Στο φως όλες οι διαπραγματεύσεις από το «μεγάλο παζάρι» που έγινε στο Μέγαρο Μποδοσάκη
Η«Deal» αποκαλύπτει σήμερα το ντοκουμέντο των επίσημων διαβουλεύσεων μεταξύ των εκπροσώπων του ελληνικού δημοσίου και της Οργανωτικής Επιτροπής των Ιδιωτών Επενδυτών κατόχων ελληνικών ομολόγων (PCIG).
Οι επίσημες διαβουλεύσεις που έγιναν στην Αθήνα στις 12και 13 Δεκεμβρίου και συγκεκριμένα στο Μέγαρο Μποδοσάκη και επικεφαλής των ιδιωτών επενδυτών ήταν ο πρόεδρος του IIF Charles Dalara και ο Jean Lemiere,ανώτατο στέλεχος της BNB, ενώ στη συνάντηση παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.
Όπως προκύπτει απο το επίσημο έγγραφο το οποίο έφτασε στα χέρια του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου για λεπτομερή ενημέρωση πάνω στις συζητήσεις που γίνονται με σκοπό τη συμμετοχή στο νέο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγωνγια την εφαρμογή των αποφάσεων της 26ης και 27ης Οκτωβρίου: – Οι ιδιώτες επενδυτές ζήτησαν την επιολογή του αγγλικού δικαίου για τα νέα ομόλογα αντί του ελληνικού, νομικές διασφαλίσεις και υψηλότερη αξία αγοράς. – Για πρώτη φορά έγινε επίσημη αναφορά για τις διασφαλίσεις απο τις όποιες μελλοντικές εξελίξεις, καθώς η επιλογή του αγγλικού δικαίου σημαίνει ότι: “στην περίπτωση που η Ελληνική Δημοκρατία στο μέλλον επιλέξει να εξέλθει απο το ενιαίο νόμισμα και να υιοθετήσει δικό της εθνικό νόμισμα, π.χ “νέα δραχμή” τότε οι απαιτήσεις των κατόχων ελληνικών ομολόγων που αρχικά ήταν σε ευρώ κατα πάσα πιθανότητα θα παραμείνουν σε ευρώ. – Έγινε λεπτομερής αναφορά του status των νέων ομολόγων και έγινε αναφορά στις πρώτες εκτιμήσεις ανάλυσης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους απο το IMF που αναφέρει ότι ένα νέο βιώσιμο επίπεδο κουπονιου για τα νέα ομόλογα θα ήταν 4%η χαμηλότερο.
– Αναφέρθηκε η εξαγωγή και αναδρομική εισαγωγή των CACs και το χρονοδιάγραμμα της έναρξης της περιόδου προσφοράς, στο τέλος Ιανουαρίου. Αναλυτικά οι θέσεις των Ιδιωτών, του ελληνικού δημοσίου και όλα τα θέματα που συζητήθηκαν για τα οποία πρέπει να σημειώσουμε ότι ήδη υπάρχουν οι δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας κ. Ευάγγελου Βενιζέλου ότι οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε καλό δρόμο.
Τι ζήτησαν οι ιδιώτες
• Δεν αποτελεί προτεραιότητα ο προσδιορισμός του ονομαστικού επιτοκίου.
Αυτό εξαρτάται απόλυτα από το status των νέων ομολόγων.
• Βασική προτεραιότητα αποτελούν οι διασφαλίσεις, κυρίως νομικές, οι οποίες θα περιλαμβάνονται και θα αφορούν τα νέα ομόλογα.
• Επιλογή αγγλικού δικαίου για τα νέα ομόλογα αντί του ελληνικού.
• Το status των νέων ομολόγων να είναι τουλάχιστον ίδιο με τα δάνεια του EFSF προς την Ελλάδα.
• Επίτευξη όσο το δυνατόν· υψηλότερης αξίας αγοράς (marked to market) των νέων (μετά την ανταλλαγή) ομολόγων κατά την ημέρα της ανταλλαγής.
Τα παραπάνω στηρίζονται στη βασική αρχή ότι όσο πιο «ποιοτικά» είναι τα νέα ομόλογα τόσο «χαμηλότερο» θα είναι το επίπεδο των αποδόσεων/επιτοκίων τα οποία θα συγκροτήσουν την καμπύλη προεξόφλησης (discount curve) των μελλοντικών χρηματικών ροών (τόκων και χρεολυσίων) των νέων ομολόγων, ώστε να προκύψει μεγαλύτερη παρούσα αξία, δηλαδή αξία αγοράς κατά την ημέρα της ανταλλαγής των παλαιών με τα νέα ομόλογα. Αυτό μ τη σειρά του σημαίνει μικρότερες απώλειες (με όρους παρούσας αξίας) για τα χαρτοφυλάκια των ιδιωτών θεσμικών επενδυτών, γεγονός που αποτελεί και την κύρια επιδίωξή τους. Ως εκ τούτου η βασική συλλογιστική της θέσης των Ιδιωτών είναι η ακόλουθη:
Υψηλή ποιότητα νέων ομολόγων ‘ Χαμηλά προεξοφλητικά επιτόκια ‘ Υψηλή αξία αγοράς νέων ομολόγων κατά την ημέρα της ανταλλαγής ‘ Μικρότερες απώλειες στα χαρτοφυλάκιά τους ‘ Παροχή δυνατότητας για μείωση του ονομαστικού επιτοκίου (κουπόνι) των νέων ομολόγων.
Η θέση του Ελληνικού Δημόσιου
• Βασική προτεραιότητα ο προσδιορισμός του ονομαστιικού επιτοκίου με χαμηλά επίπεδα ώστε να καθίσταται βιώσιμο το χρέος μετά το PSI 2. Ο προσδιορισμός του τοκομεριδίου θα βασιστεί στην ανάλυση βιωσιμότητας χρέους της Τρόικας.
• Ελληνικό δίκαιο για τα νέα ομόλογα (ή κατ’ ελάχιστο, ελληνικό δίκαιο για τα νέα ομόλογα που θα ανταλλαγούν με υφιστάμενα ομόλογα ελληνικού δικαίου και αγγλικό για τα νέα ομόλογα που θα ανταλλαγούν με υφιστάμενα ομόλογα ξένου δικαίου).
• Παροχή όσο το δυνατόν λιγότερων διασφαλίσεων.
• Σε κάθε περίπτωση η εξομοίωση με το δάνειο του EFSF θα πρέπει να λάβει την έγκριση του Eurogroup Group (EWG).
Η επιχειρηματολογία του Ελληνικού Δημοσίου στηρίζεται στη βασική αρχή ότι η κατ’ αρχήν επίτευξη χαμηλού ονομαστικού επιτοκίου για τα νέα ομόλογα, σε επίπεδα που θα καθιστά το χρέος μετά την εφαρμογή του PSI 2 βιώσιμο, θα αλλάξει τη αντίληψη των «αγορών» για την αξιοπιστία και το αξιόχρεο των ελληνικών κρατικών τίτλων, γεγονός που αναμένεται να εκφραστεί άμεσα και στις εκθέσεις των διεθνών οίκων αξιολόγησης. Αυτό με τη σειρά του θα μειώσει την καμπύλη αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων και ως εκ τούτου θα αυξηθεί από σχεδόν την επόμενη ημέρα της ημέρας ανταλλαγής η παρούσα αξία (αξία αγοράς) των νέων τίτλων. Η επιλογή του ελληνικού δικαίου καθώς και η παροχή διασφαλίσεων ισοδύναμων με αυτές των υφιστάμενων προς ανταλλαγή ομόλογων που έχουν σήμερα στην κατοχή τους οι ιδιώτες επενδυτές, η πλειοψηφία των οποίων κατέχει τίτλους κάτω από το ελληνικό δίκαιο, καθιστά ισοδύναμη από πλευράς ποιότητας παλαιών και νέων τίτλων, την ανταλλαγή.
Παράλληλα παρέχει μεγαλύτερη ευελιξία στο Ελληνικό Δημόσιο για τον όποιο μελλοντικό «χειρισμό» του δημοσίου χρέους. Τέλος, η επιλογή ισοδύναμου «status» για τα νέα ομόλογα με τα νέα δάνεια που θα λάβει η χώρα μας από το EFSF, είναι μία απόφαση που δεν εξαρτάται μόνον από την Ελληνική πλευρά αλλά κυρίαρχο λόγο έχουν τα θεσμικά όργανα της Ευρωζώνης. Ως εκ τούτου η βασική συλλογιστική της θέσης του Ελληνικού Δημοσίου είναι η ακόλουθη:
Χαμηλό ονομαστικό επιτόκιο (κουπόνι) για τα νέα ομόλογα ‘ Βιωσιμότητα του Δημοσίου Χρέους + επιτυχία των δεσμεύσεων του Μνημονίου ‘ Βελτίωση του βαθμού Πιστοληπτικής Ικανότητας του Ε.Δ. ‘ Αύξηση ποιότητας νέων ομολόγων ‘ Χαμηλότερα προεξοφλητικά επιτόκια ‘ Αύξηση της αξίας αγοράς των νέων ομολόγων μετά την ημέρα της ανταλλαγής ‘ Μικρότερες απώλειες στα χαρτοφυλάκιά των ιδιωτών επενδυτών μετά την ημέρα της ανταλλαγής.
Το Αγγλικό Δίκαιο για τα νέα ομόλογα
Με την επιλογή του Αγγλικού Δικαίου οι Ιδιώτες επενδυτές ως μείζονα επιδίωξή τους έχουν τη διασφάλισή τους από τις όποιες μελλοντικές εξελίξεις, κυρίως αναφορικά με το νόμισμα οφειλής. Συγκεκριμένα στην περίπτωση που η Ελληνική Δημοκρατία στο μέλλον επιλέξει να εξέλθει από το ενιαίο νόμισμα και να υιοθετήσει δικό της εθνικό νόμισμα π.χ. «νέα δραχμή», τότε οι απαιτήσεις των κατόχων ελληνικών κρατικών τίτλων που αρχικά ήταν σε ΕΥΡΩ κατά πάσα πιθανότητα παραμένουν σε ΕΥΡΩ. Αντιθέτως οι απαιτήσεις των κατόχων τίτλων που θα διέπονται από το ελληνικό δίκαιο ενδεχομένως αυτόματα ή μετά από σχετική νομοθετική ρύθμιση να μετατραπούν σε απαιτήσεις στο νέο εθνικό νόμισμα. Συνέπεια αυτού είναι ότι στην πιθανότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής από το Ελληνικό Κράτος συνεχών υποτιμήσεων του νέου εθνικού νομίσματος έναντι των υπολοίπων νομισμάτων, οι κάτοιχοι των τίτλων αυτών θα υποστούν περεταίρω σημαντικές απώλειες στα χαρτοφυλάκιά τους.
Η επιλογή του Αγγλικού Δικαίου έναντι του Ελληνικού για το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους (μετά την εφαρμογή του PSI 2) έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμίο των επιλογών του Ελληνικού Δημοσίου για «μείωση» των οφειλών του προς τους πιστωτές του, μέσω άσκησης νομισματική πολιτικής υποτιμήσεων, στην περίπτωση επιλογής νέου εθνικού νομίσματος, περάν του ΕΥΡΩ. Στην περίπτωση αυτή οποιαδήποτε αλλαγή στους όρους των ομολόγων θα μπορεί να εφαρμοσθεί μόνο μέσα από τους κανόνες συλλογικών διαπραγματεύσεων που θα περιέχουν τα νέα ομόλογα. Για το λόγο αυτό οι επενδυτές θεωρούν αδιαπραγμάτευτο όρο την επιλογή του Aγγλικού δικαίου.
«Status» νέων ομολόγων ίδιο με αυτό των νέων δανείων μέσω του EFSF Oι Iδιώτες θεσμικοί επενδυτές εκτός της βασικής επιχειρηματολογίας τους για την απόδοση ίδιου “Status” των νέων ομολόγων με αυτά των νέων δανείων από το EFSF, που αφορά την αύξηση των «ποιοτικών χαρακτηριστικών» των νέων τίτλων, χρησιμοποιούν επιπλέον το επιχείρημα: ότι οι αποφάσεις της 26ης και 27ης Oκτωβρίου 2011 κάνουν λόγο για συνολική λύση με σκοπό τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας, με συμμετοχή τόσο του “official sector” (ΔNT-EE-EKT) όσο και του “private sector”. Ως εκ τούτου θεωρείται αυτονόητο από την πλευρά τους ότι εφόσον μέρος της λύσης αποτελεί η αναχρηματοδότηση του E.Δ. μέσω των νέων δανείων από το EFSF με συγκεκριμένο “Status”, τότε και τα νέα ομόλογα που θα λάβουν οι ιδιώτες μετά την ανταλλαγή αποτελούν επίσης αναχρηματοδότηση του E.Δ., στα πλαίσια των ίδιων αποφάσεων, και άρα θα πρέπει να διέπονται από το ίδιο καθεστώς εξασφαλίσεων.
Tα παραπάνω, ανεξαρτήτως του «ορθού» των προαναφερομένων θέσεων της Eλληνικής πλευράς, αποτελούν ισχυρή επιχειρηματολογία. Όμως η αποδοχή η μη των επιχειρημάτων αυτών εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό και από τις αποφάσεις του αποκαλούμενου “official sector”.
