Η οικονομική κρίση «λύγισε» τις εταιρείες του κλάδου στην Ελλάδα
Στο «κόκκινο» βρίσκεται μονίμως τα τελευταία δυο, τρία χρόνια η βιομηχανία της χαλυβουργίας. Το χειρότερο, ότι η απειλή για το μέλλον του κλάδου μεγαλώνει, σε συνάρτηση με το πολύ κακό οικονομικό περιβάλλον της χώρας.
Η κρίση συμπαρασύρει αλληλοεξαρτώμενους τομείς, όπως είναι το real estate, οι κατασκευές και η οικοδομή, που δυστυχώς «πατώνουν».
Η υπερφορολόγηση των ακινήτων, η δραματική συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης του μέσου Έλληνα, το κλείσιμο της «στρόφιγγας» του δανεισμού από τις τράπεζες και η δυσπιστία όσων «φυλάνε» τα χρήματα τους απέναντι στην αβεβαιότητα η οποία διακρίνει την εποχή επιφέρουν σοβαρότατο και…διαρκές πλήγμα στις εταιρείες.
Εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα παραμένουν στα αζήτητα και ως εκ τούτου θεωρείται φυσικό επόμενο να διαπιστώνεται πτώση-ρεκόρ στην ζήτηση των χαλυβουργικών προϊόντων της στην Ελλάδα, ύψους 85% (!) σε σχέση με το 2008, σύμφωνα με την διοίκηση της Χαλυβουργίας Ελλάδας.
Σημείο αναφοράς η οικοδομική δραστηριότητα και η ανάπτυξη των έργων υποδομών πριν από το μεγάλο ξέσπασμα της κρίσης.
Οι αριθμοί καταμαρτυρούν μια δραματική πραγματικότητα. Η Χαλυβουργία Ελλάδας συσσωρεύει ζημιές για 4η χρονιά στον ισολογισμό της, «χτυπημένη» ήδη και από την μεγαλύτερη σε διάρκεια απεργία στη Μεταπολίτευση, που εν τέλει κρίθηκε παράνομη από την δικαιοσύνη, ενώ, ανάλογες πιέσεις δέχονται και οι ανταγωνιστές της. Οι ζημιές του 2011 εκτινάχθηκαν για την Χαλυβουργία Ελλάδας στα 48,8 εκατ. ευρώ, από 15,6 εκατ. ευρώ το 2010, εν μέσω των 8μηνών κινητοποιήσεων από το οικείο σωματείο εργαζομένων για τις απολύσεις στο εργοστάσιο του ομίλου Μάνεση στον Ασπρόπυργο.
Η Χαλυβουργία Ελλάδας προσπάθησε να αντιδράσει και να βρει διέξοδο στις εξαγωγές, πλην όμως η τακτική των σπασμένων» τιμών, με στόχο την διάνοιξη των αγορών στο εξωτερικό, λειτούργησε ως «μπούμερανγκ» και έφερε νέες απώλειες, παρά την διεύρυνση του κύκλου εργασιών στα 301 εκατ. ευρώ, από 272 εκατ. ευρώ.
Το λειτουργικό αποτέλεσμα ήταν, επίσης, αρνητικό με 31,3 εκατ. ευρώ και λόγω των υψηλών επιτοκίων δανεισμού η εταιρεία μόνο για τόκους κατάβαλε 18,3 εκατ. ευρώ το 2011, έναντι 14 εκατ. ευρώ το 2010, με τις υποχρεώσεις της προς τις τράπεζες να «εκτοξεύονται» στα 288 εκατ. ευρώ!
Παντού ζημιές…
Η Χαλυβουργία Ελλάδας δεν αποτελεί το μοναδικό. Η κρίση «λυγίζει» τον κλάδο, συμπέρασμα το οποίο προκύπτει και από το γεγονός ότι οι δυο βασικοί ανταγωνιστές της, η Σιδενόρ του Ομίλου Στασινόπουλου και η Χαλυβουργική του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου δεν έμειναν ανεπηρέαστες από την «λαίλαπα».
Οι παραγγελίες των Σιδενόρ και Χαλυβουργικής έπεσαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, σε σχέση με την παραγωγική τους δύναμη:
– H Σιδενόρ (Βιοχάλκο) το 2011 έγραψε ζημιές 48,9 εκατ. ευρώ, έναντι 23 εκατ. ευρώ το 2010, παρότι επεκτάθηκε στα Βαλκάνια και αύξησε τον τζίρο της από τα 993 εκατ. ευρώ, στο 1,24 δισ. ευρώ.
– Η Χαλυβουργική παρουσίασε ζημιές 48 εκατ. ευρώ το 2010 και 46 εκατ. ευρώ το 2009. Το 2011 κατέγραψε καθαρή ζημιά 58,1 εκατ. ευρώ.
-Οι Sovel (Βιοχάλκο) και Hellenic Steel (ελέγχεται από τον ιταλικό όμιλο Riva) κατέγραψαν το 2011 καθαρές ζημιές 28,2 εκατ. ευρώ και 1,8 εκατ. ευρώ.
Συνολικά, οι 5 ελληνικές χαλυβουργίες εμφάνισαν το 2011 ζημία 162,4 ευρώ από 3 βασικές αιτίες, τη συρρίκνωσης της εγχώριας ζήτησης, την αύξηση των τιμών πρώτων υλών, συμπεριλαμβανομένου του ενεργειακού κόστους, παρά τη βελτίωση των τιμών των προϊόντων τους και τη διεύρυνση των εξαγωγών τους.
Οι αθροιστικές ζημίες τους, σύμφωνα με τα εταιρικά αποτελέσματά τους, ανήλθαν το 2011 σε 162,4 εκατ. ευρώ, έναντι αντίστοιχων ζημιών 84 εκατ. ευρώ (αύξηση 93% σε ποσοστό και κατά 78,4 εκατ. ευρώ σε αξία). Τα έσοδά τους αυξήθηκαν κατά 158,6 εκατ. ευρώ, στο επίπεδο του 1,2 δισ. ευρώ.
Πτώση 70%
Σε γενικό επίπεδο, η καθίζηση της κατασκευαστικής δραστηριότητας στην Ελλάδα είχε ως συνέπεια την πρωτοφανή μείωση ζήτησης ην καθίζηση της κατασκευαστικής δραστηριότητας και είχε ως συνέπεια την πρωτοφανή μείωση της ζήτησης για προϊόντα δομικών κατασκευών στην εγχώρια αγορά.
Η κατανάλωση ράβδων οπλισμού σκυροδέματος και χονδροσύρματος το 9μηνο Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου του 2011 μειώθηκε περίπου κατά 40% σε σύγκριση με το 2010 και κατά 70% σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2008!
Πως μπορεί να «διορθωθεί» το πρόβλημα; Ίσως, αν αρχίσουν κάποια στιγμή να πουλιούνται τα ακίνητα που κατάφεραν και οι κυβερνήσεις να «στοκάρουν», με την μεγάλη φορολογική «επίθεση» των τελευταίων ετών κατά του real estate και των ιδιοκτητών ακινήτων, με τα πάσης φύσεως «χαράτσια»…
Απολύσεις και λουκέτα σε Duferco- ArcelorMittal
Οι συνθήκες στην «λαβωμένη» από την κρίση Χαλυβουργία Ελλάδας επιδεινώθηκαν στο 8μηνο της μακράς απεργίας των εργαζομένων της, από τον Οκτώβριο του 2011 μέχρι τον Ιούνιο 2012. Οι 119 απολύσεις επί συνόλου 370 εργαζομένων περιγράφουν με τα πιο «μελανά» χρώματα το παρόν και το μέλλον της εταιρείας.
Η κόντρα ξεκίνησε όταν η διοίκηση πρότεινε στους εργαζομένους της στα δυο εργοστάσια της σε Βόλο και Ασπρόπυργο να δουλέψουν για ένα 4μηνο από 5 ώρες την ημέρα, με παράλληλη μείωση των μισθών τους.
Αφορμή αποτέλεσε ο ισχυρισμός της εταιρείας ότι η ζήτηση για χαλυβουργικά προϊόντα μειώθηκε τότε σε σύγκριση με το 2010, κατά 40%.
Τώρα, που –πάλι κατά δήλωση της ηγεσίας της- η πτώση αγγίζει το πρωτοφανές ποσοστό του 85% από το 2008, τι άλλο μπορεί να επακολουθήσει;
Το «φαινόμενο» αποκτά, πάντως, παγκόσμιες διαστάσεις, αφού, η κρίση δεν γνωρίζει…σύνορα.
Ο χαλυβουργικός όμιλος Duferco, με έδρα στην Ελβετία, κλείνει τη χαλυβουργία στην πόλη Σαρλερουά του Βελγίου και 1.000 εργαζόμενοι μένουν άνεργοι.
Τον Οκτώβριο η ArcelorMittal, του Ινδού «βασιλιά του χάλυβα» Λάκσμι Μιτάλ, η μεγαλύτερη επιχείρηση του τομέα σε παγκόσμιο επίπεδο, βάζει λουκέτο σε δύο εργοστάσια στη Λιέγη, με θύματα 500 εργαζόμενους.
Παρόμοια κίνηση του Μιτάλ στην Γαλλία, παραμονές των προεδρικών εκλογών, δημιούργησε μείζον πολιτικό θέμα. «Έβγαλε» τον κόσμο στους δρόμους και προκάλεσε κατεπείγουσα συνάντηση του επιχειρηματία με το Νικολά Σαρκοζί!
