Στο… τραπέζι των συζητήσεων με Θεοδωρίδη και πρόταση για κεφαλαιοποίηση χρεών
Ψάχνει «ανάσες» για να αποφύγει τα χειρότερα…
«Mάχη» μέχρι τελικής πτώσεως δίνει ο Σωτήρης Θεοδωρίδης για να σώσει την SATO. Η «αυλαία» για την εκδίκαση της αίτησης υπαγωγής στο άρθρο 99, που έχει καταθέσει η εταιρία από τον Οκτώβριο, θα ανοίξει τελικά στις 18 Σεπτεμβρίου (μετά την αναβολή που πήρε) και η διοίκηση επιδιώκει πάση θυσία την προστασία από τους πιστωτές της προκειμένου να εξασφαλίσει την συνέχιση της λειτουργίας της.
Όλο αυτό το διάστημα ο ιδρυτής της SATO, ο οποίος κατέστησε το brand συνώνυμο του επίπλου γραφείου από την δεκαετία του ’90, έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου για να πείσει τις πιστώτριες τράπεζες να αναδιαρθρώσουν τον δανεισμό της και κυρίως να εξακολουθήσουν την χρηματοδότησή της.
Μέσα σε ένα «σκληρό» μπρα- ντε- φερ των δύο πλευρών, ο Σωτήρης Θεοδωρίδης στα πλαίσια του σχεδίου εξυγίανσης που έχει παρουσιάσει, εκτός από τις περαιτέρω περικοπές λειτουργικού κόστους- όπου αυτό είναι εφικτό- και την αξιοποίηση των ισχυρών όπλων της ενέργειας και των μη ζημιογόνων καταστημάτων ENTOS, έχει βάλει στο… τραπέζι των συζητήσεων ακόμη και την λύση της κεφαλαιοποίησης χρεών.
Μία λύση που εξεταζόταν από την πρώτη στιγμή που η εταιρία προσέφυγε στο άρθρο 99, αλλά ως το πιο «ακραίο» σενάριο, όπως λένε πηγές από την εταιρία. Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες, η εκδοχή αυτή συζητείται έντονα και αν τελικά επέλθει συμφωνία επ’ αυτής της βάσεως, τότε η οικογένεια Θεοδωρίδη θα βρεθεί «συνέταιρος» με τις τράπεζες, στις οποίες θα περάσει το πλειοψηφικό πακέτο του 51% της εταιρίας στα χέρια τους (το 49% θα παραμείνει στον βασικό μέτοχο).
Ένα τέτοιο deal θα αποτελούσε πλήγμα στο γόητρο του άλλοτε κραταιού «βασιλιά» του επίπλου, αλλά παρόλ’ αυτά συνιστά μια συμφωνία- ανάσα στο μεγάλο «αγκάθι» του δανεισμού που αντιμετωπίζει ο όμιλος και σε συνδυασμό με τις καθαρές ζημίες των 7,5 εκατ. ευρώ που υπέστη στο πρώτο εξάμηνο του 2012 έκαναν την κατάσταση ακόμη πιο εκρηκτική.
Είναι χαρακτηριστικό πως στο τέλος του περασμένου Ιουνίου, οι βραχυπρόθεσμες δανειακές υποχρεώσεις υπερέβαιναν το σύνολο του ενεργητικού κατά 45,9 εκατ. ευρώ. Στοιχείο για το όποιο χτύπησαν «καμπανάκια» και από τους ορκωτούς λογιστές, οι οποίοι είχαν επισημάνει πως η «μη ικανοποίηση ορισμένων χρηματοοικονομικών όρων συναφθέντων ομολογιακών δανείων, υποδηλώνουν την ύπαρξη ουσιώδους αβεβαιότητας για την συνέχιση της δραστηριότητας της εταιρίας».
Πρόκειται στην ουσία για ομολογιακά δάνεια ύψους 21 εκατ. ευρώ που δεν εκπληρώνονταν, ενώ δεν είχαν καταβληθεί ούτε οι δόσεις. Παρά το γεγονός ότι ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας και γιος του Σωτήρη Θεοδωρίδη, Γιώργος, είχε καταβάλει σημαντικές προσπάθειες για την εξόφληση των υποχρεώσεων, η «αποστολή» του ήταν δύσκολη. Μέσα σε αυτές τις προσπάθειες εντάσσεται και η πώληση του ακινήτου της SATO επί της Κηφισίας 168 στην εταιρία Trastor έναντι 7,4 εκατ. ευρώ, ποσό το οποίο κατευθύνθηκε για την αποπληρωμή υποχρεώσεων προς την Πειραιώς Leasing.
Μέσα σε αυτό το «ασφυκτικό» περιβάλλον, μια λύση- ανάγκης, όπως αυτή της κοινής διαχείρισης της SATO με τις τράπεζες, θα μπορούσε να είναι επωφελής για όλους τους εμπλεκόμενους (μετόχους, πιστωτές, προμηθευτές, εργαζόμενους και πελάτες) καθώς αποφεύγονται οι αρνητικές επιπτώσεις από μια ενδεχόμενη πτώχευση.
Η μεν εταιρία θα κέρδιζε μία σημαντική πίστωση χρόνου για τα δάνεια και τους πιστωτές, οι δε θα διασφάλιζαν ένα σημαντικό μέρος των βραχυπρόθεσμων δανειακών υποχρεώσεων.
Παλεύει με ό, τι έχει…
Πλέον η SATO παλεύει με ό, τι της έχει απομείνει. Με τα καταστήματα ENTOS, όσα δεν είναι ζημιογόνα, την δραστηριοποίησή της στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας μέσω της SATO Energy που σε συνεργασία με την εταιρία Q- PV αναλαμβάνει την τοποθέτηση και συντήρηση φωτοβολταϊκών συστημάτων και το περαιτέρω «ψαλίδισμα» δαπανών όπου αυτό είναι εφικτό, καθώς ήδη έχει κλείσει πάνω από πέντε καταστήματα που δεν απέδιδαν τα αναμενόμενα.
Το προηγούμενο διάστημα μάλιστα, η διοίκηση είχε επιδοθεί και σε άλλες «αιματηρές» περικοπές προκειμένου να μπορέσει να αντιμετωπίσει την οικονομική στενωπό. Διέκοψε την δραστηριότητά της στο εξωτερικό, πουλώντας το 2011 τις θυγατρικές της σε Γερμανία και Τουρκία και είχε προηγηθεί το «πάγωμα» του προγράμματος επέκτασης της γερμανικής αλυσίδας OBI στην ελληνική αγορά, βάσει του οποίου αρχές του 2010 θα λειτουργούσαν στην Ελλάδα τα πρώτα από τα 18 περίπου καταστήματα της γερμανικής πολυεθνικής.
Παρά το «ψαλίδισμα» ωστόσο, και το σχέδιο αναδιάρθρωσης δεν απέφυγε την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, στοχεύοντας πλέον στο να εγκριθεί το αίτημά της και ταυτόχρονα να γίνει αποδεκτό και το σχέδιο εξυγίανσης ώστε να έχει ελπίδες επιβίωσης.
ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΖΗΜΙΕΣ…
Δύσκολη η ανάκαμψη σε μια αγορά που «τρίζει»
Σε μια αγορά, όπως εκείνη του επίπλου, που έχει υποστεί «τριγμούς» από την πτώση του τζίρου και της κατανάλωσης, η οποία υπολογίζεται για το 2012 πάνω από 25%, το στοίχημα της ανάκαμψης είναι δύσκολο για την SATO, όπως άλλωστε και για την πλειοψηφία των εταιριών του κλάδου που έχουν υποστεί ανάλογους κλυδωνισμούς.
Η οικονομική κρίση από τη μια και ο ανταγωνισμός ξένων πολυεθνικών που γίνεται όλο και μεγαλύτερος στο κομμάτι των τιμών από την άλλη, ορθώνουν εμπόδια στον αγώνα αντοχής, στον οποίο επιδίδονται οι ελληνικές εταιρίες. Εξαιτίας όλων αυτών των παραγόντων η θέση της SATO τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν ιδιαίτερα δυσμενής.
Οι ζημιογόνες χρήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, ενώ στα τελευταία αποτελέσματα του 2012 οι ζημίες ανήλθαν στα 11 εκατ. ευρώ (από 9 εκατ. ευρώ έναν χρόνο νωρίτερα) και ο τζίρος της διαμορφώθηκε στα 19 εκατ. ευρώ. Όπως είχε δηλώσει άλλωστε ο ίδιος ο Θεοδωρίδης τον περασμένο Οκτώβριο, οι εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των επαγγελματικών προϊόντων, είναι οι πρώτες που μπαίνουν στην κρίση και οι τελευταίες που εξέρχονται αυτής.
