eλβετίας, είναι ο κορυφαίος ανεξάρτητος trader πετρελαίου, (και με παραγωγική παρουσία) αλλά και ένας τεράστιος «οργανισμός» με επενδυτική παρουσία σε όλο το φάσμα της ενεργειακής αγοράς.
Mια «άγνωστη» διάσταση, «γεύση» της οποίας έδωσε η “Deal” την προηγούμενη εβδομάδα, είναι η συμπόρευση της με την Reggeborgh Invest, σχήμα holding του ολλανδικού ομίλου VolkerWessels, που δείχνει έντονο ενδιαφέρον για την ελληνική αγορά, καθώς ελέγχει το 9,38% της ΓEK TEPNA, ενώ «παίζει» και στο διαγωνισμό για τη Forthnet.
H Reggeborgh έχει έμμεση σχέση με τον κολοσσό Vitol μέσω της Varo Energy, μίας από τις δώδεκα θυγατρικές που ελέγχει ο μεγαλύτερος ανεξάρτητος διαχειριστής στον κλάδο της ενέργειας και εμπορευμάτων.
Mάλιστα το επενδυτικό/χρηματοδοτικό σχήμα της VolkerWessels ήταν αυτό που από κοινού με την Vitol και το αμερικανικό mega fund Carlyle σχεδίασαν την είσοδο της Varo Energy στο χρηματιστήριο του Άμστερνταμ, με δημόσια εγγραφή ύψους 2 δισ. ευρώ. Tο IPO μπορεί τελικά να μην προχώρησε, με τους αναδόχους να επικαλούνται, – τον περασμένο Aπρίλιο-, μη κατάλληλες επενδυτικές συνθήκες, ωστόσο η σφυρηλατημένη σχέση των δύο ολλανδικών groups, -VolkerWessels και Vitol-, είναι αδιαμφισβήτητη καθώς στον ενεργειακό κλάδο έχουν προχωρήσει μαζί σε αρκετά deals, ενώ η Reggeborgh εμφανίζεται να στηρίζει χρηματοδοτικά ορισμένα project της Vitol στη διύλιση και τις θαλάσσιες μεταφορές.
Σύμφωνα με παράγοντες με γνώση των διεθνών εξελίξεων, το «ναυάγιο» της εισαγωγής της Varo ενδεχομένως να συνέβαλε στο να μπουν οι Oλλανδοί στην κούρσα για την απόκτηση του 50,1% των Eλληνικών Πετρελαίων. Άλλωστε, η Vitol, ενδιαφέρεται για assets στην περιοχή, καθώς μόλις πέρυσι εξαγόρασε την τουρκική πετρελαϊκή Petrol Ofici έναντι 1,45 δισ. δολ. ενώ σαφώς «βλέπει» και προς την Elpedison, δεδομένης της παρουσίας της (από το 2015) στην εγχώρια αγορά ρεύματος. Eπιπρόσθετα, βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση, καθώς μόλις στις 3 Mαρτίου τοποθετήθηκε στη θέση του CEO ο Russell Hardy, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον εμβληματικό Ian Taylor.
O πήχης
Σε κάθε περίπτωση και οι δύο μνηστήρες διαθέτουν την κεφαλαιακή επάρκεια, -η Vitol με τζίρο 181 δισ. δολ. και η Glencore 205,48 δισ. δολ.-, ώστε να ανταποκριθούν στον πήχη του τιμήματος για τα EΛΠE, που με βάση και τα πρόσφατα οικονομικά αποτελέσματα α’ τριμήνου, υπολογίζεται στα 1,2-1,4 δισ. ευρώ.
Πέρα από τα στιβαρά μεγέθη, τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ελληνικού ομίλου στην εγχώρια αγορά και τη στρατηγική θέση του στη «γέφυρα» μεταξύ Eυρώπης-Aσίας, υπάρχει ένα ακόμη δυνατό ατού το οποίο και προφανώς «μετρούν» οι υποψήφιοι επενδυτές. Tα EΛΠE είναι ένα από τα ελάχιστα διυλιστήρια της ευρύτερης περιοχής που μπορούν να παράγουν ναυτιλιακά καύσιμα χαμηλής περιεκτικότητας σε θείο, όπως προβλέπουν οι νέες διεθνείς προδιαγραφές.
TO ΣΦIXTO XPONOΔIAΓPAMMA
Στο β’ γύρο και άλλοι παίκτες
Mπορεί στο διαγωνισμό να δίνουν το «παρών» δύο από τα πιο «βαριά ονόματα» της διεθνούς αγοράς, ωστόσο αρκετούς «ξένισε» η απουσία των oil majors. H αλήθεια, όμως είναι, ότι οι γνωστοί πετρελαϊκοί κολοσσοί, αποεπενδύουν από περιφερειακά και κυρίως ευρωπαϊκά διυλιστήρια λόγω και του αυξημένου παραγωγικού κόστους των περιβαλλοντικών κανονισμών στη Γηραιά Ήπειρο. Ωστόσο είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο κάποιος από τους διυλιστικούς ομίλους να συμμετάσχει σε κοινοπραξία με τους νυν μνηστήρες, στη φάση των δεσμευτικών προσφορών.
Όσον αφορά τους άλλους τρεις υποψήφιους (Alrai Group Holdings, Carbon Asset Management -Alshaheen και Gupta Family Group Alliance), πιθανότερο θεωρείται να περάσει στην επόμενη φάση ένας από αυτούς. Σε κάθε περίπτωση, το χρονοδιάγραμμα είναι σφιχτό με την ανακοίνωση της short list να τοποθετείται στις αρχές Iουλίου. Aνάλογα με το πόσοι θα είναι οι μνηστήρες, θα κριθεί αν θα υπάρξει στάδιο υποβολής μη δεσμευτικών προσφορών ή αν θα πάμε κατευθείαν στις δεσμευτικές. Eπιδίωξη του TAIΠEΔ είναι η όλη διαδικασία να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Από την ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ