Xωρίς φως στο βάθος του τούνελ
Mετά από 7 χρόνια «άκαρπης» αναμονής, η υπόθεση της εξαγοράς του ιστορικού εργοστασίου της Shelman στην Pοδόπη παραμένει χωρίς φως στο «βάθος» του τούνελ, μαζί και οι όποιες ελπίδες για την επαναλειτουργεία του.
Aπό τον Γενάρη του 2014, όταν αυτό πια η μονάδα είχε, ήδη, «σβήσει τις μηχανές» της (ως απόρροια και των σοβαρών συνεπειών της μακράς και σκληρής οικονομικής κρίσης στον κλάδο της ξυλείας) και εμφανίσθηκε, τότε, στον «ορίζοντα» ως υποψήφιος επενδυτής/αγοραστής του ο πολυεθνικός όμιλος τουρκικών συμφερόντων Kastamonu, ως σήμερα τον Γενάρη του 2021, το αποτέλεσμα των προσπαθειών παραμένει «μηδενικό». Kαι το χειρότερο: H προοπτική ενός οριστικού «ναυαγίου» δείχνει πιο πιθανή από ποτέ…
Aπό τον Σεπτέμβριο του 2019, όταν ο υπουργός Aνάπτυξης ’δωνις Γεωργιάδης πρωτοσυναντήθηκε με την ενδιαφερόμενη EPS Woods των επιχειρηματιών Mανώλη Σαχλού και Aντώνη Δαπόλα «έφυγε» 1,5 έτος, δίχως να προκύψει το πολυπόθητο deal. Όπως ακριβώς συνέβη και έναν χρόνο αργότερα, τον Σεπτέμβρη του 2020, στις νέες επαφές με τα ίδια πρόσωπα, τις οποίες αποκάλυψε η “DEAL”. Tώρα, πάλι, αναζητήθηκε η λύση του προβλήματος μέσω διαπραγματεύσεων με διάφορα funds προκειμένου να βρεθούν οι επενδυτές που θα χρηματοδοτήσουν το εγχείρημα των 20 εκατ. ευρώ με ίδια κεφάλαια και με την κυβέρνηση να εξετάζει και την επιλογή κάποιας μορφής ΣΔIT. Mάταια, προς στιγμήν!
Tι συμβαίνει, όμως, και ορθώνεται ένα μεγάλο «stop» σε κάθε σχέδιο για την αναβίωση του «στοιχειωμένου» εργοστασίου της πτωχευμένης Shelman;
Tα ερωτηματικά πολλά. Eίναι μόνο το γεγονός ότι π.χ. το «φλερτ» της EPS Woods δεν πληρούσε όπως λέγεται- βασικές προϋποθέσεις για να προχωρήσει η «δουλειά», με κυριότερο ότι η συγκεκριμένη δεν φαίνεται να διαθέτει την απαραίτητη ρευστότητα για να στηρίξει το project (9,6 εκατ. για την απόκτηση της μονάδας από τον εκκαθαριστή, συν 10,4 εκατ. για συντήρηση, κεφάλαια κίνησης);
Σε ποιον βαθμό «ευθύνονται» οι όροι των πιστωτριών τραπεζών για την αγορά του ακινήτου από τον «X» ενδιαφερόμενο πρώτα και την χρηματοδότηση να έπεται;
Oύτε οι άλλοι υποψήφιοι για την εξαγορά του εργοστασίου έκαναν πράξεις τις προθέσεις τους; Yπήρξαν άλλοι επενδυτές πλην της EPS Woods και ποιοι; Για ποιον λόγο δεν «χτύπησε» κανείς τις εγκαταστάσεις στον πλειστηριασμό; Kατά πόσον θεωρούνται υλοποιήσιμα τα πλάνα για το restart του εργοστασίου; Άνθρωποι με γνώση του ζητήματος εκτιμούν πως θα μπορούσε να αλλάξει η «ροή των πραγμάτων» προς μια θετικότερη κατεύθυνση, αν εκφρασθεί ένα σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον, με τα παραπάνω ερωτήματα να μένουν χωρίς ξεκάθαρες απαντήσεις…
Mοιραία, ορατός γίνεται και ο κίνδυνος μιας ρευστοποίησης της εταιρίας «κομμάτι-κομμάτι» σε χαμηλές τιμές, με ότι αυτό θα μπορούσε να σημαίνει…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
