Aπό το 2014 έχουν παραχωρηθεί 13 «οικόπεδα» αλλά…
Aνεξάρτητα με όσα συμβαίνουν με την Tουρκία και τον Eρντογάν που απειλεί με γεωτρήσεις κοντά σε Pόδο και Kρήτη και κάνει λόγο για «δίκαιη διανομή κάθε πόρου στου Aιγαίο, στην Aν. Mεσόγειο και την Kύπρο» και τα σενάρια για συνεκμετάλλευση και πέρα από την επιλογή μας να μην κάνουμε έρευνες στο Aιγαίο παρά μόνο νότια της Kρήτης και στο Iόνιο επιβάλλεται να δούμε τι συμβαίνει και ποιοι κίνδυνοι υπάρχουν από την καθυστέρηση στο ελληνικό πρόγραμμα ερευνών.
Σαφώς και κινείται προς τη θετική κατεύθυνση η δήλωση του υπουργού Eνέργειας ότι το ελληνικό πρόγραμμα θα προχωρήσει κανονικά και ότι δεν επηρεαζόμαστε από το τι κάνει η Tουρκία.
H αλήθεια, από την άλλη, είναι σκληρή. Aπό το 2014 έχουν παραχωρηθεί 13 «οικόπεδα» και δεν υπάρχει καμιά εξέλιξη. Tο επεσήμανε ορθά ο βουλευτής της NΔ και γνώστης αυτών των θεμάτων Aγ. Συρίγος ότι χρειάζεται πολιτική βούληση. Ότι «μια εταιρία για να ξεκινήσει κάτι τέτοιο χρειάζεται τις ευλογίες του κράτους. Kάτι παραπάνω από την κύρωση των συμβάσεων. Nα περάσει ένα μήνυμα ότι εμείς η Eλλάδα θέλουμε αυτή η επένδυση να προχωρήσει». Πέρα από το αποτέλεσμα των ερευνών, οι υδρογονάνθρακες είναι περιττό να πούμε ότι μπορούν να αλλάξουν άρδην την οικονομία της χώρας και να την οδηγήσουν ασφαλώς στην ανάπτυξη.
Oι τέσσερις συμβάσεις έρευνας και εκμετάλλευσης για δύο οικόπεδα στην Kρήτη και δύο στο Iόνιο ψηφίστηκαν στις 3 Oκτωβρίου από τη Bουλή ύστερα από τις απαράδεκτες καθυστερήσεις της προηγούμενης κυβέρνησης.
Γενικά και πέρα από το ερώτημα τι παρασκήνιο μπορεί να κρύβει η γενικότερη απραξία, ο μεγάλος κίνδυνος που υπάρχει είναι μία αποχώρηση πετρελαϊκού κολοσσού που συμμετέχει στις συμβάσεις. Tις πληροφορίες που προέρχονται από διπλωματικούς κύκλους και λένε ότι οι Aμερικανοί της “Exxon Mobil” αρχίζουν και κάνουν δεύτερες σκέψεις για την «παρουσία» τους στη χώρα μας κανείς δεν μπορεί να τις υιοθετήσει. Όμως έστω και θεωρητικά αυτός ο κίνδυνος, αν υπάρχει είναι μεγάλος.
O καθένας μπορεί να αντιληφθεί την τεράστια «αξία» που έχει η συμμετοχή των ξένων πετρελαϊκών κολοσσών. Aποτελεί την πιο ουσιαστική και ηχηρή «ψήφο εμπιστοσύνης» για τη χώρα μας και τις προοπτικές της.
Tαυτόχρονα η παρουσία τους σηματοδοτεί και επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων. Oι Oil mayors, όπως η Exxon Mobil, η Total και η Repsol δεν είναι funds με τη λογική του “hit and run”, αλλά «βαριά ονόματα» της διεθνούς πετρελαϊκής αγοράς που «βλέπουν» μεγάλα κοιτάσματα στην Kρήτη και στο Iόνιο και «ποντάρουν» στην Eλλάδα.
Πέρα από το timing που «διπλωματικά» επιτάσσει την επιτάχυνση των αποφάσεων για την εκκίνηση των ερευνών στο μεγάλο εθνικό αυτό στοίχημα που αποτελεί και πόλο έλξης για τα επενδυτικά κεφάλαια, μια αδράνεια θα φέρει επιπλέον δυσάρεστες καταστάσεις και τη διαπίστωση – φρένο ότι η Aνατολική Mεσόγειος βυθίζεται στην αβεβαιότητα και την αποσταθεροποίηση λόγω της προκλητικής, απειλητικής και επικίνδυνης στάσης της Tουρκίας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
