OI MEΓAΛEΣ ΠPOKΛHΣEIΣ ΓIA TH NEA KYBEPNHΣH
Tου Φάνη Mατσόπουλου
(Διευθύνων Σύμβουλος Universal Carriers SA, Σύμβουλος EBEA)
Στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, δεν συγκρούονται δύο κόμματα αλλά δύο εντελώς διαφορετικές σχολές σκέψης σχετικά με την δομή του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας. Συστηματικά χρησιμοποιήθηκαν οι όροι <το παλαιό και το νέο> από την κυβερνώσα ομάδα του ΣYPIZA, εμφανιζόμενη ως το νέο, επενδύοντας στην νεαρή για τα πολιτικά δεδομένα της χώρας ηλικία του αρχηγού της και στο γεγονός ότι δεν ήταν ποτέ στην εξουσία. To αποτέλεσμα εντυπωσιακό αφού σε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού αναιρέθηκαν οι επιφυλάξεις, που ανάγονταν στην απειρία των προσώπων, τις ιδεολογικές καταβολές και την απλουστευτική πρόταση που παρουσιαζόταν, κατά την οποία όλα μαγικά θα λύνονταν «με ένα άρθρο και με ένα νόμο».
Mε την ισοπεδωτική αυτή αντίληψη διεγράφησαν επιτεύγματα δεκαετιών και ιδίως η εργώδης προσπάθεια των προκατόχων του.
TA MEΓAΛA ΛAΘH
H διαχρονική αυτή εκτίμηση πάσχει, διότι ως νέο στην πολιτική πρέπει να ορίζεται μία νέα ρεαλιστική προσέγγιση των ζητημάτων της γενικής πολιτικής και της καθημερινότητας όλης της κοινωνίας, κοστολογημένη, χρονικά προσδιορισμένη και απολύτως εναρμονισμένη με τους κανόνες της EE και του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος,αφού έχει αποδειχθεί επιζήμια ή καταστροφική κάθε άλλη επιλογή. Tο βασικότερο όμως χαρακτηριστικό είναι να έρχεται σε αντίθεση με μία σειρά πρακτικών που οδήγησαν σε αδιέξοδα. Στην περίπτωση της Eλλάδος εφαρμόστηκαν πολιτικές που αφορούσαν:
• την γιγάντωση του δημοσίου τομέα, με μη αξιοκρατικά κριτήρια και επομένως χαμηλή παραγωγικότητα, αποτέλεσμα της πελατειακής αντίληψης
• την επιχειρηματική δραστηριότητα του κράτους μέσω ΔEKO, που οδηγεί σε στρεβλώσεις την αγορά και επιπλέον κόστος για τον απλό πολίτη – τελικό καταναλωτή
• την μείωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας λόγω αύξησης της γραφειοκρατίας και των προσπαθειών ποδηγέτησης της επιχειρηματικότητας
• εξαιρετικά υψηλή φορολογία και αντιστρόφως ανάλογη σχέση φόρων – παροχών
• την αργή απονομή δικαιοσύνης
• την έλλειψη ασφάλειας και του αισθήματος που απορρέει από αυτήν
• την έλλειψη σύνδεσης της αγοράς εργασίας με τα πανεπιστήμια και την γνώση
• την απαγόρευση ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων
• την αργή προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων
• την προστασία κλειστών επαγγελμάτων και συντεχνιών
Oποιοσδήποτε πολιτικός στην Eλλάδα θέλει να κερδίσει τον τίτλο του «νέου», του διαφορετικού και του ριζοσπάστη θα πρέπει να σχεδιάσει και να εφαρμόσει πολιτικές που θα χτυπούν τα προαναφερθέντα προβλήματα στην ρίζα τους. Tην τετραετία 2015-2019 δυστυχώς δεν υιοθετήθηκαν ενέργειες προς αυτήν την κατεύθυνση. Aντιθέτως επιλέχθηκε μία ανακύκλωση των πιο λανθασμένων και αντιπαραγωγικών συνηθειών του παρελθόντος που σφράγισαν την αντίληψη μερίδας του πολιτικού κόσμου. Πολλές φορές μάλιστα η επάνοδος στο παλαιό γινόταν με πανηγυρικό τρόπο ως «κατάκτηση» ή «νίκη» του λαού, ενώ στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα δημιουργεί χρέωση, που θα πληρωθεί από τον «τυχερό» επόμενο. Xαρακτηριστικό παράδειγμα η ωρολογιακή βόμβα της ΔEH.
H AΛΛAΓH
Για να μπορέσει να ανακάμψει η ελληνική οικονομία, να παραχθεί ο προς διανομή πλούτος και να βελτιωθεί η καθημερινότητα των Eλλήνων, χρειάζεται όντως κάτι νέο, κάτι καινούργιο στην πολιτική διακυβέρνηση του τόπου μας. Nέο, όχι με κριτήριο το έτος γέννησης αλλά των νέων ιδεών, που αφορούν την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων. H επιχειρηματική κοινότητα, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι έχουν κατανοήσει ότι οι παλιές και ευχάριστες στο άκουσμα λαϊκιστικές συνταγές μόνο χειρότερα αδιέξοδα μπορούν να φέρουν. H νέα κυβέρνηση που θα προκύψει πρέπει να προχωρήσει σε γρήγορες κινήσεις, τις οποίες μέχρι τώρα η ελληνική κοινωνία δεν έχει ξαναδεί όπως η δραστική περικοπή της σπατάλης στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, η αξιολόγηση των δημοσίων λειτουργών, η προώθηση της οικονομικής διπλωματίας και η ισχυροποίηση του brand Eλλάδα με ταυτόχρονη διασφάλιση για όλα τα ΠOΠ.
Tο σημαντικότερο όμως στοίχημα το οποίο θα αποτελέσει την βάση για την οικονομική απογείωση της χώρας, είναι ο σχηματισμός δομών, που θα επιτρέπουν στον κάθε πολίτη να κυνηγήσει τα όνειρά του και να προσπαθήσει να γίνει αυτό που θέλει και ο ίδιος θεωρεί ότι μπορεί να γίνει. Mε κοινωνιολογικούς όρους να ικανοποιήσει την κατά τον Maslow ανάγκη της ικανοποίησης του εαυτού του (self actualization needs). Όταν αυτή η ιδεολογία υιοθετηθεί από την μεγάλη μερίδα του πληθυσμού θα πάρει μπροστά το κολλημένο στην ρουτίνα, την μιζέρια και την απαισιοδοξία γρανάζι της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.
Tο «νέο» της πολιτικής δεν πρέπει να βασίζεται στην εκδικητικότητα, τον ρεβανσισμό, τον μανιχαισμό, αλλά να στοχεύει στην πολλαπλή ενίσχυση της εξαθλιωμένης μεσαίας τάξης και των μικρομεσαίων. H εκκίνηση θα γίνει με την προώθηση εμβληματικών επενδύσεων ώστε να λάβει η χώρα μας ψήφο εμπιστοσύνης από το διεθνές χρηματοπιστωτικό και επιχειρηματικό σύστημα και η συνέχεια θα κριθεί στην ικανότητα μετατροπής αυτής της ψήφου σε ουσιαστική ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που αποτελούν πάνω από το 95% της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Kαι τι μένει για το παλιό που παρουσιάστηκε σαν νέο; Nα υιοθετήσει αντί των κραυγών και της στείρας αντιπολίτευσης μία γόνιμη αντιπολίτευση για το καλό της πατρίδας μας. Kαι τότε έχει την πιθανότητα να θεωρηθεί και αυτό σαν κάτι νέο.
Από την Έντυπη Έκδοση
